Tom, Rozdzial

 1     2, 15|        drzwi wywalił na dwór i poniósł go prędko za tartak, do
 2     2, 16| skoczył przez mur na drogę - i poniósł się jak wicher na pola.~
 3     2, 19|     Antek zakręcił w miejscu i poniósł dalej, że próżno chciała
 4     2, 24|   cicho, strachliwie, chyłkiem poniósł się z nawrotem.~Nie mógł
 5     3, 27|       ino jego cień wielgachny poniósł się po ziemi.~Hanka modliła
 6     3, 27|         Sklął ją, co wlazło, i poniósł się na wieś. ~Noc wkrótce
 7     3, 29|        Witek dał się namówić i poniósł garnek na plecach w siatce
 8     3, 32|    kolorami. Michał organistów poniósł wodę święconą i kropidło,
 9     4, 37|    rozbłysnęły światła, Stacho poniósł krzyż, a księża zaśpiewali:~- "
10     4, 45|         a zeszedłszy na ziemię poniósł sito przed sobą tak ważnie
11     4, 45|       to niebo rozgwiażdżone i poniósł duszę kajś w zaświaty, buchnęły
12     4, 46|      urzędnik spojrzał ostro i poniósł się na wieś.~Chodzili jeszcze
13     4, 47|      taką dojmującą udręką, że poniósł się do karczmy i pił przez
14     4, 48|        tylko sprzątnęli miski, poniósł się na plebanię - proboszcz