Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |             że nikt nie pilił i nie poganiał.~Słońce już się przetaczało
 2     1, 3 |          westchnął i wjechał w las.~Poganiał często konia, bo droga szła
 3     1, 3 |         język nie zasechł...~Boryna poganiał źróbkę, bo wolniła, że to
 4     1, 7 |     odwieczerz często gęsto kłonicą poganiał... - wołał Rafałów.~- Poszłabym
 5     1, 10|            Antek ją wodą trzeźwił i poganiał, byle już rychlej zejść
 6     2, 15|             żwawo, bo mróz prażył i poganiał galanto.~Młyn turkotał wciąż,
 7     2, 15|         rozmierzał, a wciąż hukał i poganiał ludzi, i wszędzie go było
 8     2, 15|          mogli nastarczyć i Mateusz poganiał.~Ale nie to mu się mierziło,
 9     2, 15| Poniechajcie go, płacą mu za to, by poganiał! - Nie rozumiał stary.~-
10     2, 15|           przy nowym dworze, ale że poganiał i zwiesna była na świecie,
11     2, 15|          źle, wciąż mało, krzyczał, poganiał, a z nim to jakby wyraźnie
12     3, 28|     rozlegało. Jambroży się zwijał, poganiał drugich, przekpinki wedle
13     3, 28|             się lenił i nie zdążył; poganiał też tęgo, na Witka hukał,
14     3, 29|           drodze kartoflisko: jeden poganiał, drugi niby to orał, a skrzaty