Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |  skruszonym sercem, niejednemu łzy pociekły, a któren znów zasie spuszczał
 2     1, 4 | bezsilności tak silnym, że łzy jej pociekły po twarzy, gdy ogarnęła
 3     1, 5 |      modlić tak gorąco, aż łzy jej pociekły z zaczerwienionych oczów.~-
 4     1, 7 |         jak mało kto, łzy ciurkiem pociekły po twarzy.~- A przestań,
 5     1, 12|            ścisnęła mu duszę i łzy pociekły po twarzy, płakał rzewnie,
 6     3, 27|            tęskności, że łzy ważne pociekły po zbladłych policzkach
 7     3, 30|      przysłoniła twarz rękoma, łzy pociekły przez palce.~- Przyjdę rano...
 8     3, 33|          puściły z oczu i ciurkiem pociekły.~- Organista jest w domu? -
 9     3, 33|           zdradliwe łzy same jakoś pociekły rozpalonymi paciorkami.~-
10     4, 38|            boleśnie, jaże same łzy pociekły po twarzy.~- Ale niedługo
11     4, 39|       dysząc, Dominikowej jaże łzy pociekły spod szmat, jakimi miała
12     4, 42|      wszystkiej duszy, jaże mu łzy pociekły, i obejmując Jezusowe nóżki
13     4, 43|       zboża się pokładły i drogami pociekły całe rzeki spienionej wody,
14     4, 43| dziękczynnie, wyciągając ręce, łzy pociekły jej z oczów i tak się w