Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |       potężne i rogi krzaczaste.~Owce pobekiwały tu i ówdzie,
 2     1, 2 |       trza radzić, to w bek kiej owce. - Splunął pogardliwie,
 3     1, 11|   różnych, jako: kiedy psy gonią owce, a pasterz z kijem za nimi
 4     2, 14|   precentami nie zdziera! Kto ma owce, ten ma, co chce! Niechby
 5     2, 17|       psy owczarskie, kiedy chcą owce zagnać we wrota.~Aż w końcu
 6     2, 17|         wilkiem, niech ino jedną owcę spróbuje, wnet całe stado
 7     2, 20|         często, bo pono wydusiły owce we dworze, o gospodarstwie,
 8     2, 22|          w sieni, to kogut piał, owce beczały; koń rżał, a przewodził
 9     3, 32|      cisnąc się do niego kiej te owce do pasterza, a w ręce całując,
10     3, 33|        się o płoty i drzewa, zaś owce z zadartymi łbami pobekując
11     4, 38|        noszą kiej psy tę zdechłą owcę.~- To czemu się im dajesz! -
12     4, 40| śniadanie i wypędzaj, a pogub mi owce, jak wczoraj, to się z tobą
13     4, 40|       skoro Witek pognał krowy i owce, zabrała się do Pietrka,
14     4, 40|         raz po raz skłębiały się owce, obganiane przez pieski,