Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        biedoto, granula! - wołała łzawo, aż buchnęła płaczem i lamentem
 2     1, 8 |           bo cię spierą! - jęczał łzawo Jędrzych, też już mocno
 3     1, 10|      robić, co? - szeptał ciszej, łzawo jakoś.~- Bajesz i tyle.
 4     2, 23|        Dyć to ja! - odparła jakoś łzawo i cicho.~Znaleźli się na
 5     3, 26|    kusztykała wzdychając ciężko i łzawo wlokąc oczyma.~- Cie, Płoszkowe
 6     3, 29|          pogłaszcze... - szepnęła łzawo, ale nim nalazł dla niej
 7     3, 31|   westchnęła smutnie, spoglądając łzawo na nie obsiane pola.~Prędko
 8     3, 31|         to i tego nie! - szeptały łzawo.~- Moiście... odjeżdżają
 9     3, 33|          na to, każdemu - szepnął łzawo Kłąb.~- A każdemu... wola
10     4, 37| współczuciem.~- A juści - odparła łzawo i cichuśko.~Patrzał na nią
11     4, 40|         takie cudności - szepnęła łzawo Hanka siadając przymierzać
12     4, 41|           pozdychali - zaszeptała łzawo. - Juści, co odrobię, kiedy
13     4, 43|          nie wytrzymam! - prosiła łzawo, ledwie wstrzymując się
14     4, 46|      jeszcze zobaczymy! - szeptał łzawo, przyciskając je do piersi