Tom, Rozdzial

 1     1, 6 |    ogromny toboł, zarzuciła go na plecy i poniesła na wóz.~- Parobek
 2     1, 6 |         se korzec żyta zadawał na plecy. Już tam by Jagnie nic nie
 3     1, 11|           rozmarynu, a od niej na plecy spływały długie wstążki
 4     2, 15|    izdebki, że widział Mateuszowe plecy i głowy innych, pochylonych
 5     2, 16|       krzyczał, to powalili go na plecy, przygnietli nogami, odnieśli
 6     2, 19|       pamiętam, choć mnie jeszcze plecy bolą... aleś ty chyba krzepciejszy
 7     2, 19|     gąszcz, że głowa przy głowie, plecy przy plecach, to i tak się
 8     2, 19|          końce od niej puściła na plecy.~Brały ją za to przystrojenie
 9     2, 21|          z niego łacniej wziąć na plecy.~Hukali na kobiety, ale
10     2, 21|   przygniatał, sęki wpijały się w plecy i chociaż przez zapaskę
11     2, 21|      pomagał jej wziąć brzemię na plecy, a wreszcie rzekł z cicha
12     2, 22|          biednym to zawdy wieje w plecy - mruknęła Kobusowa.~- Na
13     3, 27|         musiano pięścią grdykać w plecy, by łacniej przeszło, co
14     3, 30|    stanika i spuściwszy chustę na plecy, jęła się ostro przepychać
15     3, 30|        szepnęła Jagustynka susząc plecy przed kominem.~- Juści,
16     3, 30|          rękach i torbeczki przez plecy, Witek zaś tulił pod pachą
17     3, 32|          moc rozprężyła przygięte plecy i taka radość wstąpiła w
18     3, 32|        nagle, odrzucając włosy na plecy, kiejby tę przygarść lnu
19     3, 34|          dziedzic ziemię przeda i plecy wypnie: będzie miał o czym
20     4, 40|           Witek dostał pięścią za plecy i śniadanie do torby, nie
21     4, 40|          słońce przygrzewało ją w plecy, że zielone drzewa chwiały
22     4, 40|        rozumu, to już trza wypiąć plecy na cały jenteres...~- Cóż
23     4, 44|           że to jeno bat na nasze plecy, pańszczyzna i uciemiężenie!
24     4, 46| Dominikową i zarzuciwszy toboł na plecy chciał iść, ale Jagusia