Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |       rzekła cicho, z westchnieniem ciężkim do obrazu Matki Boskiej,
 2     1, 5 |     Przyglądała się sobie długo i z ciężkim westchnieniem zdjęła chustkę,
 3     1, 6 |       pustek obumarłych i wlókł się ciężkim tumanem; przystawał na głuchych
 4     2, 13|    pochylone, przyginały się niby w ciężkim, utrudzającym chodzie pod
 5     2, 23|              To była chwilami jakby ciężkim, druzgocącym warkotern wód,
 6     2, 25| zmartwychwstałe, zwaliły się na nią ciężkim, twardym brzemieniem nieutulonych
 7     3, 26|   pochylonych, utrudzonych jakoby w ciężkim chodzie pod wzgórze, dźwigała
 8     3, 28|            talerzach i miseczkach z ciężkim westchnieniem zmieniając
 9     3, 31|           kto zważał na niego w tym ciężkim strapieniu, co jak kamienie
10     3, 32|   oparszywiały.~Rozdygotała się też ciężkim żalem, ledwie już łzy wstrzymując
11     4, 44|             cóż było robić teraz na ciężkim przednówku? Mogli to płacić,
12     4, 49|      skończyć.~I poszedł, chociaż z ciężkim sercem, bo iść musiał.~Karczma
13     4, 49|         złoto i dzwonił kiej złotem ciężkim, źrałym ziarnem.~Wieś ostała
14     4, 49|           zarówno znojne, i zarówno ciężkim a radosnym trudom oddane.~