Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |     dyszała chrapliwie i coraz ciężej, krew przestała płynąć,
 2     2, 13|      czułością i niepokojem.~- Ciężej mu, bo nie taki kiej drugie,
 3     2, 13|       bo nie taki kiej drugie, ciężej - myślała i okrutna chęć
 4     2, 21|    dusił, szła coraz wolniej i ciężej.~Droga była kopna, zawalona
 5     2, 25|      ale to jarzmo i tak coraz ciężej i boleśniej. przyginało
 6     2, 25|  wrzawą.~Kobiety opatrywały co ciężej rannych i przenosiły na
 7     3, 27|        i odnowione wspominania ciężej przygniatały, i żałośliwość
 8     3, 29|            To w taką porę waju ciężej niźli inszym.~- I barzej
 9     3, 31|        dziecku nie poredziłaby ciężej, boć to był jej dobytek
10     3, 32|   ciemne.~Coraz wolniej szła i ciężej, usuwając się pod płoty,
11     3, 35|   chłopy już dochodziły, coraz ciężej szli jeno i wolniej, powstrzymując
12     4, 37| przejmował, że wzdychali coraz ciężej, a już poniektóry łzy obcierał,
13     4, 40|    niemu coraz wolniej i coraz ciężej, chytając się po drodze
14     4, 48|  śmierci, szła coraz wolniej i ciężej, wyzbyta ze sił skwarem,