Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |           zarzynania...~Hanka z Józią buchnęły płaczem, bo granula, jakby
 2     1, 7 |         urwała z nagła, bo dziewczyny buchnęły śmiechem i aż się pokładały.~
 3     1, 10|                że ich tchnienie czuł, buchnęły na niego żarem... i ten
 4     1, 11|          obierania kapusty od Boryny, buchnęły jej do mózgu i zatopiły
 5     1, 11| Poczerwieniała mocno, a kobiety na to buchnęły śmiechem i dalejże przekpiwać,
 6     1, 12|            gdakały z chlewów.~Wrzaski buchnęły we świat i pryskały od domu
 7     2, 20|    poprawiajcie się póki czas!~Dzieci buchnęły płaczem, bo się im uwidziało,
 8     3, 33|           wzbierać mocą, jaże w końcu buchnęły złote, spienione strugi,
 9     3, 36|        zagrały żabimi rechotami, kiej buchnęły zapachy, jakby cała ziemia
10     4, 43|             piorun w stodołę wójtową.~Buchnęły płomienie a dymy i w mig
11     4, 45|        poniósł duszę kajś w zaświaty, buchnęły od wsi takie przeraźliwe
12     4, 45|              pąsach, pociemniałe oczy buchnęły płomieniami, a wargi zadrgały
13     4, 47|           izbie zrobiło się straszno, buchnęły płacze, poprzyklękali kole
14     4, 49|            iskra padła na prochy, tak buchnęły naraz wszystkie dawne urazy