Tom, Rozdzial

 1     2, 20|         po wyjściu księdza zabrał boćka do obory i tam ryczał prawie
 2     2, 20|           a jak ino mógł, dopadał boćka, ogarniał go ramionami,
 3     2, 20|        już ze wsi powrócił, ukrył boćka w swoją kapotę, by go uchronić
 4     2, 20|     stracił do gospodarza za tego boćka, a przylgnął do Jagny, że
 5     2, 20|          wodząc po kątach.~- Oho, boćka gospodarz wydali dobrodziejowi,
 6     3, 27|        ksiądz dowie, żeś mu wziął boćka?~- A kto mu to powie?...
 7     3, 30|   odebrałem dobrodziejowi swojego boćka!~- Jezus, Maria, a nie dojrzał
 8     3, 30|        spotniał ze strachu, czy o boćka nie zagada, snadź go jednak
 9     3, 34|          puszczał na nich swojego boćka, któren snadź przyuczony,
10     3, 34|          w ogon se zajrzyj! Hale, boćka schowaj: ksiądz przyjdzie
11     3, 34| wspomniawszy przestrogę zaciągnął boćka do dołu po ziemniakach,
12     4, 38|      pilnie nasłuchiwał Witkowego boćka; któren kręcił się wpodle
13     4, 40|            nie przepomniała nawet boćka, stawiając mu w ganku żeleźniak
14     4, 43|       oczy i nawet nie patrząc na boćka, któren się grajdał po izbie,