Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |       człowiekowi odsłużysz i żyć bez niego nie poradzisz... -
 2     2, 14|    przebierny, to trzeba było żyć w zgodzie z ojcem, a za
 3     2, 17| docucili... co jej za niewola żyć, co za dobro ją czeka: cierpienie
 4     2, 20|      co gruntu, przecież i on żyć musi, ustatkuje się prędzej,
 5     2, 24|       to i z litości ludzkiej żyć muszę.~Gdy zaś Witek wyszedł,
 6     2, 25|        co? Kiej nie poredziła żyć jak drugie kobiety, co to
 7     3, 32|       i smucić... Nie poredzi żyć z osobna, nie...~Przechodziły
 8     3, 32|     rosnąć mogły i kwitnąć, i żyć - zaś oderwane podpory i
 9     3, 34|      ale jakoś z pomocą boską żyć można... Ale gdzie przychodzą
10     4, 41|  wszyćko z rąk leci, że nawet żyć się odechciewa...~- Nie
11     4, 45|       każdy potrzebuje trochę żyć. Czy nieprawda?~- Widzi
12     4, 46|      się opamiętała i zaczęła żyć inaczej!~Odwróciła zesromaną
13     4, 49|   rozumiesz! Tak ci już dalej żyć nie sposób! - krzyczała