Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |           się z surowym, karcącym wzrokiem Dominikowej, co stała w
 2     1, 7 |     patrzyła obojętnym, znudzonym wzrokiem na dobro swoje, tylko wyciągnęła
 3     1, 7 |         żeby odetchnąć, i wesołym wzrokiem tak patrzał na nią, aż spuszczała
 4     1, 10|     przyszła, a on patrzył pustym wzrokiem w noc i nasłuchiwał szamotań
 5     1, 10| przysiadał na zadzie i ogłupiałym wzrokiem patrzył, aż wreszcie zerwał
 6     1, 12|        się czasami, wodził pustym wzrokiem i nic nie rozeznawszy zapadał
 7     2, 16|       wnet milknął, karany srogim wzrokiem matki.~- Nawet tej kolebeczki
 8     2, 18|          zalęknionym i czatującym wzrokiem przebiegała sad i opłotki.
 9     2, 24|       zapatrzona pustym, wyżartym wzrokiem w siebie, w te lute wieje
10     2, 24|    ogarniała też teraz kochającym wzrokiem dom i budynki, płoty i każde
11     2, 25|    saniach, wpatrzony przerażonym wzrokiem w ojca, podtrzymywał mu
12     3, 30|    chciwie, patrząc wciąż martwym wzrokiem jak zawdy. Może by nawet
13     3, 32|          jeno po izbie rozpalonym wzrokiem, jakby za ratunkiem, nie