Tom, Rozdzial

 1     1, 7 | mroczyło na dobre i żeby mu się wyrwać.~- Przywitajże mnie, Jaguś -
 2     1, 7 |      kiej ptak, ale nie jej moc wyrwać się takiemu głodnemu smokowi,
 3     1, 7 |        przełazie...mogła się to wyrwać takiemu smokowi?... kiej
 4     2, 17|        nią, że się opamiętać ni wyrwać spod tego nie mogła - nic,
 5     2, 19|    dalej, że próżno chciała się wyrwać. Podskoczył wtedy Boryna,
 6     2, 23|    wprost pazurami, jakby chcąc wyrwać z siebie wnętrzności i skąpać
 7     2, 24|     jakby ruszyć się nie mógł i wyrwać z tych płotów i sadów, i
 8     3, 27|         ziemi.~A kto mocen jest wyrwać ją stąd? Któren poredzi!~
 9     3, 27|        Józka rada, że mogła się wyrwać na wieś, pognała do Nastki,
10     3, 28| strzegąc się, by z czym się nie wyrwać.~- Rachuję, że musiał kaj
11     3, 29|        komu, jaką przypowiastką wyrwać duszę smutkowi, komu był
12     3, 34|     każdy tak samo poradzi...~- Wyrwać złe, póki większego korzenia
13     3, 35|        poredzi, niech poprobuje wyrwać!~Rozgwarzali się między