Tom, Rozdzial

 1     1, 10|       wójt do cię mówi! krzyknął wyniośle.~- Wasze wójtostwo stoi
 2     2, 15|       było patrzeć, a czoło miał wyniosłe, ino na pół przysłonięte
 3     2, 19|     karczmy.~Hardo ano wchodził, wyniośle i mało z kim się witał,
 4     2, 20|   zwyczaju Borynów! - powiedział wyniośle.~- Widzi mi się, że i u
 5     3, 28|        mi potrza ! - zgromiła go wyniośle, nie wdając się w rozmowę.~
 6     3, 28|      pofolgować i użyć! - rzekła wyniośle Dominikowa obrzucając go
 7     3, 32|     rzekła twardo, prostując się wyniośle.~Struchlały wszystkie czekając,
 8     3, 32|          że tylko miejscami, kaj wyniosłe chojary stały zwartą gęstwą
 9     3, 34| prześmiechy! - zgromiła ją Hanka wyniośle i już ani słowem się nie
10     3, 34|     chwałę Panu - jakoby te lipy wyniosłe, te czarne olchy, te rozgorzałe
11     4, 37|        Jako piorun bije w drzewo wyniosłe, że pada rozłupane, tak
12     4, 38|        gardzie! rzeki, pod olchy wyniosłe i jakby śpiące, ale ten
13     4, 44|       jeno urzędnik! - odburknął wyniośle.~Wzięli na ozory to powiedzenie,