Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |     taki drapał się po łbie ze wstydu.~Sprawa skończyła się na
 2     1, 12|        to ma szczęście...~- Bo wstydu nie ma.~- A dyć chodźcie -
 3     2, 21| zapiekłych w boleści głosów.~- Wstydu nie ma, Boga się nie boi,
 4     3, 33|       szczędziła jej zgryzot i wstydu. Paczesiowa trzymała wójtową
 5     4, 38|    dziw, że się nie spaliła że wstydu.~Nasunęła chustkę barzej
 6     4, 38|        Zaraz mi do domu. Że to wstydu nie macie!~- Puść me, bo
 7     4, 45|    księdzem! Ady bym umarła ze wstydu i zgryzoty! Boże mój, zmiłuj
 8     4, 46|         oblały ją palące ognie wstydu, a serce spięło się męką,
 9     4, 47|      zgoła już nieprzytomna ze wstydu i boleści.~- Poszła precz
10     4, 48|         nie chcę dożyć takiego wstydu i hańby, żeby cię ludzie
11     4, 48|    myślałem! - Zatrząsł się ze wstydu, zeskoczył z łóżka, otworzył
12     4, 49|      niej nie ma świętego, bez wstydu już i sumienia! Jak ta rozciekana
13     4, 49|  Używałaś, to nażrej się teraz wstydu, posmakuj zgryzoty! - darły