Tom, Rozdzial

 1     1, 1 | zakreśliła kijaszkiem łuk od wschodu do zachodu. Ksiądz spojrzał
 2     2, 13|  ptaków wielgachnych; zaś od wschodu wywlekały się chmury płaskie,
 3     2, 16|   wszędy stawiano w kącie od wschodu snop zboża, okrywano ławy
 4     2, 24|    słońce świeciło od samego wschodu, nocny, tęgi przymrozek
 5     2, 25|    co nadciągały gdziesik od wschodu i pławiły się w czystym
 6     3, 26|   już szła całym światem, od wschodu do zachodu, jako ta wielmożna
 7     3, 27|      rozlewały się płomienie wschodu, iż spośród modrawych gąszczów
 8     3, 30| Słońce wyniesło się zarno od wschodu i zagrało w stawach a rosach,
 9     3, 33|     duszne, słońce od samego wschodu wynosiło się rozpalone na
10     3, 34|      ziemią, słońce zarno od wschodu jęło prażyć niemiłosiernie,
11     3, 36|     niekaj, a żarzące się od wschodu powietrze pachniało wilgotnym
12     4, 40|       a ty się wylegujesz do wschodu!~- Wydzieracie się kiej
13     4, 42| zerwał, a co dnia jednako ze wschodu na zachód wędrowało słońce