Tom, Rozdzial

 1     1, 12|           światłością oprzędzone i weselem wiecznym.~I wyżej leciała,
 2     1, 12|        krzyk śpiewem, a każde oczy weselem się jarzyły i radością.~
 3     2, 16|        była niźli na jesieni przed weselem.~Nie dziwota też, iż starego
 4     2, 16| rozmiłowanymi oczami i kieby przed weselem, słodkie słówka wciąż prawił,
 5     2, 19|     wszystek, a grało w niej takim weselem, młodością, uciechą, że
 6     2, 19|         przemieniała i serce grało weselem a mocą; basy zaś pobekiwały
 7     3, 32|           i nie opowiedzieć, jakim weselem rozgorzały Lipce.~Tylko
 8     3, 34|         jaśniała dziwną dobrocią i weselem.~Wodził oczyma po chałupach
 9     3, 34|       głosem, przejętym radością i weselem, a tak krzepko i rozgłośnie,
10     4, 38| rozpierając serca lubą cichością i weselem.~A naród śpieszył tłumnie
11     4, 40|            kiej ten kwiat pachnący weselem i oroszony krwią serdeczną,
12     4, 40|            tchnęła rozradowaniem i weselem, jaże kobiety się dziwowały.~-
13     4, 45|         przeciwił. Życie mu jednym weselem, a bratem choćby i ten stwór