Tom, Rozdzial

 1     1, 10| sprawiedliwość.~- Spróbujcie ino tknąć, a pewnikiem wesela nie
 2     1, 12|         matka do niczego się jej tknąć nie dała.~- Wesela se zażyj,
 3     2, 14|     naszego przecież nie pozwolą tknąć...~- Ino nie wiada, kto
 4     2, 17|        nią cięgiem i niczego się tknąć nie pozwalał.~- Odpocznij,
 5     2, 20|     niego Walka.~- Nie da się on tknąć nikomu, tylko jednego Witka
 6     2, 22|          i jasnością, że jeno ją tknąć, a gotowa gwiezdnym deszczem
 7     3, 30|       nieboszczkach, to nama ich tknąć nie pozwolili, a jej wszystko
 8     3, 32|      Poważ się jeszcze kiej mnie tknąć, to ci kulasy poprzetrącam!...
 9     4, 38|       bliżej niego, bych chociaż tknąć ustami tych jego białych
10     4, 39| ściągając je z drążka.~- Niczego tknąć nie pozwolę! Weźmiecie co
11     4, 40|           Mnie się ta nie ważono tknąć ni palcem. Niechby jucha
12     4, 44|       swoje mam i nikt me palcem tknąć nie śmie! Tam mi Polska,
13     4, 44|          to powieda, że nikto go tknąć nie śmie.~- Plecie, a tyle