Tom, Rozdzial

 1     2, 25|           wtedy kłótnie, przygasały spory, dobrość przejmowała serca
 2     3, 29|        pomocny.~Przyciszał kłótnie, spory łagodził, doredzał, a gdzie
 3     3, 29|        Kłębowa wtykając jej w garść spory węzełek.~- Takie nieszczęście
 4     3, 31|            stara ma, i grosz pewnie spory, ale nie chciała ostać;
 5     3, 36|       między sobą, a to Dominikowej spory ze synem, a to Miemcy, a
 6     3, 36|           to pomniejsze, sąsiedzkie spory, tyle tego było, że prawie
 7     4, 37|              a chociaż przeszło już spory kawał czasu od południa;
 8     4, 38|          przewiem... Jeszczech wama spory grosz przyniese... Naści
 9     4, 40|            gościńce?~Stary podsunął spory tobół, z którego Antek jął
10     4, 41| niecierpliwymi oczami mierzył pole, spory kawał leżał jeszcze do zaorania.
11     4, 44|           na kupy i wszędy zawrzały spory a kłótnie, zwłaszcza Grzelowe
12     4, 47|             go zaraz i kiej odeszli spory kawał drogi, opowiedział.~
13     4, 47|            jeszcze dobre kropidło i spory kawał gromnicy, i obrazek