Tom, Rozdzial

 1     1, 3 | smętarnich wrótni, i podwiózł pod smętarz, gdzie pod kamiennym szarym
 2     1, 4 |           na ludzi wchodzących na smętarz i na te konie, co stały
 3     1, 4 | nabożeństwie naród wysypał się na smętarz przykościelny; wyszedł i
 4     2, 18|         że to już mroczało i cały smętarz jakoby się w śmiertelne
 5     3, 29|         zgoła obumarłe i jako ten smętarz żałosne...~A kieby na dobitkę
 6     4, 37|    pradziadów, niesionych tam, na smętarz, już widny przez grube pnie
 7     4, 37|          huczała coraz jękliwiej, smętarz już był niedaleko, wyrastał
 8     4, 37|       jakowejś dufności weszli na smętarz.~Co najpierwsi gospodarze
 9     4, 38|        kapoty i wełniaki, że cały smętarz widział się kieby przytrząśnięty
10     4, 39|           wyszli zaraz wszyscy na smętarz.~Już byli kole dzwonnicy,
11     4, 41|      Wyjdź, Jagno, wieczorkiem za smętarz. Powiem ci cosik, przyjdź! -
12     4, 41|         pożałujesz. Bojasz się za smętarz, to przyjdź za księży sad,
13     4, 48|          kiej ciało prowadzili na smętarz, to nie bacząc na groźne