Tom, Rozdzial

 1     1, 10|        wykrzyknął i jął nakładać słomę do lady.~- I tom mu przypomniał... -
 2     1, 12|          mruczał zakopując się w słomę, a pies legł w podle, warkał
 3     1, 12| strasznym płaczem, zarył twarz w słomę i łkał żałością a strachem.~
 4     1, 12|       chwilę, więc zakopał się w słomę, przyokrył łachami na głowę
 5     1, 12|          się co rychlej gdzie na słomę dostać.~Kobiety zaś, choć
 6     1, 12|       bezsilnie, chował więc pod słomę, nie puszczając z garści.~-
 7     2, 13|      wskróś i rozmiatały niby tę słomę strupieszałą.~Wrzask poszedł
 8     3, 27|        aże krowa ryczy i z głodu słomę spod siebie wyjada.~- A
 9     3, 27|        czysta zaprowadziła je na słomę przed doły, by się same
10     3, 32|    źrebak, utytłany kiej świnia, słomę wyciągał z podściółki.~-
11     3, 32|           ale skoro ją rzucił na słomę i poczuła na twarzy jego
12     4, 40|         było pięknie wyrośnięte, słomę miało grubą i kłosy niby
13     4, 44|  naczelnika, to przymawiał się o słomę na powrósła, że radzi nieradzi