Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |      buraki od skiby do skiby siać było można... Tyle dobra,
 2     1, 5 |   leżały, i drobny deszcz jął siać kiej przez gęste sito. To
 3     1, 11| dowodził, że to wielki grzech siać zgorszenie i zły przykład
 4     3, 27|      co powie.~- Jęczmiona by siać pierwsze... Do mnie, Chłopy!...
 5     3, 29|      i położy!~Pokazywał, jak siać z wiatrem, bo głupia nie
 6     3, 31|   chorym, kaj orać i co gdzie siać, o dzieciach, gdyż Bylica
 7     3, 34|     kupią, to nie pozwolim im siać, nie pozwolim się budować,
 8     3, 36|     Kuba niech brony szykuje, siać pojedziem - rozkazywał. ~
 9     3, 36|          Prawda, piesku, pora siać...~Ale w mig i o tym przepomniał;
10     3, 36|      miejscu.~- Juści... pora siać... - powiedział znowu i
11     3, 36| głuchej a nieprzepartej, bych siać.~Szedł aż do krańca pól,
12     4, 49|        wszyćko. Trza orać, by siać, trza siać, by zbierać,
13     4, 49|      Trza orać, by siać, trza siać, by zbierać, a co jeno przeszkadza,