Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        Cicho było, ciepło i nieco sennie.~Słońce, chociaż to był
 2     1, 2 |         jakby się tuliły do drzew sennie pochylonych, do płotów szarych.~
 3     1, 3 |           sądem, to się ino kiwał sennie w półkoszkach i raz w raz
 4     1, 4 |           ciężko o szynkwas i jął sennie obliczać, a Jankiel udobruchał
 5     1, 9 |           tych drzew rozchwianych sennie osuwali się na kolana; do
 6     1, 12|         kajś niekaj naszczekiwały sennie, młyn hurkotał w oddali,
 7     2, 17|        było cicho również i nieco sennie, przyszedł Szymek zaraz
 8     2, 17|        wlókł się wolno, ociężale, sennie, a w niej rosła i wzmagała
 9     2, 25|          się nad głowami, szumiał sennie i sypał na nich rosisty
10     3, 30|           izbie zrobiło się jakoś sennie i smutno. Jaguś poszła na
11     4, 37|       staw westchnął kolebiąc się sennie, a spod mrocznych próchnic
12     4, 39| przepiórek, a po rowach i bagnach sennie nukały żaby. Dziecińskie
13     4, 40|          powstał przeciągając się sennie.~- To ci jeno rzeknę na