Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |           Aż Antek zerwał się na równe nogi i zawołał urągliwie :~-
 2     2, 16|       ludzkim głosem odpowiedzą; równe są dzisiaj ludziom i społecznie
 3     2, 19|       Pryczek ma ślepie kaprawe!~Równe we wszystkim, a takie robotne
 4     2, 23|      wyraźnie, że zerwali się na równe nogi.~Ktosik tam jest...
 5     2, 24|        jej niechcący.~Skoczył na równe nogi, kieby go kto kijem
 6     3, 28|      naraz Hanka zrywając się na równe nogi, bo wiatr tak ano trzasnął
 7     3, 29|    rozedniało, wstała od razu na równe nogi. ~Jeszczech do śniadań
 8     3, 31|  zaśpiewały, wieś zrywała się na równe nogi, rejwach się podnosił,
 9     3, 32| jęczmiona już im powschodziły, a równe, jakby siewnikiem posiane.~-
10     3, 33|    któren ledwie przecknąwszy na równe nogi się zrywa i szepcąc
11     3, 33|      jedne oczy to miała piękne, równe może Jagusinym, ogromne,
12     3, 33|      jeno ratować...~Skoczyła na równe nogi.~- Jako ten pies cięgiem
13     4, 41|         śmiertelnie i skoczył na równe nogi. Psy już docierały