Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |       srogie a parzące, bo słońce przypiekało i gorąc był taki, jak kieby
 2     3, 27|      przed Antkową kobietą: to ją przypiekało do żywego budząc złość i
 3     3, 32| przytrząśniętymi zielenią. Słońce przypiekało niezgorzej, jak to zwyczajnie
 4     3, 33|         ziemniaki ciążyły, słońce przypiekało, gołębie gruchały we strzesze
 5     3, 33|            Byle jeno za długo nie przypiekało.~- Stronami przechodzą deszcze,
 6     3, 33|    dopiero się miał ku końcowi, a przypiekało kieby w lipcu. Dnie wstawały
 7     3, 33|   rozpalone na czyste niebo i tak przypiekało, że już po wyżniach i na
 8     3, 35|         trzepotem.~Słońce galanto przypiekało, w przypołudniowej cichości
 9     4, 38|           przed kościołem.~Słońce przypiekało, jaże się człowiek łuskał
10     4, 39|         ale już słońce niezgorzej przypiekało, szczęściem, co wiater nieco
11     4, 41|   Popołudniowe słońce tak jeszcze przypiekało, że ściany popuszczały żywicą,
12     4, 44|         się już czekanie i słońce przypiekało coraz barzej, to jaki taki
13     4, 45|          jeno zacząć.~- I wczoraj przypiekało niezgorzej! - chycił ją