Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         się do odejścia.~- Na ten pochowek dzwonił nie będę; zadzwonita
 2     1, 10|          a com je chował sobie na pochowek, wycyganiła ode mnie...
 3     3, 26|         tyla, że musi starczyć na pochowek.~Przeciech od dawnych już
 4     3, 26|      marzyła, by mieć gospodarski pochowek - o to jeno prosiła lękliwie...~
 5     3, 26|          kilkadziesiąt złotych na pochowek... a może i starczy na mszę
 6     3, 28|         że lada dzień zamrze. Ale pochowek osobno, a stara se nie dzisia,
 7     3, 29|      drogę, kaj się to miał odbyć pochowek, gdy wtem Jasiek walnął
 8     3, 33|       przeciech, grosz swój ma na pochowek i długo wama w chałupie
 9     3, 33|         długo nie pociągnie... na pochowek ma... Ludzie by nie gadali...
10     4, 39|         traci ona na tym, dają na pochowek! Ale nie z tym do was przyszedłem.~
11     4, 45| świąteczne szmaty me przyobleką i pochowek sprawią gospodarski. Juści,
12     4, 48|              Przeciek ostawiła na pochowek całe dziesięć złotych.~-
13     4, 48|          to muszą się wypuczyć na pochowek, krewniaczka przeciek! Eksporta