Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |      mruknął ze złością, bo ojcowe chrapanie rozlegało się
 2     1, 4 |  odrobek ojcu.~- Gęste, ale ojcowe lepsze, idzie kiej bór! -
 3     1, 4 |     ogarnęła oczami te pola ojcowe, tę ziemię jak złoto czyste,
 4     1, 7 |     bacz ino, kiej niesiesz ojcowe ćwiartki do Jankla, by cię
 5     1, 10|   będzie potrza, to beknij, ojcowe nogi obłap i proś... a słuchaj
 6     2, 19|    wciąż huczały mu we łbie ojcowe straszne słowa, bo wciąż
 7     2, 21|    z kurzawy łby końskie.~- Ojcowe! - szepnęła dojrzawszy białą
 8     2, 21| dolą rozważając powoli rady ojcowe.~A stary przyszykował sobie
 9     3, 33|     chcą! Przeciek macie te ojcowe... weźcie je na wykup...
10     4, 37| Jambrożowi pomagać i ubiery ojcowe szykować, a długo myszkował
11     4, 39|     a już się kajś zadziały ojcowe pościele...~- Mówiłam ci,
12     4, 40|      że jął się gramolić na ojcowe kolana bełkocąc cosik. Antek
13     4, 48|  drugiej izby rozlegało się ojcowe chrapanie.~- To może ona