Tom, Rozdzial

 1     2, 14|    warczało z cicha, jednostajnie, niestrudzenie, noc zaglądała w okno miesięczną,
 2     2, 15|             Mateusz zaś uwijał się niestrudzenie, rychtował kloce, zastawiał
 3     2, 25|          błyskały w mrokach i biły niestrudzenie, jeno świst pił nie ustawał
 4     3, 31|          musiał dźwigać, i chodził niestrudzenie, niekiedy jeno przysiadając
 5     3, 36|       prawej strony na lewą, cięli niestrudzenie wpierając się w łąkę piędź
 6     3, 36|            siał - siał wciąż, siał niestrudzenie.~Potykał się o skiby, plątał
 7     4, 38|            radosny wielce, zbierał niestrudzenie po całym smętarzu, nie przepuszczając
 8     4, 40|           i ponieść go nieulękle i niestrudzenie, aż póki Pietruś nie zastąpi
 9     4, 41|           twarz umorusaną, ale kuł niestrudzenie i jakby z zajadłością.~-
10     4, 42|           znowu ostał sam, i robił niestrudzenie kiej ten koń w kieracie,
11     4, 42|        robotę jak zawdy i pracował niestrudzenie, tylko kiedy mu Nastuś przyniesła
12     4, 45|        rozśpiewana niby skowronek, niestrudzenie radosna i weselnie rozkwitła,
13     4, 49| czerwieniały wełniaki, gmerali się niestrudzenie ludzie i szła cicha, wytężona