Tom, Rozdzial

 1     2, 13|   ludziach nowych i życiu innym. Niespodzianie mu to przyszło, samo z siebie
 2     2, 25|          jak kiedy wicher uderzy niespodzianie w kopy, zamąci, że jeno
 3     3, 27|   którymi właśnie kowal wchodził niespodzianie.~- Hanka!~Powiedział wyraźnie
 4     3, 28|      siewu... - jąkał zaskoczony niespodzianie.~Nie wasza sprawa!... Po
 5     3, 30|        ogląda... - rozgadała się niespodzianie kowalowa, ale kiej Rocho
 6     3, 32| wyglądacie? - zagadnął ją ktosik niespodzianie.~Jakby ją kto przez ciemię
 7     3, 33|          którą się da.~I całkiem niespodzianie natknął się na Jagnę: pełła
 8     3, 36|       ogień zaprószycie.~Burknął niespodzianie, a gdy w południe przyleciał
 9     4, 43|         samą chałupą natknął się niespodzianie na Jagusię, szła z koszykiem
10     4, 44|        długim rozważaniu wyrzekł niespodzianie:~- Prawdę mówicie, a Rocho
11     4, 45|         wrzasnęła, bo gęsi jakoś niespodzianie dopadły do żyta stojącego
12     4, 49|       niej złość! - zawrzeszczał niespodzianie.~- Mam złość czy nie, nic
13     4, 49|        kiej mu jaki grosz kapnął niespodzianie, pacierze mamrotał, ale