Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |             sennie.~Słońce, chociaż to był już koniec września, przygrzewało
  2     1, 1 |           potem ramiona, a w końcu już był cały widny na tle słońca
  3     1, 1 |            może się ożenić, a głupi by był, żeby dzieciom zapisywał.~-
  4     1, 2 |         opadały mu na czoło i kark, bo był z gołą głową.~Poszedł prosto
  5     1, 2 |                 jako że do niej Boryna był skory zazwyczaj, ale stary
  6     1, 2 |           poszedł na swoją stronę.~Dom był zwykły, kmiecy - przedzielony
  7     1, 2 |                na staw - bo zachód już był i na wodzie czyniły się
  8     1, 2 |               chłopaka - podziw w nich był a zdumienie.~- Józia! -
  9     1, 2 |            drzwi i okna, że to wieczór był ciepły, buchały smugi ognisk
 10     1, 2 |          nieboszczki, co ją na zwiesnę był pochował, ułapiło go za
 11     1, 2 |             jeździć do miasta, i grosz był zawsze gotowy, na zakład
 12     1, 2 |               siedzącego przy kominie; był to ten stary ślepiec, wodzony
 13     1, 2 |              łasa na chłopaków.~- Ale, był to kto przy tym, to wie!
 14     1, 2 |             udała, bo jakże, gospodarz był, a nie żaden chłopak, co
 15     1, 2 |          Boryna nie wrócił drogą, jaką był przyszedł, a tylko puścił
 16     1, 2 |               stawów, a u wójtów gorąc był silny.~- A bez kobiety trza
 17     1, 2 |          deliberacji. A że mądry chłop był, to wszystko zasię zbierał
 18     1, 2 |                i pasa przyciągnął.~Już był w swoich wrotach i wchodził
 19     1, 3 |               na wesele !~A że robotny był, to się zajął obrządkiem -
 20     1, 3 |             się do obleczenia, ale zły był i zgryziony. Jakże, ciągła
 21     1, 3 |             wsi nie czy nić. Gospodarz był przeciech nie leda jaki,
 22     1, 3 |           przyda się.~Wóz ruszył i już był w opłotkach, gdy Witek mignął
 23     1, 3 |               już zwykły ruch: poranek był jasny i chłodny, a że zaś
 24     1, 3 |              chłodnym dechem lasu.~Bór był ogromny, stary - stał zbitą
 25     1, 3 |            zeźlił zarno, jako że skory był do złości, splunął i wszedł
 26     1, 3 |             domostwa.~Po lewej stronie był sąd, a po prawej mieszkał
 27     1, 3 |               niesprawiedliwość bo las był wspólny, serwitutowy, aż
 28     1, 3 |            ogon... sielny gospodarz.~- Był już karany?~- Hę?... karany?~-
 29     1, 3 |                że baczę, bo prosiak to był, a nie świnia żadna; dopraszam
 30     1, 3 |               i przywtórzę; prosiak to był, a nie świnia; białny prosiak,
 31     1, 3 |       podciągając parcianki, bo mu się był obertelek oberwał.~Uciszyło
 32     1, 3 |              za mną i chrząka! A że to był rychtyk miesiączek wylazł
 33     1, 3 |                mną... Widziałem, biały był, a kiele ogona, poniżej
 34     1, 3 |                a ucho rozerwane, bo ją był Łapa Borynowy chycił na
 35     1, 3 |        kwiczała, że chociaż w stodółce był - usłyszał...~Potem zawezwano
 36     1, 3 |        niezmierną ulgę, bo chociaż nie był winien, ale zawżdy bojał
 37     1, 3 |          rozebrało go nieco, że to nie był zwyczajny picia i oszołomiony
 38     1, 3 |            niego, ale Boryna, że człek był w latach, nie wicher żaden,
 39     1, 3 |                 bo jakże, w latach już był i gospodarz na całe Lipce
 40     1, 3 |      pomyślenie - ale że krwie gorącej był z przyrodzenia, to aże go
 41     1, 3 |               A upadek w gospodarstwie był i marnacja, że jaże mi moja
 42     1, 3 |            dopływać z powiewem, co się był podnosił z nizinnych łąk.~-
 43     1, 4 |                to jabłonką, że słychać był ciężkie pacanie owoców o
 44     1, 4 |            Kuba podjął go za nogi, ale był tak ogłuszony radością,
 45     1, 4 |            pieski... a przecież rodowy był... gospodarski syn... nie
 46     1, 4 |        pobożnie w ołtarz, gdzie u góry był Bóg Ociec, siwy Pan i srogi,
 47     1, 4 |     przeźroczystą Hostię świętą...~Tak był nieprzytomny, że raz w raz
 48     1, 4 |              aż rechotał, bo wykpis to był na całą wieś, że niech Bóg
 49     1, 4 |                dopiero teści, z którym był w wojnie o wiano żonine -
 50     1, 4 |              nie poznali.~Ale że obiad był syty a długi, to i wrychle
 51     1, 4 |              była i kapusta z grochem, był i rosół z ziemniakami, a
 52     1, 4 |        obiadowali na ganku, że to czas był cichy i ciepły.~Łapa kręcił
 53     1, 4 |              na ten pieniądz, o którym był zapomniał w czasie obiadu... - - -
 54     1, 4 |            miał już pieniędzy i winien był Żydowi... to się ino sparł
 55     1, 4 |          kędzierzawy, ten ci gadatywus był największy i zbereźnik,
 56     1, 4 |             spodoba!... - Nieprzytomny był i pchnął ją, aż przysiadła
 57     1, 4 |          proste dziewki też, bo pijany był i w tańcu zbereżeństwa czynił,
 58     1, 4 |               pijała, że to mało kiedy był ten grosz gotowy, ale zdarzyć
 59     1, 4 |               bali. Toć i Franek ,choć był pijany a zląkł się jej i
 60     1, 4 |               karczmą, bo to i wieczór był ciepły i jasny, księżyc
 61     1, 4 |               Ociec Kubów złodziej nie był, to i syn jego złodziej
 62     1, 5 |               chałup.~A smętek konania był w tych południach cichych,
 63     1, 5 |         przetrąconym skrzydłem, co się był ostał i którego widywano
 64     1, 5 |               bych porządek na świecie był. Miarkujesz se, Kuba?~-
 65     1, 5 |               niego na zgodę, choć zły był, że tyla pieniędzy wywalić
 66     1, 5 |                o siebie, choć i kulawy był, i mocy wielkiej nie miał,
 67     1, 5 |                hen, aż do lasów, widny był łańcuch wozów, toczących
 68     1, 5 |                ciągnęli, bo jarmark to był ten, na którym godzono się
 69     1, 5 |           główną, do rynku, bo jarmark był sielny i choć to jeszcze
 70     1, 5 |             wszystkie strony.~Gwar już był znaczny, a wzmagał się z
 71     1, 5 |         piszczałki koszykarzy.~Jarmark był wielki, co się zowie, narodu
 72     1, 5 |              na głowę dla Józki, którą był jeszcze na zwiesnę obiecał
 73     1, 5 |            cygarem w zębach, w koszuli był tylko, nie umyty i rozczochrany;
 74     1, 5 |          Lipcach powiedzieć. - Zły już był.~- Przecież już cztery roki
 75     1, 5 |          wchodząc do narożnego szynku; był już tam i Jambroży, ale
 76     1, 5 |                nie dziwota, kościelnym był ino.~I jarmark dobiegał
 77     1, 5 |             błoto otwierało, bo i ziąb był, i podpili sobie wszyscy
 78     1, 5 |          niezgorzej, stary, choć skąpy był i aż piszczał za groszem,
 79     1, 6 |            wieprzak, żeby nie wiem jak był nachlany, to do nowego koryta
 80     1, 6 |                nawoływać Witka, co się był wałęsał gdzieś nad rzeką,
 81     1, 6 |            nosiła kapustę, a skoro wóz był już pełen, Szymek jął wyjeżdżać
 82     1, 6 |                wóz, bo Szymek odjechał był już ze staję, że ino go
 83     1, 6 |             właśnie.~Podjazd na groblę był ciężki, bo stromy i śliski,
 84     1, 6 |         stawideł otwartych, bo przybór był ogromny. Rzeka z rykiem
 85     1, 6 |          Szymka, któren o ile mrukliwy był o tyle kiej się rozgadał,
 86     1, 6 |               Prawdę mówię. Dobrodziej był z Panem Jezusem u Bartka
 87     1, 7 |           Rozdział 7~ ~Nazajutrz dzień był tak samo zadeszczony i posępny.~
 88     1, 7 |               zdziwienia, bo ten ci to był, o którego najwięcej pomawiano
 89     1, 7 |             indziej puszcza... Parobek był starszy, bo mu już dobrze
 90     1, 7 |              lepiej smakowały... Chłop był rozrosły jak dąb, mocny,
 91     1, 7 |                i do jastrzębia prędzej był podobien z twarzy i z onej
 92     1, 7 |                Józka, choć to i skrzat był jeszcze, a rej wodziła i
 93     1, 7 |           kwiatów! --zawołał Antek, bo był wtoczył do sieni beczki,
 94     1, 7 |              świecie.~- We świecie?... Był ci u grobu Jezusowego!~-
 95     1, 7 |                przy kominie; rozdziany był, że ostał ino w koszuli
 96     1, 7 |           cięgiem i przekpiwał, a taki był urodny, że Jagna jak w obraz
 97     1, 7 |        Michałem, tak, bo juści Wawrzon był trzeci... mruczała nie mogąc
 98     1, 7 |              już w głowie, bo czerwony był jak ćwik, kapotę rozpuścił
 99     1, 7 |             gadał, czego zwyczajny nie był. Chciało mu się przysiąść
100     1, 7 |        wszystkie, a u grobu Jezusowego był, pół świata zeszedł i cudów
101     1, 7 |                 Chłopak Rafałów, co to był z wojska powrócił, przyniósł
102     1, 7 |             słońce przypiekało i gorąc był taki, jak kieby przed burzą...
103     1, 7 |               się i wlazł w bór.~A bór był stary i gęsty, a błota nieprzebyte,
104     1, 7 |               jakże by... Pan ci Jezus był w swojej świętej osobie...~
105     1, 7 |                 ale Pan Jezus, jako że był litościwy i krzywdy nijakiemu
106     1, 7 |            światem.~A że nieraz i głód był, to piesek ptaszka jakiego
107     1, 7 |               narządziła, że to wielce był utrudzon.~Głuche milczenie
108     1, 7 |          znalazł we świecie, co lepszy był od ludzi i wierniejszy Panu,
109     1, 7 |               Bóg stworzył byka.~I byk był.~A chłop wziął kozika,~Urznął
110     1, 7 |               wianem.~Boryna gospodarz był przecież pierwszy na całą
111     1, 8 |                z Jagną zmówinach.~Wójt był dziewosłębem - więc wójtowa,
112     1, 8 |                Kłąb, że to mądry chłop był i poważany, powiedział surowo:~-
113     1, 8 |                dziada pradziada we wsi był, rozum miał, bogactwo miał -
114     1, 8 |               niźli zazwyczaj - deszcz był przestał padać i od rana
115     1, 8 |             domu.~A już od samego rana był dziwnie przykry, dziwnie
116     1, 8 |          poczęstunek. Jambroży już tam był i wnet przystał do nich,
117     1, 8 |         odrzekł zgryźliwie, że to mruk był. ~- Wyprawi! Wójt wama to
118     1, 8 |              ni w nogach mocny już nie był.~Zaraz też na szynkwasie
119     1, 8 |             całowali i każden drugiemu był bratem i przyjacielem, zwyczajnie,
120     1, 8 |               co kto stawiał.~A Boryna był jakby oczadziały z uciechy,
121     1, 8 |               zbierali.~Ale Szymek już był spity, to ino na matczyne
122     1, 8 |        wszystkimi już pijący.~Jambroży był nieprzytomny, stał na środku,
123     1, 8 |             opowiadał w głos:~- Czarny był,.. jak ten sagan był czarny... -
124     1, 8 |            Czarny był,.. jak ten sagan był czarny... - zmierzył do
125     1, 9 |                twarzą podrapaną, bo że był ździebko napity, to już
126     1, 9 |                 to już na wozie chciał był Jagnę brać, ale tyla wziął,
127     1, 9 |            mógł się zająć czymkolwiek; był ogłuszony jeszcze, nieprzytomny
128     1, 9 |              tak, że ino z pięć kroków był ode mnie... nie strzeliłem,
129     1, 9 |             nie strzeliłem, bo okrutny był, kiej wół... to myślę...
130     1, 9 |                dobrze... juści... ziąb był... piechtyśmy szli do maszyny...
131     1, 9 |        przepychać przez gęsty tłum, co był zaległ dookoła kościoła,
132     1, 9 |              syn jego, Jaś, ten, co to był we szkołach.~Kuba docisnął
133     1, 9 |               cmentarzowi; w mroku, co był już przytrząsł świat jakby
134     1, 10|            zachodził, że to schorowany był i ledwie się już ruchał.~
135     1, 10|                Hankę spozierał... siwy był całkiem, wargi mu się trzęsły
136     1, 10|            mnie zawołały... Dopiero co był tam Maciej z Jagną prosić
137     1, 10|               niecierpliwił się, a rad był w duszy, że tamtego tak
138     1, 10|             czego... Od trzech tygodni był w gorączce, w oczekiwaniu
139     1, 10|              aż iskry się sypały - zły był, ognie chodziły mu po twarzy
140     1, 10|           ramię, to za orzydle i gotów był bić... ale stary jeszcze
141     1, 10|             podpierał wóz, bo kopiasto był nałożony, i szedł jak martwy,
142     1, 11|             rozplecinach, bo dzień już był duży, świt zatopił ziemię
143     1, 11|             naprzód.~Przymrozek w nocy był niezgorszy, że kałuże po
144     1, 11|            piały koguty.~Niedzielny to był dzień i chociaż dzwony jeszcze
145     1, 11|       stroikami różnymi...~W chałupach był niemały rwetes przygotowań,
146     1, 11|           zwyczajnie w dzień taki!~Dom był świeżo obielony, choć nieco
147     1, 11|             już z daleka, bo i umajony był jak na Świątki. Chłopaki
148     1, 11|              Po drugiej stronie, gdzie był skład rupieci, buzował się
149     1, 11|        przystroiła wycinankami. Maciej był przywiózł z miasta kolorowych
150     1, 11|        zjeżdżać ze wsi pobliskich, kto był zaproszon.~Słońce się już
151     1, 11|               szybami - wszystek świat był przesycony światłem dogasającej
152     1, 11|             wstęgami u spencerka hardo był spólnie z drużbami chodził,
153     1, 11|         przystrojony weselnie - urodny był, jak mało który, a przez
154     1, 11|               się najraźniej, wszędzie był, ze wszystkimi pił, zapraszał,
155     1, 11|                zaś poradzali, wójt, że był już napity, coraz głośniej
156     1, 11|            odgrażania, bo się z Żydami był ugodził i miał im drzewo
157     1, 11|      niewyraźnie, bo nie po jednym już był ni po dwóch...~- Kalikant
158     1, 11|               ale cicho, bo już pijany był, a że w końcu przy drzwiach
159     1, 11|                Gołębianką.~- Ociec ich był taki sam, dobrze baczę,
160     1, 11|                nie tak bywało! Posłuch był, poszanowanie starszych
161     1, 11|             kuchareczkom dajcie!~Naród był syty, podochocony i zmiękły
162     1, 11|         przezwiska Przewrotny - gap to był, niedojda i prześmiewisko
163     1, 12|        gorącość... wody!~Choć markotny był i śpik go morzył, zaniósł
164     1, 12|      blednącymi gwiazdami...~Ale dzień był jeszcze daleko.~Stajnia
165     1, 12|                najlepsze, ale Jambroży był spity już swoim zwyczajem,
166     1, 12|              ano wskórawszy.~A że Kuba był zasnął znowu na tę chwilę,
167     1, 12|            szpitala?... - Nieprzytomny był jeszcze.~- Urznęliby ci
168     1, 12|        odkrzyknął parob, że to głupawy był i słowa nie wyrozumiał.~-
169     1, 12|                wczoraj, bo poczęstunek był sutszy i barzej niewolili
170     1, 12|           dygotał do taktu, każdy ruch był tańcem, każdy krzyk śpiewem,
171     2, 13|             surowy wionął.~W izbie też był ziąb przenikający, wilgotny,
172     2, 13|                a do przyjacielstwa nie był nigdy skory i do ugwarzania
173     2, 13|              na całą wieś, a gotów się był rzucić!...~Już nie nosił
174     2, 13|              ręce, którymi teraz gotów był ją rozdzierać. Ale żalu
175     2, 13|          bolesnych uraz do ojca. Stary był winowaty, ociec to był tym
176     2, 13|           Stary był winowaty, ociec to był tym krzywdzicielem, tym
177     2, 13|          niezapomniany! Różaniec ci to był bolesny i jątrzący, ale
178     2, 13|             nie znali, jakby przybłęda był ze świata, omijali go kiej
179     2, 13|                ochotnie jednak robił i był dobrej myśli, bo raz w raz
180     2, 13|         zgubiona w noc ciemną.~A dzień był chmurnawy, szarawy, a przebielone
181     2, 13|                się rozsierdził i gotów był sprzedaży poniechać, ale
182     2, 14|       wykrzyknęła w głos, aż stary, co był na przypiecku drzemał, zerwał
183     2, 14|               w jakie dwa pacierze dół był przywalony i galanto oklepany.~
184     2, 14|              przyszło jej do głowy, co był wygadywał, i aż ją zamroczyło
185     2, 14|           Parobkiem ni wyrobnikiem nie był, to i nie dziwota, że się
186     2, 14|                prędko, że to popędliwy był wielce i zawsze rad prawdę
187     2, 14|            przemarznięta cichość! Mróz był coraz tęższy i kieby żelaznymi
188     2, 14|       przędzenia, tylko dzień, chociaż był słoneczny i jasny, dłużył
189     2, 14|        wieczorem, na samą kolację, ale był taki zbiedzony, zmarnowany
190     2, 14|                 Nie mówił tylko, gdzie był i co robił, juścić nie śmiała
191     2, 14|           kolacji przyszedł Stach, jak był często zaglądał, choć mu
192     2, 14|               zdziwili, bo pierwszy to był człowiek ze wsi od czasu
193     2, 14|              oczów, bo choć prawda, że był tu i owdzie, ale o robotę
194     2, 15|              sciepnął z siebie.~A mróz był tęgi, nie folgował, a że
195     2, 15|           robił, ale najczęściej widny był na pomoście przy piłach,
196     2, 15|             powlókł się do domu, a tak był przemarznięty, utrudzony
197     2, 15|          śniegi srogie, wzwyczajał się był do tego po trochu - bo jak
198     2, 15|                rozsrożone.~Mateusz nie był zły ni nieużyty, a nasprzeciw,
199     2, 15|               oczami w dale, stary już był, zeschły na wiór, żylasty,
200     2, 15|        wpatrywała się w niego. Wysechł był od pracy, poczerniał, a
201     2, 15|               sznur paciorków... rodny był całkiem, że nigdy dość napatrzeć
202     2, 15|               i od śmierci uchronić!~- Był ci i u nas Kuba, któren
203     2, 15|         zarówno wszystko było, ani rad był z podwyżki, ani cieszyło
204     2, 15|               lód, że zgoła niepodobny był do dawnego. Dziwowali się
205     2, 15|       przesiadywał wieczorami, a dobry był jak nigdy, cichy, spokojny,
206     2, 15|            poradził, prawdę; wziął się był mocno w garść, skiełznał
207     2, 15|               duszą całą.~Ino on jeden był jakby poza wsią, poza ludźmi
208     2, 15|         dzisiaj od samego rana; ledwie był wziął się do czesania, wyszczerbił
209     2, 15|              do tego i Mateusz dzisiaj był rozżarty jak ten pies, kłócił
210     2, 15|               I poszedł spiesznie, zły był, wzburzony i tak na wnątrzu
211     2, 15|               oczy Jagustynki.~Wieczór był cichy, niemroźny, bo jakoś
212     2, 15|             niemu i zasłuchanych, mógł był słyszeć nawet, co mówili,
213     2, 15|              wyciągnęli go rychło, ale był nieprzytomny, ledwie się
214     2, 15|            rano nie poszedł do roboty, był pewny, że go odprawią, zaraz
215     2, 16|                dopiero na odedniu mróz był znowu krzepko chycił, a
216     2, 16|         narodzin Pańskich!~I u Borynów był taki sam rwetes, krętanina
217     2, 16|           przygotowania.~Stary jeszcze był do dnia pojechał do miasta
218     2, 16|      niepoznaki i przynęty. Łapa z nim był i ten bociek, którego to
219     2, 16|               i ten bociek, którego to był w jesieni chorego przygarnął,
220     2, 16|           niezgorzej od Łapy, z którym był w wielkiej zgodzie, bo razem
221     2, 16|            organiściak, Jasio, ten, co był w szkołach, roznosił opłatki
222     2, 16|              że to w izbie rozgardiasz był taki, to ino schowała pod
223     2, 16|              żalu.~- Bo poczciwości to był parob, że i drugiego nie
224     2, 16|               a z biednym to gotów się był kapotą ostatnią podzielić.~-
225     2, 16|               kochania, bo choć kwardy był i nieustępliwy la wszystkich
226     2, 16|             Jezus kochany, a dyć by to był śmiertelny grzech, śmiertelny! -
227     2, 16|            nawet była gotowa, gdyby to był nie adwent !~Popatrzył zdziwiony
228     2, 16|               wolno i godnie.~Najpierw był buraczany kwas, gotowany
229     2, 16|               co powiedział, bo mądrze był rzekł, prosto do serca,
230     2, 16|                gospodarz bogaty, szedł był sobie z jarmarku, gdzie
231     2, 16|      niezgorszy w garści i krzepki też był, że może we wsi najmocniejszy,
232     2, 16|            porą musiało to być, bo bór był zielony, pachnący i żywymi
233     2, 16|          głosami rozbrzmiały, a wiater był duży, to drzew a się kołysały
234     2, 16|                  drzewa ostały, jak je był wicher przygiął... zboża
235     2, 16|                  Pięć roków we świecie był, mowy swojej nie słyszał,
236     2, 16|                w suchym powietrzu.~Kto był żyw, do kościoła ciągnął,
237     2, 16|    czerwieniały chusty kobiet.~Kościół był zapchany do cna, aż do tego
238     2, 16|           śpiewał z drugimi, przyszedł był z żoną i ze Stachami, puścił
239     2, 16|            przed ołtarzem, właśnie się był rozglądał, gdzie by przysiąść,
240     2, 16|          prosto w twarz.~Tak, on ci to był, Antek, on, wymizerowany
241     2, 17|               i strasznie smutna.~Mróz był zelżał nieco, ale poczerniało
242     2, 17|              Nie, nie wyjdę! Grzech by był śmiertelny, śmiertelny! -
243     2, 17|      wystrojony w nową kapotę, wyszedł był na izbę i przyczesywał się
244     2, 17|            jeszcze za pańskich czasów, był we wsi szpital dla biednych,
245     2, 17|               do domu.~Wieczór też już był zapadł, wieczór cichy, omdlały
246     2, 18|               Witek przez łzy.~- Długo był u was?~- A zawżdy, jak ino
247     2, 18|           służył u Borynów.~- Poczciwy był podobno? - pytał nieśmiało.~-
248     2, 18|             przypomnienie.~- A pobożny był, cichy, pracowity parobek,
249     2, 18|              się zapatrzony. Stary już był, przygarbiony nieco, siwy,
250     2, 18|                 Powiedzcie waszemu, że był Jacek z Woli. Przypomni
251     2, 18|           poszła do obory.~Wieczór już był zapadł, wiatr ustał, kurzawa
252     2, 18|       pobrzękiwały w dalekościach... A był przeciech, był... stojał
253     2, 18|       dalekościach... A był przeciech, był... stojał przy niej, obejmował
254     2, 18|             Jakże, powiadali, że u was był sam dziedzic i żeście z
255     2, 19|                wypierał, jako że parob był niepoczciwy i sielnie dufający
256     2, 19|             starym uładzi, bo krzyw mu był i córki odmawiał, że Stacho
257     2, 19|              córki odmawiał, że Stacho był sielny zabijaka, wicher
258     2, 19|                bo i sam borowy, któren był na sumie, przytwierdził.~
259     2, 19|              tymczasem wieczór się już był uczynił, ostatnie zorze
260     2, 19|      wchodzących.~Jeno przy szynkwasie był większy rejwach, bo stali
261     2, 19|           jeszcze szedł, bo ledwie się był z łóżka zwlókł, że mu się
262     2, 19|            temu. Mateusz zaś, że sobie był podpił niezgorzej, pokrzykiwał
263     2, 19|           cierniach przewlókł. Tyś jej był milszy, wiem o tym dobrze,
264     2, 19|                a pogadywali, Antek już był zdziebko napity, a że nigdy
265     2, 19|            tany szły zapamiętałe, choć był taki gąszcz, że głowa przy
266     2, 19|                się, że to nieprzywykły był przed drugimi mówić i bojał
267     2, 19|               Grzela Rakoski, choć nie był rozmowny i nieco się zająkiwał,
268     2, 19|             dzisiaj, że choć naród już był napity, a spoglądali na
269     2, 19|            lube modre oczy, to się już był całkiem zapamiętał! Radość
270     2, 19|               taka burza, że gotów się był ważyć na wszystko, byle
271     2, 19|        Ustępowali mu z drogi, bo blady był kiej ściana i oczami dziko
272     2, 19|              zamknęli, wolniejszym bym był niźli przy tobie, słyszysz,
273     2, 20|               to we Trzy Króle przepił był w karczmie całe cztery złote.
274     2, 20|          sobotę stary, choć zdrowy nie był jeszcze, zwlókł się z łóżka,
275     2, 20|           łóżka, ubrał ciepło, bo mróz był trzaskający, i poszedł na
276     2, 20|              rad rozpowiadał, jako się był tęgo napił i przez to zachorzał!~
277     2, 20|                wam jeno przypomnę, com był rzekł przed ślubem: jak
278     2, 20|             nimi. Wieczorem zaś, kiedy był Rocho, kowal i Nastka, rzekła
279     2, 20|              odświętnie, bo ksiądz już był w niedalekim sąsiedztwie,
280     2, 20|           spółki. z Józką, ptak bowiem był ciężki, popłakując rzewnie
281     2, 20|            sobie.~A Rocho, że to dobry był człowiek, wielce się tym
282     2, 20|                nie myślał nigdy o tym, był nawet pewnym w głębi Jagusinej
283     2, 20|                niego; głupawy on juści był, wieś się z niego prześmiewała,
284     2, 20|                wszedł wójt, bo się już był ze starym pogodził, a zaraz
285     2, 20|          stronę się nie przechylał, bo był się mocno zagniewał, że
286     2, 21|              się po susz do lasu.~Czas był nieopowiedzianie przykry;
287     2, 21|          rozcierając śniegiem, bo ziąb był przenikliwy i na wskroś
288     2, 21|            widne w kurzawie, a bór już był niedaleko, gdy tumany opadały
289     2, 21|     gdzieniegdzie ślad jaki ostał.~Bór był stary, ogromny, wyniosły;
290     2, 21|          gałęziami; na czarnym drzewie był rozkrzyżowany Chrystus z
291     2, 21|           mściwym, jak ten bór, co się był przygiął naraz i rzucił
292     2, 21|            ktoś jednak jechał za nią i był coraz bliżej, aż się wyłoniły
293     2, 21|        Dojeżdżali do wsi, mrok się już był zrobił gęsty i wichura przechodziła,
294     2, 21|             zaczął opowiadać, jako już był całkiem ustał, a może by
295     2, 21|               siłę do izby.~Okrwawiony był, bez czapki, kożuch miał
296     2, 22|               ostawało w izbie, bo dom był wielki, choć niski, starą
297     2, 22|               jakby już Jasiek całkiem był głupi!- broniła go Nastka,
298     2, 22|               królem przezywali, że to był pan ludzki, sprawiedliwy
299     2, 22|                z obrazów zeszły, boć i był podobien ze siwego włosa,
300     2, 22|             potem nie wiada nawet, czy był... i znowu powiadali, przędli
301     2, 22|             dalej żreć, boć zgłodniały był do cna - ale co chyci zębami
302     2, 22|             sam gospodarz! Jezus ci to był, on Gospodarz Przenajświętszy,
303     2, 22|               a poznawszy go, choć tak był zbiedzony, nuż go prać,
304     2, 22|           przezwisko Jastrząb, osiadły był z dawna, rodowy i bogacz,
305     2, 22|             kobietę poczciwą; bo dobry był człowiek, mądry, wyrozumiały,
306     2, 22|         przestrzegał pilnie i pierwszy był zawdy do pomocy bliźniemu
307     2, 22|              nie było, myśleli, że już był zabit albo go Turek wziął
308     2, 22|           cierpiał, na darmo poczciwym był i pobożnym; na darmo. -
309     2, 22|             nie stali już o niego: ich był, to aby prędzej skonał,
310     2, 22|                środka, bo Jastrząb już był na skonaniu...~Kobieta broniła
311     2, 22|              to chociaż zakazywał, tak był jeszcze w tej ostatniej
312     2, 22|                słyszane i każden pełen był świętej cichości, podziwu,
313     2, 23|               posuwał się po śniegach, był coraz bliżej, wyrastał,
314     2, 24|                ten jarmarek.~Dzień się był podniósł ciężki i tak przemglony,
315     2, 24|           kobiecego przyodziewku.~Bróg był spalony do cna i porozwalany,
316     2, 24|             ciemna i dość cicha, śnieg był przestał padać i brało jakby
317     2, 24|            tęgi przymrozek jeszcze się był nie roztopił w odwildze,
318     2, 24|                choćby do chałupy - już był na ganku i nawet za klamkę
319     2, 24|               już się zaczęły, kościół był pełny a tak mroczny, że
320     2, 24|                spoglądał, że to wyższy był nad drugie i już z dala
321     2, 24|           ciągnęło dość długo, ale już był do cna przytomny. Odszedł
322     2, 24|               powrotem do wsi.~Kościół był już zamknięty, w chałupach
323     2, 25|             kędy koniec.~Ziąb przy tym był przykry i do żywego przejmujący,
324     2, 25|            krwawy odrobek, bo zdzierus był srogi, a nikto gotowego
325     2, 25|                robić, dziedzic jak się był zawziął, że żadnemu Lipczakowi
326     2, 25|               niczym nie baczyć.~Dzień był posępny jak to patrzenie
327     2, 25|               drzewa.~Jaki ta dziedzic był, to był, ale za głupiego
328     2, 25|               Jaki ta dziedzic był, to był, ale za głupiego nikto go
329     2, 25|             się do niepoznania. Zawżdy był kwardy i niełacno ustępliwy,
330     2, 25|                gniewem buchał i ciężki był la wszystkich, prosto nie
331     2, 25|        marnowali, la wszystkich w domu był twardy, ale już szczególniej
332     2, 25|      miłowaniem, zniewalał dobrością i był ponad wszystko na świecie
333     2, 25|       Płoszkową stodołę.~Już tam Antek był.~- Dyć czekam na cię z godzinę -
334     2, 25|           czemuś to nie wyszła?~- Ziąb był taki, a i roboty przeciech
335     2, 25|       społeczne postanowienie.~Wieczór był już późny, ale śpik wszystkich
336     2, 25|              brzęk pszczelny.~Czas też był cichszy, deszcz przestał,
337     2, 25|             coraz więcej narodu, każdy był ciekaw, co tam starszyzna
338     2, 25|                podać!...~Kobus się już był tak rozsierdził wraz z komornikami
339     2, 25|               się zwierali, a w każdej był jakowyś pyskacz, któren
340     2, 25|                leżał we śpiku, ale sen był ciężki i gorączkowy, bo
341     2, 25|               już zrobił duży, a cichy był, jasny, omglony jeszcze
342     2, 25|             poszła po Borynę.~Pierwszy był ano we wsi, to jemu się
343     2, 25|             się odwrócił.~Maciej blady był kiej ściana i surowy, że
344     2, 25|                co starsze ruszyły; kto był saniami, kto konno, kto
345     2, 25|              dworowi, Antek zaś któren był od samego zjawienia się
346     2, 25|             Stachem na przedzie, naród był nieurodny, ale pyskaty szumny
347     2, 25|                                  Świat był jeszcze zmartwiały od nocnego
348     2, 25|                do drzewa.~Jakoż i gwar był coraz bliższy i wyraźniejszy,
349     2, 25|           miejsce, lecieli drudzy, kto był z kijem, kto znów groźnie
350     2, 25|               się zjawił, że zaś chłop był jak byk, mocarz głośny na
351     2, 25|               do niego, ale choć chłop był w mocy jednemu Antkowi równy,
352     2, 25|             miłosierdzie, ale że naród był rozsrożony jeszcze barzej
353     2, 25|                 ciężko mu szło, bo już był srodze zmordowany, a i stary
354     2, 25|               ale coraz częściej stary był na spodzie, czapa mu zleciała,
355     2, 25|           prawie na pół rozłupaną, żyw był jeszcze, ale już oczy zachodziły
356     2, 25|               ze strachem, bo straszny był, umazany ojcową krwią i
357     2, 25|               go przenosili, Kobus zaś był tak pobity, że się ruchać
358     2, 25|               nie zamarł, nieprzytomny był, a spod szmat wciąż wydobywała
359     2, 25|               oczy i twarz całą, blady był jak płótno i zupełnie podobny
360     3, 26|                        Rozdział 1~Czas był wiosenny o świtaniu.~Kwietniowy
361     3, 26|                z nagła...~Że zaś dzień był już duży i mgły całkiem
362     3, 26|       poznałaby nie wiem gdzie, bo dom był znaczny, że to dzieuchy
363     3, 26|                    Mój Jezu! Sąd ci tu był we wsi ostateczny, kiej
364     3, 26|       przetrącony kulas, Mateusz Gołąb był tak pobity, że go aż przywieźć
365     3, 26|              nie opierał, każden pewny był swojego, a wszystkie kiej
366     3, 26|              zapusty na krosty... ziąb był taki, przyodziać nie było
367     3, 27|             jakąś chuścinę, że to ziąb był na świecie galanty.~Zajrzała
368     3, 27|         monstrancją.~Że zaś przymrozek był z nocy, to płoty, mostki,
369     3, 27|               się zwlec, ale że spaśny był wielce, zwalił się na gruby
370     3, 27|                Antka żywego: jako trup był siny, okrwawiony, zgoła
371     3, 27|                pilnie: toć Antkowy też był gront, a stary ledwie zipał
372     3, 27|                i że Antka wezmą, bo ją był o tym uprzedził Rocho.~To
373     3, 27|                 kruszyno?~Gdzie zaś to był i czas na długie lamenty
374     3, 27|               nią, że niech Bóg broni; był wójt, któren był swoje zamysły
375     3, 27|                broni; był wójt, któren był swoje zamysły na Jagnę powziął
376     3, 27|             sielnie się nią opiekował; był nawet dobrodziej, rychtowany
377     3, 27|     najbardziej Jambroży, jako praktyk był wielki, iż jeśli Boryna
378     3, 27|               co przy ludziach: skrzat był to jeszcze głupi a latawiec.
379     3, 27|            szło o dobry zarobek; chłop był chciwy na grosz i tak zabiegliwy,
380     3, 27|              wciąż rozwarte.~Juści, że był jej obmierzły, bojała się
381     3, 27|             Maciej zaś, chociaż w domu był kąśliwy kiej pies i dobrego
382     3, 27|              ździebko obertelek, że to był niezgorzej podjadł, i zapaliwszy
383     3, 27|                do chałup zamawiać...~- Był to z tym i u was! ~- Co
384     3, 27|              gniazda pod okapami. Czas był ciepły, pierwsza wiosna
385     3, 27|       patrzących.~Mój Jezu, kto by się był tego spodziewał! Taki gospodarz,
386     3, 27|            ksiądz mówił z ambony i kto był w kościele; gwarno stało
387     3, 27|              jeść, nie jadł: strudzony był srodze i troskliwie obzierał
388     3, 27|            przyźbie rozpowiadał co się był o każdym z osobna wywiedział,
389     3, 27|              podwórze, ale że świńtuch był spasiony, to uwalił się
390     3, 27|               opowiadając radośnie, co był Rocho przywiózł od Antka,
391     3, 28|         rozkisły poranek.~Dzień co się był dopiero stał, chmurny, mokry
392     3, 28|         zmierzając ku wodzie, bo parob był właśnie przykucnął od pluchy
393     3, 28|             opuszczenie.~- Kiej Stacho był, to się zdało, że nic w
394     3, 28|              swojej izby, stary ledwie był widny w barłogu, jeno postękiwał
395     3, 28|             dysząc ciężko. Zmęczył się był nieco.~- W ganku oparzycie?~-
396     3, 28|               znowu do roboty.~Właśnie był Jambroży ćwiertował wieprza
397     3, 28|             ociec wczoraj?~Łagodny już był, uśmiechał się do niej.~-
398     3, 28|             ona nie powróciła; właśnie był stary powiadał, iż księdza
399     3, 28|             przed spaniem.~Juści, czas był taki, że psa żal by na świat
400     3, 29|              po drugie, jako strapiony był wielce tym wszystkim, co
401     3, 29|              drzewiej, do tego się już był naród wezwyczaił rozumiejąc
402     3, 29|          prosiły, w ogródkach też czas był zasiewać i wysadki sadzić,
403     3, 29|             pilno, że całe dni, deszcz był czy pogoda, rozlegały się
404     3, 29|         pokrzywdzonego narodu.~Właśnie był teraz nad tym Rocho medytował
405     3, 29|               drzewa.~Ale wiater, choć był przykry i nieco szkodliwy,
406     3, 29|               w oczy urzędom.~Gwar zaś był coraz wrzaskliwszy, kobiet
407     3, 29|              Wójt dobrze wie, powinien był w urzędzie przełożyć, jak
408     3, 29|                sołtysowego domu, gdzie był teraz mieszkał, nauczał
409     3, 29|            sprowadzić!...~Rozdrażniony był i zestrachany, by znowu
410     3, 29|                do dzieci?~Podniósł się był z ławy.~- Rozpuściłem swoją
411     3, 29|         nadchodziły, Wielki Wtorek już był na karku, toć i roboty przybyło,
412     3, 29|          podprowadzić...~A że człowiek był mądry, pobożny, we świecie
413     3, 29|            wyrwać duszę smutkowi, komu był potrzebny śmiech, komu wspólny
414     3, 29|              pogroza...~Taki zaś dobry był i spółecznie czujący, że
415     3, 29|               ze starym nowy kłopot by był.~Przykazała Pietrkowi wziąć
416     3, 29|              naraz miejscach.~A wszędy był rajwach, pośpieszna robota,
417     3, 29|               z pustymi rękoma, bo nie był okpis, jak karczmarz albo
418     3, 29|                procent wygodził. Mądry był Żyd, znał wszystkich we
419     3, 29|             samej się cni, Mateusz zaś był blisko, na podorędziu, i
420     3, 29|           świtaniu, Józka, choć śpioch był największy, pierwsza się
421     3, 29|         wszystkich, bo chociaż głupawy był i niemrawa, ale do psich
422     3, 29|   przywiezionym spod cmentarza, bo tam był najżółciejszy; wysypała
423     3, 30|           przednich ławek.~Kościół już był jakby nabity, ściżbiony
424     3, 30|             barzej, że wnet cały naród był na kolanach, ramię przy
425     3, 30|              Witek, choć boso, w nowym był spencerku ze świecącymi
426     3, 30|             świecącymi guzikami, co je był uprosił od Pietrka, któren
427     3, 30|           którym powiadali, że głupawy był nieco, bo zawżdy ze skrzypkami
428     3, 30|             Rocho wrócił na ganek, ale był jakiś osowiały i markotno
429     3, 30|               młodu, niemało... Kat ci był la dzieuch... we Woli ni
430     3, 30|                jak ino baczę, on zawdy był stary.~- Sam rozpowiada,
431     3, 30|          przekpiwała z chłopaka, co to był niezguła, a siarczystego
432     3, 30|            choć niedojda, gospodarskim był synem i jej powinowatym
433     3, 30|             gotowego kogutka: z drzewa był wystrugany i oblepiony ciastem,
434     3, 30|             dymiącymi michami. Dziwnie był czerwony, mało jadł i łyżką
435     3, 30|             nie dojrzawszy nikogo, sad był pusty i to skomlenie ucichło;
436     3, 30|         brzózkami przystawał.~Jasio to był, organistów syn.~Zza drzewa
437     3, 30|             czerwonych wargach, smukły był, rosły i biały na gębie.~-
438     3, 30|           dobre się rozweseliły. Chłop był wyszczekany, jak mało któren,
439     3, 30|                jak mało któren, że zaś był już zdziebko napity, to
440     3, 31|                nogach utrzymał: napity był, rozespany i zgoła nieprzytomny,
441     3, 31|              wszystkich, że choć dzień był bardzo cudny, mało kto wziął
442     3, 31|           chwaląc go niemało.~- Piękny był koń, krzepki jeszcze, kiej
443     3, 31|                 ale po prawdzie wałach był przedni.~- Prawda, grudę
444     3, 31|             poredziłaby ciężej, boć to był jej dobytek jedyny, za któren
445     3, 31|           owdzie do przygotowań, a tak był jaśniejący i na podziw rozmowny,
446     3, 31|                zgoła pańską. Obyczajny był naród, bo tak wszyćko grzecznie
447     3, 31|           stronę uciekła.~Rocho wszedł był właśnie, za stołkiem się
448     3, 32|              nim się zbliżał.~Dziad to był ślepy i wszystkim znany;
449     3, 32|         wymiarkowała ni literki, że to był urzędowy, przypinały się
450     3, 32|            Zajrzała do matki. Jędrzych był jeno, pierwszy raz dopiero
451     3, 32|            cały ten rwetes przygotowań był jako to pszczelne brzęczenie
452     3, 32|               pierwszego kopca, któren był tak pokryty krzami rozkwitłych
453     3, 32|              straży pól rodnych. Wygon był szeroki, a kręcił tędy i
454     3, 32|               kopca, węgłowego. Wielki był kiej usypisko; powiedali,
455     3, 32|                rodzajne ziemie, kopiec był prawie nagi, odarte boki
456     3, 32|           Borynów, za którym tuż zaraz był kopiec, na skraju ziem lipeckich
457     3, 32|         wyniesła się do matki.~Wieczór był ciemny, ale cichy i ciepły;
458     3, 33|                piętnaście rubli, które był kiejś pożyczył na krowę,
459     3, 33|             gorsu list od męża, któren był jej wójt przywiózł wczoraj
460     3, 33|               z Grzelą Borynowym. List był poczciwy, troskał się o
461     3, 33|               zły, luty wicher. Jasiek był poczciwy, ale zawzięty jak
462     3, 33|               przed śniadaniem poszedł był do Stacha, Bylicowego zięcia.
463     3, 33|              nim oczyma.~Jakże, urodny był i wyrosły kiej dąb, a jakby
464     3, 33|                Że zaś przy tym sprawny był do każdej roboty, bo i wóz
465     3, 33|              nie utrzymał, iż szczodry był la drugich, a niejedna matka
466     3, 33|           dziewuchy.~A zimą zmówił się był z Tereską i żył z nią prawie
467     3, 33|             mlekiem na wełniak.~Kwardy był dzisiaj i przez dobroci,
468     3, 33|               sadzić.~Dzień zrobił się był jak i wczorajszy, śliczny,
469     3, 33|                nie chciał gadać, chłop był mrukliwy i przez babę zahukany,
470     3, 33|            siedział na łóżku. Wychudły był, siwa broda jeżyła mu się
471     3, 33|                trawą porosły.~Komuż ta był w pamięci?~Bywało nieraz,
472     3, 33|             jak zły szeląg, ale wójtem był przeciech, mógł w niejednym
473     3, 33|      gospodarzy, Kobus, że to człowiek był niespokojny i swarliwy.
474     3, 33|             wygody rychtowali.~Płoszka był chłop sielnie ambitny, skryty,
475     3, 33|                schodził, że męt we wsi był coraz większy.~Aż tu któregoś
476     3, 33|                zapewniał, że to bywały był we świecie, a Niemców znał
477     3, 33|                 Było zaś tak: dziedzic był winien jednemu Niemcowi
478     3, 33|          porwało i niesło, a nikto nie był mocen powstrzymać.~Hance
479     3, 33|          zielenią przytrząśnięte, czas był cichy, obwisłe warkocze
480     3, 33|            było; obaczycie kiedyś, żem był praw... Nie wierzyliście
481     3, 34|                pierwszy zagadywał, tak był rad, że wszystko zastaje
482     3, 34|              zjedli? co?~Ale Rocho już był w sadzie i chyłkiem przebierał
483     3, 34|          drzewami kieby na straży.~Sad był stary i mroczny; rozrosłe
484     3, 34|             działo.~Powtarzała, co już był słyszał po drodze od drugich,
485     3, 34|            Rodzony ociec lepszy by nie był - wołała z płaczem.~- Wróci
486     3, 34|           broni Dominikowej, opiekunem był nad sierotami jeszcze po
487     3, 34|           wójtowymi końmi i bryką. Zły był jakiś, bo srodze klął i
488     3, 34|             Spili się w mieście, gorąc był, to se chcieli wypocząć
489     3, 34|                na wóz wdygowali, spity był kiej świnia!~- Jezus, tego
490     3, 34|               północku wróciła, i taki był zły, że organistę zwymyślał,
491     3, 34|           dzień Bożego Ciała przyszedł był, jak i poprzednie, wielce
492     3, 34|               przepychając, gdyż zjazd był ogromny, cała parafia się
493     3, 34|         młynarzowego ołtarza.~Upał się był jeszcze podniósł, że już
494     3, 34|                sam proboszcz spotniały był i czerwony kiej burak, ale
495     3, 34|              pod karczmą, jeno co czas był piękny i na niebie świeciły
496     3, 34|            wykładać swój sposób, który był taki: z dziedzicem się pogodzić
497     3, 34|               wieś koło Płocka, o czym był wyczytał w gazecie.~- Dobra
498     3, 34|            krowami wywieźli za kopce i był spokój...~- Żydzie, całą
499     3, 34|              po kusztyczku, pijany już był całkiem, sielnie się potaczał,
500     3, 35|      odstępując sprawy, bo chociaż sam był jej zrazu przeciwny, ale