Tom, Rozdzial

501     4, 45|            nie umiał odpowiedzieć czy też nie chciał, zaś ona szepnęła
502     4, 45|          człowiek spodzieje. A nocami też do mnie przychodzą, juści...
503     4, 45|       przewiązane.~- Palcami zmacam i też wiem, jaka nitka, cienka
504     4, 45|              jej prześpiewek. Patrzał też i nasłuchiwał tak gorąco,
505     4, 45|        jadowite kieby żmije. Brały ją też na ozory przy leda sposobności,
506     4, 45|           cięgiem pragniony.~Chodziła też jak we śnie, ledwie już
507     4, 45|        zniecierpliwiony.~- To i o tym też nieprawda, jak to Pan Jezus
508     4, 45|               prawie w dyrdy.~Jagusia też poszła ku wsi, ale dziwnie
509     4, 47|             jeszcze na żniwa.~Niemało też cisnęło się do młynarzowego
510     4, 47|         prośby ni skamłania, na darmo też wstawiała się za biedniejszymi
511     4, 47|              wykrzykiwał.~Młynarzowa, też jakoś kwękająca, spłakana
512     4, 47|               zakatrupić! A wszystkie też bij zabij na nią! Kajże
513     4, 47|        niemałemu podziwowi, z wielkim też uważaniem rozpowiadali o
514     4, 47|              kpili parobcy.~- Mateusz też niewinowaty, nie wiecie
515     4, 47|           cichu z brewiarza, Kłębowie też ostali w domu, a wkrótce
516     4, 47|               o śmierci starej, Jasio też rzucił się skwapnie, tłumacząc
517     4, 48|               dokładkę ni plotów, ani też najrozmaitszych wymysłów.~
518     4, 48|         stawem wozami a gwarem, sporo też przychodziło na plebanię,
519     4, 49|        świecie nie wiedząca, Jędrzych też jeno zbywał roboty, coraz
520     4, 49|      Przynajęła nawet komornicę, sama też zabiegała, jak mogła, i
521     4, 49|     wywiedzieć, co jej jest. Jędrzych też nie wiedział, a kum nie
522     4, 49|         napastować! Choćby i Mateusz, też nie do pogardzenia, chłop
523     4, 49|             to było z Jasiem, wójtowa też swoje krzywdy każdemu w
524     4, 49|                 Jakże Dominikowa?~- A też kiej trup, jeno przy niej