Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |             ale ten ujrzawszy księdza przy drodze okrążył go z dala
  2     1, 1 |              i zaraz znowu przystanął przy kopaczkach.~- Szczęść Boże
  3     1, 1 |               w szczypty, nie śmiejąc przy nim zażywać.~- Juści, kartofle
  4     1, 1 |               leżał z tej strony wsi, przy topolami wysadzonej drodze.~
  5     1, 2 |         dzwonili, to musi jeszcze być przy kościele Laboga, a jak ociec
  6     1, 2 |              od połednia samego byłam przy kopaniu- tłumaczyła się
  7     1, 2 |           Parobek ż pastuchem sypiali przy koniach.~W izbie było już
  8     1, 2 |              komina z okapem, co stał przy siennej ścianie, było niecoś
  9     1, 2 |          siana, żeby spokojniej stały przy dojeniu.~Jakoż Józia zabrała
 10     1, 2 |              go za grdykę.~Ho! ho!... przy niej, co ją wspominam wieczorem
 11     1, 2 |            brody na dziada siedzącego przy kominie; był to ten stary
 12     1, 2 |               tam będzie, a ostawicie przy ogniu, że to stary jestem,
 13     1, 2 |               woń, a przygrzewał ręce przy ogniu.~- To Jewka was podobno
 14     1, 2 |          chłopaków.~- Ale, był to kto przy tym, to wie! Pleciuchy pletą,
 15     1, 3 |           zajrzał do źróbki, co stała przy ścianie samej i już z daleka
 16     1, 3 |       majestacie wieku i siły, drzewo przy drzewie sama sosna prawie,
 17     1, 3 |              bo ciasnota była i głowa przy głowie, jako ten zagon pełen
 18     1, 3 |              a potem staje równo kłos przy kłosie. To znowuj Jewka,
 19     1, 3 |               sekretarz, który usiadł przy bocznym stoliku pod oknem
 20     1, 3 |               na sędziów, jak stanęli przy wielkim stole, okrytym czerwonym
 21     1, 3 |            samotnie a cierpliwie stał przy kracie, przysunął się nieco
 22     1, 3 |               Zjadłem! Żebym tak Boga przy skonaniu nie oglądał, że
 23     1, 3 |              czas na miądlenie. Zlezę przy nich, bo jest tam i Jaguś
 24     1, 4 |           szczotką żyta, wykruszonego przy układaniu, leżał Kuba, dawał
 25     1, 4 |           wszedł ino do sieni i ostał przy progu, bo nijak nie śmiał
 26     1, 4 |             konie, co stały pod murem przy wozach; nadział czapę na
 27     1, 4 |           kiej kłonice trzymali straż przy ołtarzu w czas Podniesienia.~
 28     1, 4 |             się nabożeństwo.~Uklęknął przy samej kracie i śpiewał z
 29     1, 4 |               trzymał się uparcie tuż przy księdzu, nad którym Boryna
 30     1, 4 |           Kowalowe by spłacić i ostać przy chałupie i półwłóczku...~-
 31     1, 4 |             podnosił; naród kupił się przy szynkwasie, pod ścianami
 32     1, 4 |           odpocząć rade i musi. A zaś przy stole zasiedli gospodarze
 33     1, 4 |            było, bo i okazji, jako to przy weselach bywa abo i zrękowinach,
 34     1, 4 |      nieboskie stworzenie, to ino tał przy szynkwasie z grubą Magdą
 35     1, 5 |               przedawajcie źrebicy... przy mnie się ulęgła... kożuchem
 36     1, 5 |          drugi człowiek - prosty pies przy niej. Nie sprzedawajcie...~-
 37     1, 5 |                doszczekiwać poczynały przy wozach I szli tak całą drogą,
 38     1, 5 |         Boryna, nierad tym wypominkom przy parobku, pochylił się szybko
 39     1, 5 |              a Boryna aż się wychylił przy mijaniu i zawołał:~- Spóźnita
 40     1, 5 |             krów, to granie katarynki przy karuzeli, to płaczliwe lamentacje
 41     1, 5 |              miała; a każda siedziała przy swoim i poredzały se godnie,
 42     1, 5 |               i Szymek Dominików stoi przy wieprzku.~- Uwińta się rychło,
 43     1, 5 |         targowiska na rynek, stał wóz przy wozie, i to w rzędów parę,
 44     1, 5 |            Właśnie siedział pod oknem przy stole z cygarem w zębach,
 45     1, 5 |      wychodząc na rynek i zaraz jakoś przy czapnikach natknął się na
 46     1, 5 |         jedwabne z zielonymi kwiatami przy obrębku; złociste całe kiej
 47     1, 5 |               jej pojaśniały.~- Ostał przy zbożu, tam ano w ulicy.
 48     1, 6 |             Znowu zamilkli i szli tak przy sobie, że biodro w biodro,
 49     1, 6 |              młynarza, stojącym zaraz przy drodze; już się świeciło
 50     1, 6 |               siwy człowiek grzał się przy kominie.~- Skończyliście,
 51     1, 6 |            Borynę... a nie, to ostanę przy was... bo mi to źle z wami?..~
 52     1, 6 |        zamężciu.~A bo to jej źle było przy matce? Robiła, co chciała,
 53     1, 7 |        wypominają... to... spotkał ją przy przełazie...mogła się to
 54     1, 7 |           płachtę.~Jaguś ogrzała ręce przy kominie, ostawiła trepy
 55     1, 7 |          oknem i siadła zaraz z kraju przy starej Jagustynce, i jęła
 56     1, 7 |          szatkował nad wielkim cebrem przy kominie; rozdziany był,
 57     1, 7 |             to o takich rzeczach mówi przy dzieuchach.~- Wiedzą one
 58     1, 7 |          Burek, przespieczniejszyś ty przy mnie niźli w borze. Okrył
 59     1, 8 |             ogacenia.~Przystawała ino przy nim raz w raz, aż w końcu
 60     1, 8 |            płone...~- La drugiej to i przy matce o to nietrudno! -
 61     1, 8 |             wy sześć. Te sześć morgów przy drodze, gdzieście to latoś
 62     1, 8 |              zapisują te sześć morgów przy, drodze - powiedziała.~-
 63     1, 8 |        zajrzeć, a któren znów, by się przy tej okazji napić za darmo;
 64     1, 8 |         przyjacielem, zwyczajnie, jak przy gęstym kieliszku.~Ino Żyd
 65     1, 8 |             to nieobyczajnie było tak przy wszystkich ułapić ją za
 66     1, 9 |               topolach, obsiadły lipy przy kościele, drzewa na cmentarzu,
 67     1, 9 |           gęsto, aż żebra trzeszczały przy stole, gdzie organista przyjmował
 68     1, 9 |            przyjmował na wypominki, a przy drugim syn jego, Jaś, ten,
 69     1, 9 |           ostające.~Witek przyklęknął przy Kubie, któren wyciągnął
 70     1, 9 |               się dalej , przysiadali przy grobach ojców , mówili pacierze,
 71     1, 9 |      Jagustynką i Kłąb stary klęczeli przy tych grobach umarłych; dwie
 72     1, 9 |              Witka, któren przykucnął przy nim, bo ziąb go przejmował
 73     1, 10|              ma ze dwadzieścia roków, przy mnie się ulęgła... wysłużyła
 74     1, 10|             szepnął ksiądz przystając przy topoli, skąd było dobrze
 75     1, 10|        krwawym płomieniem; kowal stał przy kowadle, czapkę miał na
 76     1, 10|              uczył się na elementarzu przy stole... Przywitali się
 77     1, 10|                 myślał nazajutrz rano przy śniadaniu i ze zdumieniem
 78     1, 10|         przyobieca - tobie i mojej, a przy świadkach! - dodał chytrze.~-
 79     1, 10|                  Niech ino przyobieca przy świadkach, żeby ino było
 80     1, 10|               to i lepiej, że kobieta przy tym będzie... a nie zrobi,
 81     1, 10|          przychodzą! - zawołała, bo i przy tym gniewała się ze starszą
 82     1, 10|                   A dyć i w oborze, i przy koniach spałbym, byle u
 83     1, 10|               blisko, że czuł ją całą przy sobie, jej piersi, jej ramiona,
 84     1, 11|          kucharowała Ewka od młynarza przy pomocy sąsiadek i Jagustynki.~
 85     1, 11|               drogi, kupą całą, ramię przy ramieniu, aż ziemia dudniła
 86     1, 11|            się, a para za parą, głowa przy głowie - niby ten rozkołysany
 87     1, 11|             chwat, bratem mi jesteś i przy pierwszych chrzcinach w
 88     1, 11|               drzewo na swoim tartaku przy młynie rznąć.~Przepili i
 89     1, 11|               w nim kurę z pierzem!~A przy drugiej potrawie:~Opieprzone
 90     1, 11|             flaszkę puścił w kolejkę, przy czym już i poczynali prawić
 91     1, 11|      przechylił się za Boryną, bo tuż przy nim siedział, i uskubnął
 92     1, 11|              pijany był, a że w końcu przy drzwiach siedział, nikt
 93     1, 11|               somsiadem się zejdzie i przy tym kieliszku poredzą, wyżalą
 94     1, 11|        Gorzałka nie grzech, byle jeno przy godnym sposobie i z bratami,
 95     1, 11|             szli, para za parą, głowa przy głowie, a pędu nabierali -
 96     1, 11|                jak to jest zwyczajnie przy oczepinach.~Najpierw Jagusia
 97     1, 11|          trzeźwiejsi zbili się w kupę przy drzwiach, do taktu bili
 98     1, 12|             okno; stary Roch siedział przy stole i z książki pośpiewywał
 99     1, 12|           drudzy, krzykiem nadrabiała przy obrządzaniu gospodarstwa.~
100     1, 12|       krzyczeć wniebogłosy.~- I panna przy rodach tak nie kwiczy! -
101     1, 12|             bój się, mnie kula urwała przy samym zadzie, a żyję.~-
102     1, 12|            przysiadł zaraz, nieledwie przy progu, a łakomymi oczyma
103     1, 12|             wciągnął do kupy, usadził przy sobie i za rękę trzymał.~
104     1, 12|             drużbowie zasiedli razem, przy sobie, a Boryna z Jagusią
105     1, 12|             no! - wołał Roch, stojący przy węgle od podwórza, w cieniu. - -
106     1, 12|              w najlepszym miejscu, bo przy prosięcinie z grochem.~-
107     2, 13|             prawie lodem, tyle że ino przy moście, gdzie głębiej było,
108     2, 13|             nie mógł nikogój utrzymać przy lementarzu.~Coś trzeciego
109     2, 13|           chałupa dworem się widziała przy tej ruderze; co chałupa,
110     2, 13|          targi, Antek też stał twardo przy swoim, opuścił coś niecoś,
111     2, 14|               wzięły boleści w oborze przy dojeniu... cały skopek mleka
112     2, 14|           tartaku, co go to postawili przy młynie, a pilno mają, że
113     2, 14|              robota jest, ale ciężka, przy obróbce drzewa pod piły...~-
114     2, 14|          urznął sieczki i pomagał jej przy obrządku, jak mógł, rozczuliła
115     2, 14|             że tną ten przykupny las, przy Wilczych Dołach.~- Powiedział
116     2, 14|                że ma robotę la ciebie przy tartaku choćby i od jutra,
117     2, 14|          rękami pod głową, tak blisko przy niej, a tak daleko sercem,
118     2, 15|         zwijał się jako ten szczygieł przy konopiach, ino migał jego
119     2, 15|     najczęściej widny był na pomoście przy piłach, ile że tartak bokowych
120     2, 15|           milczeniu.~Narodu było dość przy robocie, ino że na pogwarę
121     2, 15|             nie było - dwóch warowało przy piłach, zwalało porznięte
122     2, 15|         prawił.~- Robiłem z Mateuszem przy nowym dworze, ale że poganiał
123     2, 15|              że starczy, nie bucz ino przy ludziach!~- Dyć nie płaczę,
124     2, 15|         zasłużyć - dorzucił któryś.~- Przy jadle się wylegają, poradzają,
125     2, 15|               robotę, to spostrzegł i przy pierwszej wypłacie tygodniowej
126     2, 15|             zdzierży, nie wytrzyma!~A przy tym wiedział od Bartka,
127     2, 15|               samotne na wichurze , a przy tym drażniło go wszystko
128     2, 15|             zboże się mełło, warowali przy gankach, reszta siedziała
129     2, 15|               wychodne prowadziły tuż przy izdebce, przeszedł i biorąc
130     2, 16|             miesiła w dzieży ciasto i przy matczynej pomocy piekła
131     2, 16|               tyle go ino widzieli co przy śniadaniu, bo zaraz się
132     2, 16|          szukać choćby w karczmie, by przy pieczeniu nie zwalili na
133     2, 16|            niezgorszą wyrękę, bo to i przy organach, i w kancelarii!
134     2, 16|            pomówiła raz jeden, choćby przy świadkach, choćby... a to
135     2, 16|              że przysiadła na skrzyni przy Józce, czyniącej pospiesznie
136     2, 16|        pozwolił, sam wyniósł, a potem przy sposobności przyparł ją
137     2, 16|               wieczoru; jak to zwykle przy mrozie, bo skoro ostatnie
138     2, 16|           Króli, betlejemska gwiazda, przy której blasku Pan nasz się
139     2, 16|            Nie było ich w onym czasie przy Narodzeniu, to nie można.~
140     2, 16|          dojrzał... chojary ino stały przy chojarach, dęby przy dębach,
141     2, 16|            stały przy chojarach, dęby przy dębach, sosna przy sośnie,
142     2, 16|               dęby przy dębach, sosna przy sośnie, a nigdzie żywej
143     2, 16|            śpiewały, już ludzi zoczył przy pługach, a nawet boćki jak
144     2, 16|          pomiędzy krowy.~Przyklęknęli przy największej, jakby przy
145     2, 16|               przy największej, jakby przy matce całej obory; tchu
146     2, 16|                 za karę.~Przyklęknęli przy drugiej i znowu Witek zapytał,
147     2, 16|              ich naprzód, a sam ostał przy ławkach, nie chciał już
148     2, 16|               w ławce z brzega zaraz, przy przejściu - nawet nie myśląc
149     2, 16|               go od razu, bo stoczek, przy którym modliła się na książce,
150     2, 17|            cóż by, nic. Odsuńcie się, przy ludziach będą się umilali!~
151     2, 17|              za to spotkała się zaraz przy wejściu w kruchcie z Hanką,
152     2, 17|             Ja to bym spała najlepiej przy graniu - zaśmiała się Jagustynka.~
153     2, 18|           mogiłek pobitych na wojnie, przy których modlił się w Zaduszki.~-
154     2, 18|            Dziedzicowy brat, a klęczy przy Kubowym grobie! - szepnął
155     2, 18|          dokoła, choć już mroczało, a przy tym chłopak głupi, wygadałby
156     2, 18|              tyłu, bo wciąż siedziała przy krowie, objął ją potężnie
157     2, 18|              przeciech, był... stojał przy niej, obejmował ją, całował...
158     2, 18|           przychylać.~Antek czaił się przy przełazie, skoczył do niej
159     2, 18|           rychło, że to nieobyczajnie przy obcym tak siedzieć z zawartą
160     2, 18|           skoro dziedzic zacznie ciąć przy Wilczych Dołach, to się
161     2, 18|              podpisywał i twardo będę przy tym stojał, że ni jednej
162     2, 18|           Zapaski gubisz, nalazłem ją przy przełazie! - powiedział
163     2, 19|              izbie zaś, pod ścianami, przy stołach kupili się kompaniami
164     2, 19|           bacząc na wchodzących.~Jeno przy szynkwasie był większy rejwach,
165     2, 19|          przysiadł na ławie.~- Siadaj przy mnie. Owstydziłeś mnie przed
166     2, 19|               nie odzywali, siedzieli przy sobie kupą całą, kije ino
167     2, 19|               niezgorzej, rozparł się przy stole i prawił:~- Na ostatek
168     2, 19|             był taki gąszcz, że głowa przy głowie, plecy przy plecach,
169     2, 19|              głowa przy głowie, plecy przy plecach, to i tak się trząchali,
170     2, 19|              swoich miejsc, siedzieli przy się po przyjacielsku i z
171     2, 19|               z Jagusi, stała właśnie przy szynkwasie, chłopaki się
172     2, 19|                że zgoła podlejsze się przy niej widzą, tak ci ona przenosiła
173     2, 19|          burzyła się suto koło szyi i przy dłoniach, zawiesiła rzędy
174     2, 19|              odjęło wzruszenie.~Stali przy sobie czas jakiś bez słowa,
175     2, 19|         dzisiaj, skoro jeno poczuł ją przy sobie, skoro przycisnął
176     2, 19|             pilnie, bo po tańcu stali przy szynkwasie z całą gromadą
177     2, 19|              pazuchę karmelki, by móc przy tym i Jagusi nakłaść, a
178     2, 19|              bo się już byli pokumali przy gorzałce z Lipczakami, a
179     2, 19|               wicher, nim uderzy! Pił przy tym tęgo i Jagusię niewolił,
180     2, 19|             wolniejszym bym był niźli przy tobie, słyszysz, wolniejszym!~
181     2, 20|            bojał się pleść po swojemu przy gospodarzu, że słowa nie
182     2, 20|          szmaty zamknął i klucz nosił przy sobie.~Nacierzpiała się
183     2, 20|                  W karczmie, w tańcu, przy wszystkich przecież! ~-
184     2, 20|         wierzył niczemu i twardo stał przy swoim, a na zakończenie
185     2, 20|            gdy zostali sami, kazał mu przy sobie siadać, odchrząknął,
186     2, 20|               się, bo bociek, stojący przy skrzyni nieruchomo, kujnął
187     2, 20|             szwagra, że go skrzywdził przy działach, siedział za to
188     2, 20|               mi wlazł kiedy w pazury przy takiej okazji...~Uspokajał
189     2, 20|            ślady, dopatrzył później i przy przełazie i jeszcze lepiej
190     2, 20|         skargi z te-~go powstały.~Ale przy tych ostrożnościach i pilnowaniach
191     2, 20|        gdzieniegdzie coś uskubnęły. A przy tym, jak to zawdy pod wiosnę,
192     2, 20|               tkała płótno Dominikowa przy lampce, a reszta z powodu
193     2, 20|         przypadek.~Siedział ano teraz przy niej, w oczy poglądał i
194     2, 20|              i tak swojego nie daruje przy sposobie, a tymczasem dobrze
195     2, 21|             zimna, warzy już nie było przy czym zrobić, że jeno suchego
196     2, 21|        ogromny, wyniosły; sosna stała przy sośnie nieprzeliczoną ciżbą,
197     2, 21|           ciężkie łomoty.~- Las rąbią przy Wilczych Dołach, gęsto się
198     2, 21|              niechybnie do topolowej, przy krzyżu.~- Kiej całkiem nie
199     2, 21|              stał na skraju lasu, tuż przy drodze, broniły go od burz
200     2, 21|               oczy, ale mimo to stary przy wymijaniu poznał ją zaraz
201     2, 21|               zbrakło, warzy nie było przy czym zgotować...~- Chłopaki
202     2, 22|              wąsem, skręcali powrósła przy drzwiach, reszta zaś parobków
203     2, 22|        Częstochowskiej, która stojała przy drodze na rozstajach.~Wojował
204     2, 23|                jakby spostrzegając ją przy sobie.~- Dyć to ja! - odparła
205     2, 23|             mnie rośnie, kieby śmierć przy mnie stojała, a tak mnie
206     2, 23|           Kłębów.~Cebratki zostawiłam przy dojeniu, jeszcze se kulasy
207     2, 24|           gdzieniegdzie krowy jęczały przy pustych żłobach, a jeno
208     2, 24|            kawałka skóry! Dostało się przy tym i Dominikowej niemało,
209     2, 24|            zacinały się mocno, opadła przy tym do cna z ciała, że szmaty
210     2, 24|           jego słowa wyrzeczone wtedy przy rozstaniu.~Ale nie poszła
211     2, 24|               jakie są, byle się jeno przy nim kompaniono, bo bakę
212     2, 24|               się coraz mocniej, a że przy tym i kowal z cicha podjudzał,
213     2, 24|           pewny za to Antkowej pomocy przy ożenku z Nastką.~Jaguś wychodziła
214     2, 24|       zawołanie, to on w biały dzień, przy wszystkich, przyjdzie do
215     2, 24|        chałupy, naglądał i wyczekiwał przy przełazie, nawet się, nie
216     2, 24|           choć całe wieczory wystawał przy przełazie i czaił się jak
217     2, 25|         początek, a kędy koniec.~Ziąb przy tym był przykry i do żywego
218     2, 25|             jakieś bydlątko zaryczało przy pustym żłobie, to kury zapiały
219     2, 25|              nastarczyć lekować, a że przy tym i krowy zaczynały się
220     2, 25|               ale każden wiedział, iż przy obróbce drzewa.~Jaki ta
221     2, 25|         wielce mętowi, a nazbierawszy przy tym nowinków różnych po
222     2, 25|               stajni, to w oborze, to przy kopcach, że aż w chałupie
223     2, 25|             się takiemu smokowi?... a przy tym młoda przeciech była,
224     2, 25|               naglądanie po drogach i przy karczmie, czy się gdzie
225     2, 25|          przycichło, Mateusz krzyczał przy szynkwasie do swoich:~-
226     2, 25|            drogi, stojąc gęsto, ramię przy ramieniu, a jeszcze przybywali
227     2, 25|             dopiero Boryna przystanął przy struchlałych i ryknął, że
228     2, 25|            chłopy ramię w ramię, cepy przy cepach, widły przy widłach
229     2, 25|               cepy przy cepach, widły przy widłach i z krzykiem ogromnym
230     2, 25|           mocarz głośny na okolicę, a przy tym zadzierzysty i swoje
231     2, 25|         podobny do trupa.~Antek szedł przy saniach, wpatrzony przerażonym
232     3, 26|             Mgły niby mleko wzburzone przy udoju zalewały łęgi i pola
233     3, 26|         łęgami, a jaskółki świegotały przy chatach i wszystek ród skrzydlaty
234     3, 26|             żywiej, stał na kraju wsi przy drodze, którą szła, a naprzeciw
235     3, 26|             Pola wiły się i wydłużały przy polach, porozdzielane krętymi
236     3, 26|       dzieuszych; rozumiała też, jako przy takiej pogodzie najwyższy
237     3, 26|              żywej duszy! - zauważyła przy tym, ale nie było już czasu
238     3, 26|              i starczy na mszę świętą przy trumnie, ze światłem i pokropieniem
239     3, 26|         takiego honoru i szczęścia, a przy tym i wszystkich pieniędzy
240     3, 26|          owdzie abo i gęsi stróżujące przy gąsiętach podnosiły często
241     3, 26|       porozdziewane do koszul kobiety przy kopaniu grządek.~W zacisznych
242     3, 26|      pokrzywami i kaszą i przykucnęła przy nich pilnie bacząc, bo stare
243     3, 26|            prawa nie ma. Ale się dużo przy tym pomarnowało naszych,
244     3, 26|           kiej już u Kłębów siedzieli przy wieczerzanych miskach.~Łyżka
245     3, 26|               zawżdy nie ostatnie, bo przy Kłębowej, jeno że pojadała
246     3, 27|           poniektóre chałupy bardziej przy drodze wyłupywały się nieco
247     3, 27|          słychać było chlustanie wody przy nabieraniu ze stawu, wrótnie
248     3, 27|             pacierz sama już dojrzała przy ojcowym wozie Antka żywego:
249     3, 27|          barłogu Pietrka, dostało się przy tym i Józce, że słońce na
250     3, 27|            było psie prawo doglądać i przy nim dulczyć - cóż, kiej
251     3, 27|            tyle go jeno doglądała, co przy ludziach: skrzat był to
252     3, 27|      majątkiem rozporządzi.~Żarli się przy tym jako te psy kiele zdychającego
253     3, 27|        zaglądał za obrazy, wyszukując przy tym pilnie, gdzie popadło.~-
254     3, 27|          straci, skoro go nie stanie; przy nim gospodynią się czuła,
255     3, 27|               przesiedział w chałupie przy starym, nawet spał na jej
256     3, 27|           izbie już wszyscy siedzieli przy śniadaniu. Z michy kurzyły
257     3, 27|          dzieci siedziały pod kominem przy niezgorszej miseczce oganiając
258     3, 27|          przyszła kowalowa posiedzieć przy chorym, Hanka zaś z Józką
259     3, 27|         posłyszeć coś niecoś.~- Siądź przy mnie...~Rozkazał stary po
260     3, 27|                daleki od tego, co się przy nim działo.~Długi czas przesiedzieli
261     3, 27|              Długi czas przesiedzieli przy nim, kobiety płakały cicho,
262     3, 27|        później mówił?~- Co i przódzi, przy was...~- Hanka, nie doprowadzajcie
263     3, 28|             to wama jest?~Przykucnęła przy nim.~- Nic, córuchno, nic,
264     3, 28|              i na święta starczyło, a przy tym chleba pytlowego, parę
265     3, 28|             niezgorszą przylewką, ale przy jadle siedział krótko, wnet
266     3, 28|       czepiała się bele czego, by ino przy wieprzku ostawać i w chałupie.~-
267     3, 28|              we zwyczaju u gospodarzy przy takim święcie, częstowała,
268     3, 28|               też powiadają, że zawdy przy spowiedzi flaszuchnę z pachnącym
269     3, 28|            opowiadając, że już księża przy stole siedzą, że młynarz
270     3, 28|                Nogi pod nią truchlały przy robocie, mówić nie mogła,
271     3, 28|         odejściu przyleciała i siadła przy chorym oganiając go niby
272     3, 28|              piła!~- Nie w karczmie i przy okazji, toć nie grzech!-
273     3, 28|           powiedają, że Jambroż, choć przy kościele służy, a gotów
274     3, 28|            ludzkiej marnacji. Siadłam przy Agacie, kiej już ksiądz
275     3, 28|             zwala wszystko, a sam rad przy pełnej misce brzuchowi folguje
276     3, 28|               Przesiedziałam do późna przy Florce, kobiet się też naschodziło
277     3, 28|               się niby szczotka. Ziąb przy tym ciągnął wilgotny i srodze
278     3, 28|             Bylica siedział z dziećmi przy kominie i wystrugiwał im
279     3, 28|       przywarte.~Jakoż kowal stał tam przy beczce z rękoma po łokcie
280     3, 29|             po sumie albo jak wczoraj przy zjeździe do spowiedzi rozpytywali
281     3, 29|           pilnie o uwięzionych srożąc przy tym twarze, siarczyście
282     3, 29|              chłopaków podorywało tuż przy drodze kartoflisko: jeden
283     3, 29|           niejedną nockę przesiedział przy chorych krzepiąc swoją dobrością
284     3, 29|           ojcem, a reszta ciżbiła się przy dobrodzieju wlepiając w
285     3, 29|           swoje mocy nie starczyło, a przy tym: odrobi to, kiej się
286     3, 29|             nad wami. Czyjaż to krowa przy trześni?~- A dyć moja to,
287     3, 29|       śniadaniach i pilnych robotach.~Przy rumowisku ostała jeno sama
288     3, 29|          grosz, zapłacicie, a nie, to przy robocie jakiej pomożecie,
289     3, 29|             Chałupa Sikorów stała tuż przy dróżce, na skręcie do wsi,
290     3, 29|                Stacho wrócą i chałupę przy ludzkiej pomocy rychło podźwigną,
291     3, 29|         zabrać do siebie.~Stary ostał przy rumowiskach, w progu ano
292     3, 29|           chmara wróbli kotłowała się przy kościele, że czarno było
293     3, 29|          przed Borynów dom, gdy Józka przy padła z piskiem:~- Hanuś,
294     3, 29|               też przenieśli; chciała przy tej okazji beczki ze zbożem
295     3, 29|         rękach się gnietły lub pękały przy gotowaniu, ale w końcu naczyniły
296     3, 29|               oczyma po kupiących się przy progu i w sieniach.~- Gdzie
297     3, 30|          naród był na kolanach, ramię przy ramieniu, dusza przy duszy,
298     3, 30|            ramię przy ramieniu, dusza przy duszy, jako to pole nasadzone
299     3, 30|              sobie popuścić duszy tam przy nim ni potem z powrotem
300     3, 30|               nim ni potem z powrotem przy ludziach, więc teraz dopiero
301     3, 30|             cięgiem me kopie, mgli me przy tym...~- Połóżcie się. Trzeba
302     3, 30|            Jagustynka.~- Jak taka się przy robocie rucha, to dziw się
303     3, 30|                 rozpowiadała siadając przy łóżku, ale przepiła jak
304     3, 30|              i kowalowa z najmłodszym przy piersi, ugwarzająca się
305     3, 31|         cztery dni odrobku z jednego. Przy sadzeniu ziemniaków odrobiłaby
306     3, 31|             węgłach jeno przystając i przy każdym z osobna mówiąc:~-
307     3, 31| chrześcijanina, któremu Rocho na imię przy chrzcie świętym dano, przynosim
308     3, 31|             nie trza go była szczypać przy chrzcie, a sól wypluwał,
309     3, 31|          obiecują sprawić chrzciny!~- Przy takim urzędzie, a o czym
310     3, 31|            sypiesz do garnka, paliców przy robocie nie oglądaj, ale
311     3, 31|               oglądaj, ale kieliszków przy poczęstunku nie licz...~-
312     3, 31|              podołku dzieciny swoje i przy piersi wezbranej trzymała
313     3, 31|        siejących, pługi w orce, ludzi przy sadzeniu ziemniaków, zaś
314     3, 31|           wróżyć, nie bacząc na ludzi przy szynkwasie stojących.~Wieczorem,
315     3, 31|              do kości te miejsca, kaj przy chrzcie Oleje święte kładli
316     3, 31|        wywarte, stajnia pusta i konia przy żłobie nie ma.~- Ratuj,
317     3, 31|        dopiero pod stogami spalonymi, przy skręcie na Podlesie, urwały
318     3, 31|        siedziała przed stajnią, jakby przy tym katafalku, zapuchła
319     3, 31|               zaraz po mszy jawił się przy swoim parobku, orzącym nade
320     3, 31|               co ino było dzieci szły przy wozach odprowadzając ich
321     3, 32|             ma wałęsać po próżnicy!~- Przy was to nikto z leniem się
322     3, 32|              nad polną drogą, kaj tuż przy brogu leżały czarne, przesiąkłe
323     3, 32|           Mówiły już mało wiele nawet przy obiedzie, któren Hanka kazała
324     3, 32|           ruszyli, tylko Agata ostała przy kopcu, kryjomo odarła szmatę
325     3, 32|              trzeciego kopca i figury przy topolowej, gdy ktosik wrzasnął
326     3, 32|            wielgachnych, stróżujących przy krzyżu; z dala już odkrywali
327     3, 32|       okopcone sterczały niedaleko, a przy tym i na dworskich polach
328     3, 32|           role długimi prętami, a zaś przy krzyżu, na rozwidleniu dróg
329     3, 33|               z półsionką, gdyż drugą przy działach brat oderznął i
330     3, 33|          kochanie to jeno suta omasta przy niedzieli; jedz co dnia,
331     3, 33|          Płoszce, a i mądrala. Że zaś przy tym sprawny był do każdej
332     3, 33|     przebierny! nie strujesz się!~Zaś przy kapuście wyrzekał na stare
333     3, 33|         Kłębów, kaj miał jakąś robotę przy chałupie.~Siedzieli tam
334     3, 33|       chałupie.~Siedzieli tam jeszcze przy michach, na dworze.~Zakurzył
335     3, 33|         Kłębowa, iż zbereżeństwa gada przy dzieuchach.~- La śmiechu
336     3, 33|        zapytał: ~- Byłeś to, Mateusz, przy wójtowej wojnie?~- Nie.
337     3, 33|              pożyczę. Jałówki szkoda. Przy mnie się łoni ulęgła...
338     3, 33|        stronami cicha i zawzięta, boć przy ludziach w oczy świarczyli
339     3, 33|              w zapamiętaniu i złości, przy leda okazji chwytając za
340     3, 33|         sposób zmóc się nie dawali, a przy tym miasto w kościele przesiadywać
341     3, 33|           przeciwko Kozłom, gdyż była przy bitce i opatrywała wójtów.~
342     3, 34|         zwinięty w kłębek, warował mu przy nogach, a Witków bociek
343     3, 34|             całe dnie tak przesiaduje przy drzewie. Słuchajcie no.~-
344     3, 34|             się w tłoku wielkim głowa przy głowie, ledwie już dysząc
345     3, 34|              iż ledwie się pomieścili przy stole. Jedna łojówka kopciła
346     3, 34|              się potaczał, ale chycił przy szynkwasie któregoś za orzydle
347     3, 35|        Mateusz bowiem przerwał roboty przy Stachowej chałupie; zaś
348     3, 35|              do proboszcza siedzącego przy parobku koszącym koniczynę,
349     3, 35|             chciałem tylko powiedzieć przy kowalu! Sąd powiadamia,
350     3, 35|              doprowadzaj me do złości przy świętej niedzieli...~- Wyście
351     3, 35|           Wziąłbym tę ziemię z kraju; przy drodze - szepnął Pryczek
352     3, 36|            nie chce do cna zgarbacieć przy ciosołce, to musi se grzbiet
353     3, 36|           musi se grzbiet wyprostować przy kosie.~Jagna wywarła okna
354     3, 36|              idźcie dzisiaj za rzekę, przy kopcach, Józka pokaże wama.~-
355     3, 36|            leżał kiej trup. Siedziała przy nim kowalowa nieodstępnie,
356     3, 36|           Jędrka, i kamieniem zaległa przy mężu.~- Sama ich przypilnuję,
357     3, 36|      brzęczały muchy i Łapa, warujący przy gospodarzu, ziewnął niekiedy
358     3, 36|               bydlątkom się zwierzyła przy udoju, bych wiedziały, jako
359     3, 36|           drzew.~Łapa, chodzący wciąż przy nim, zaskomlał cosik, że
360     3, 36|              znowu powracał na służbę przy gospodarzu.~A Boryna, zapatrzony
361     4, 37|              Na organistę się uczy, a przy głupim chrzcie jeszcze usłużyć
362     4, 37|            białych ślepiów stróżowały przy ziemniakach, a tu i owdzie
363     4, 37|              do zniesienia. Parno się przy tym robiło i dziwnie duszno,
364     4, 37|              głos Jagaty modlącej się przy umarłym.~Dopiero kiej przedzwonili
365     4, 37|                Trzymajże, gapo, krowę przy samym pysku, bo ci się wyrwie! -
366     4, 37|         organiścina przyjęła je kawą, przy której się nieco zagwarzyły,
367     4, 37|             nie żałował. Widziałem go przy robocie. A zmarnował się
368     4, 37|             rodzina znowu się zebrała przy zmarłym. U Borynowego wezgłowia
369     4, 37|               Do późna w noc śpiewali przy Borynie, a kiej się rozeszli,
370     4, 37|      prześcieradłem. Jagata mamrotała przy nim pacierze, przysypując
371     4, 37|            utulić w żałości, Łapa też przy niej warował nieodstępnie
372     4, 37|               też jeszcze prześpiewał przy trumnie, okadził ją, aż
373     4, 37|              płaczliwie. - Jakże, toż przy chrzcie Macieja byłem!...
374     4, 37|              dosyć swoich turbacji, a przy tym już na samym zmierzchu
375     4, 37|              się płotów i cosik długo przy nich grdykał.~Długo ich
376     4, 37|                płacze ją ano trzymają przy ziemi. Wywrzyjcie drzwi,
377     4, 38|               gęstwa i tak wóz stajał przy wozie, że ledwie się przecisnął.~
378     4, 38|           naród cierpliwie gniótł się przy konfesjonałach i roił po
379     4, 38|            końcu wsi, jakby na moście przy młynie, zaturkotały ostro
380     4, 38|               już nie odrzekła, ścisk przy tym zapanował przed wrótniami,
381     4, 38|               się i cisnął do kramów, przy których wrzało jak w ulu
382     4, 38|               pomdlałym w żarze, a że przy tym i wieś zasiadła do misek,
383     4, 38|          niekaj i konie szarpnęły się przy wozach.~Zaś na plebanii
384     4, 38|       Nadeszła na to Hanka przystając przy furcie.~- Szukacie to kogo? -
385     4, 38|            światła; czasem przystawał przy oknie, że wciskała się w
386     4, 39|         przecież nie pogryzą kiej psy przy podziale. Mawiam ciągle
387     4, 39|      organiścina, siedząca nad stawem przy stadzie kacząt pływających
388     4, 39|           mamy, w urzędzie zrobiony i przy świadkach.~- Wszyscy czekają,
389     4, 39|               kaj... O zbożu powiecie przy spisie, że dawno przedane
390     4, 39|             moja głowa, byście ostali przy gruncie. Jeno mnie posłuchajcie,
391     4, 39|            poradzę wymiarkować.~- Nie przy niej pisane! Za to co inszego
392     4, 39|             ale ty musisz tu wrócić i przy swoim warować do ostatka.~-
393     4, 39|            jednak księdza, był w polu przy swoich najemnikach przerywających
394     4, 39|           jeszcze gotów ją wykrzyczeć przy ludziach. Zawróciła więc
395     4, 40|              mogła zasnąć tej nocy, a przy tym cięgiem się jej widziało,
396     4, 40|               ledwie się już ruchając przy robocie, a Hanka szła wciąż
397     4, 40|            gęsi wygania - przykucnęła przy nich. - Pietras, powiedz:
398     4, 40|              każdego z osobna, pilnie przy tym naglądając mu w oczy
399     4, 40|              len! - wykrzyknął stając przy zagonach niebieskich od
400     4, 40|        przewiała!~Wstrzymał się potem przy jęczmieniu, który był mizerny
401     4, 41|               była całkiem i omączona przy wyrabianiu chleba.~W szabaśniku
402     4, 41|           dziadźka we wojsku, kiej me przy uczeniu pierwszy raz sprał
403     4, 41|               też ledwie odzipnął, że przy tym i muchy, od których
404     4, 41|     przygrajdał się ze sadu i warował przy nim kiej pies.~- Chude,
405     4, 41|          śpitala.~- Juści, bom to już przy jednej chorej siadywała!
406     4, 41|                Nie baczycie, jakem to przy was dulczyła, kiejście leżeli
407     4, 41|          ramionami poszedł.~Kowal był przy robocie; już z dala szczękały
408     4, 41|               ale kiej Łapa zaskomlał przy nim i jął wyskakiwać z radości,
409     4, 41|             się pod księży sad, zaraz przy szerokiej miedzy, dzielącej
410     4, 41|         krzyczał raz po raz, kichając przy tym siarczyście~- A gdzie!
411     4, 41|       wytracił...~Milczeli stojąc tuż przy sobie, biedro w biedro.
412     4, 41|           głowę o stodołę.~Usadził ją przy sobie na miedzy i jął przygarniać
413     4, 41|         radości.~Bo kiej znowu siedli przy sobie, już im tak cosik
414     4, 41|              z miejsca; jeszcze stali przy sobie dysząc jeno ciężko
415     4, 41|              sporo narodu kręciło się przy obróbce drzewa naciętego
416     4, 41|             siedzieli jeszcze w izbie przy miskach, bo wiater się był
417     4, 42|                a Grzela, wójtów brat, przy samym krzyzie nade drogą
418     4, 42|               gdyż Nastusia odrabiała przy księżych ziemniakach.~Zrazu
419     4, 42|             radę, pomożesz mi później przy siewach.~I znowu ostał sam,
420     4, 42|             nie sposób było wytrzymać przy robocie, prosto żywy ogień
421     4, 42|              przemordowany, iż zasnął przy misce, a nazajutrz spał
422     4, 42|           robili?~- A będę, pomogę ci przy chałupie, myślisz, że nie
423     4, 42|         uważaniem i wdzięcznością, bo przy jego pomocy chałupina rosła
424     4, 42|             też odbył całkiem biednie przy dwóch jeno świecach, że
425     4, 43|            Witek już całymi godzinami przy niej siadywał, gałęzią bronił
426     4, 43|            zdążył je rozdzielić i tak przy tym skrzyczał Kozłową, że
427     4, 43|            zanadrzu.~Zastała Nastusię przy krowie chlipającej z cebratki,
428     4, 44|         wypatrzywszy niczego postawił przy ludziach jednego ze sołtysów,
429     4, 44|               stojali wsiami, swojaki przy swojakach, że łacno rozeznał,
430     4, 44|                a w trzeciej gromadzie przy smętarzu Grzela przemawiał
431     4, 44|           powozu, a strażnicy stanęli przy drzwiach wyprostowani kieby
432     4, 44|          ganiał za ciołkiem i dopiero przy pomocy sołtysów napędził
433     4, 44|            koleją, posobnie, a pisarz przy nazwisku znaczył kreskę,
434     4, 45|      siedziało jakieś państwo i snadź przy jadle, bo służba cięgiem
435     4, 45|              to ważyli z tym wystąpić przy naczelniku, no, no!~- W
436     4, 45|               się niemało nastawiając przy tym uszy, ale chociaż słyszał
437     4, 45|           proboszczem, a ona usiędzie przy nim na stare lata dożywać
438     4, 45|             te trochę ziemi, to byśmy przy naszym proboszczu musieli
439     4, 45|              Proboszcz czekał w ganku przy podwieczorku, wycałował
440     4, 45|              po ojcowsku i usadziwszy przy sobie rzekł wielce łaskawie:~-
441     4, 45|               im tu zawalać, nie... i przy świadkach mi przyobiecały,
442     4, 45|            świadkach mi przyobiecały, przy świadkach.~- A nie przykrzy
443     4, 45|           wieś.~Posiedział czas jakiś przy Mateuszu, któren Stachową
444     4, 45|               żniw, a ona uwijała się przy robotach rozśpiewana niby
445     4, 45|           dziedziczka! - skarżyli się przy Mateuszu, który jeno westchnął
446     4, 45|           samego połednia przesiaduje przy czesaniu.~- I cięgiem se
447     4, 45|          żmije. Brały ją też na ozory przy leda sposobności, a nicowały,
448     4, 45|         Jagusia chętna była do pomocy przy każdej robocie, a przy tym
449     4, 45|         pomocy przy każdej robocie, a przy tym często gęsto i przynosiła
450     4, 45|           spod ziemi Kozłowa i stając przy nich patrzała naśmiechliwymi
451     4, 46|       siedziała w progu z kądzielą, a przy niej parę rozgadanych kobiet.~-
452     4, 46|         poleciał do Mateusza zajętego przy Stachowej chałupie; właśnie
453     4, 46|       siedziała pod oknem z dzieckiem przy piersi.~Juści, co szukali
454     4, 46|       skrzyboty łyżek i ciche pogwary przy miskach, przyprowadził Rocha
455     4, 46|              Gdzie się spotkamy?...~- Przy figurze pod borem, zarno
456     4, 47|             kosy, kobiety zwijały się przy pieczeniu chlebów i sposobieniu
457     4, 47|          jakimś wielkim świętem.~A że przy tym zjechało się z drugich
458     4, 47|             morgów na Podlesiu, zaraz przy figurze, i tam wystawi wiatrak!
459     4, 47|         Szymkowej gospodarce wyznając przy tym niby to niechcący, że
460     4, 47|              jedynego... Ino me ostaw przy sobie, a służyła ci będę
461     4, 47|          rozrzewnione kobiety, srodze przy tym powstając na Tereskę,
462     4, 47|             przytomna, skrzynka stała przy niej na ławie, wyjmowała
463     4, 47|         poredzili.~Jasio przesiedział przy niej do zmierzchu czytając
464     4, 47|              śpieszyło.~Jasio zasiadł przy niej i czytał se po cichu
465     4, 47|               przychodziła się modlić przy jej zwłokach, popłakać a
466     4, 48|               przydybię, to chociażby przy całej wsi, a sprawię jej
467     4, 48|           miesiąc! A i tobie może się przy tym co oberwać...~Odeszła
468     4, 48|             nieprawda! nieprawda!~Ale przy kolacji uparcie patrzył
469     4, 48|               matki.~- Zmówię pacierz przy Jagacie - wyrzekł cicho
470     4, 48|          cosik tam mamrotał z książki przy zmarłej, która leżała nakryta
471     4, 48|          przewin i pokuszeń.~Zaś rano przy mszy nie śmiał nawet podnieść
472     4, 48|             piały kokoty, rżały konie przy wozach nad stawem, robił
473     4, 48|             boleści.~A tylko niekiej, przy pacierzu, zrywała się ze
474     4, 49|          konie obgryzały drabiny rżąc przy pustych żłobach, boć staranie
475     4, 49|             nad stawem, na próżno się przy tym głowiąc, kaj zadział
476     4, 49|               się nie odzywał, stojał przy szynkwasie chmurny kiej
477     4, 49|           jakby już wszystek był tam, przy Jagusi, że tylko twarde
478     4, 49|               drugi nie chciał, szedł przy wozie, smagał krowy, a skoro
479     4, 49|          wzdychał pobożnie nabierając przy tym tchu i mocy, a każden
480     4, 49|          czujnie strzygł i przystając przy żniwiarzach Boga chwalił,
481     4, 49|                 A też kiej trup, jeno przy niej przesiaduje. Nie pociągną
482     4, 49|              jego głowie, bo ja muszę przy obu stróżować.~Wetknęła