Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |        sprzedanie prowadzisz, co?~- Ni... ino do młynarzowego bysia...
  2     1, 1 |         loboga!~- Ojca to nie ma?~- Ni, tatulo jeszcze nie przyjechali.
  3     1, 1 |        dzieciom, póki żyw, nie daje ni staja, ni liszki jednej,
  4     1, 1 |             żyw, nie daje ni staja, ni liszki jednej, ni tyle,
  5     1, 1 |            staja, ni liszki jednej, ni tyle, co trepem przydepnie.
  6     1, 2 |            ja już kulasów nie czuję ni krzyża... a i licowy kuleje
  7     1, 2 |             znajdka co?~- Witka?... ni, pojechał po ziemniaki z
  8     1, 2 |             wyspać się nie ma czasu ni odpocząć... - rozmyślał. -
  9     1, 2 |             przemówić i rady znikąd ni pomocy - a ino strata i
 10     1, 2 |         dosyć - zaoponował dziad.~- Ni, Grzegorzowa nie la nich -
 11     1, 3 | Świadkujecie?~- Niby to za świadka? ni, jeno dopraszam się...~-
 12     1, 3 |           co i dlaczego skarżyła.~- Ni, to nie jej rozum i głowa,
 13     1, 3 |        rozeznania: Długo nie rzekli ni słowa, jakby się tą niemotą
 14     1, 3 |             markoci i rozbiera, ale ni słówkiem nie pomogła, ino
 15     1, 3 |        ściany boru, że żaden wiater ni przewiew nijaki nie przedzierał
 16     1, 4 |            co go żarło we wątpiach, ni co mu leżało na sercu niby
 17     1, 4 |         Zwyczajnie, jak kobieta, co ni pomyślenia nie ma, ni niczego
 18     1, 4 |            co ni pomyślenia nie ma, ni niczego nie wymiarkuje sama,
 19     1, 4 |           zdały... ze trzy ruble... ni; nie chwaci... a kowal by
 20     1, 4 |                tyla co od Rafała... ni... myślał głośno.~Jankiel
 21     1, 4 |     niedziela przeciech to odpocząć ni folgę dać ciekawości nie
 22     1, 5 |        jesień !~I ani przyśpiewków, ni pokrzyków wesołych, ni tego
 23     1, 5 |              ni pokrzyków wesołych, ni tego ptaszków piukania,
 24     1, 5 |             tego ptaszków piukania, ni nawoływań nie słychać było
 25     1, 5 |            Boryna już się nie ozwał ni słowem.~- Hale, taki tam
 26     1, 5 |             że ozwać się nie chciał ni słowem jednym.~I skoro tylko
 27     1, 5 |            tego, że ani przeliczyć, ni objąć - gdzieby zaś tam
 28     1, 5 |            obcego, nie krewny żaden ni pociotek nawet... ale już
 29     1, 5 |        niezgorzej.~- Mnie ta z tobą ni zgody, ni wojny nie potrzeba.~-
 30     1, 5 |            Mnie ta z tobą ni zgody, ni wojny nie potrzeba.~- Zawżdy
 31     1, 5 |         sobą nie zabierę, a przódzi ni morga nie popuszczę. Na
 32     1, 6 |    zarzewiem, tchu złapać nie mogła ni przyciszyć serca namiętnie
 33     1, 7 |           po obrok, wraca, a tu już ni koni, ni uprzęży nie ma
 34     1, 7 |            wraca, a tu już ni koni, ni uprzęży nie ma a pies w
 35     1, 7 |            człowiekowi nie zostawić ni kosteczek myślał z markotnością
 36     1, 7 |             burzą... A cienia nikaj ni osłony.~Pan Jezus szedł
 37     1, 7 |          ani Panienki Najświętszej, ni apostołów świętych nie było...
 38     1, 8 |            obyć nie obędzie - kowal ni drugie dzieci nie darują
 39     1, 8 |        wszyscy.~Jeno nikt z dzieci, ni kowal nawet, o zmówinach
 40     1, 8 |          macie się z czego markocić ni turbować.~- Wiecie to?~-
 41     1, 8 |                   Ja ta nie odpiszę ni zagona! - rzekł twardo. ~-
 42     1, 8 |      popijał, to juści, że w języku ni w nogach mocny już nie był.~
 43     1, 9 |      przegarniał zeschłymi badylami ni chwiał drzewami, co stały
 44     1, 9 |             i sroższych - ani jadł, ni spał, ni mógł się zająć
 45     1, 9 |      sroższych - ani jadł, ni spał, ni mógł się zająć czymkolwiek;
 46     1, 9 |              A pomiarkować nie mógł ni rozeznać, czemu to wszyscy
 47     1, 9 |            ani krzyże ich znaczyły, ni drzewa jakie ocieniały,
 48     1, 10|         zadra, że jej nie wyciągnąć ni uciec od niej.~A bystre
 49     1, 10|             pognał jako ten wicher, ni się obejrzał za się.~- Ojcowa
 50     1, 10|            robi, frasunku nijakiego ni turbacji żadnej nie ma,
 51     1, 10|         brać.~- Złodziej nie jestem ni ten cygan!~- A ja złodziejem
 52     1, 10|                Ale go nie dał tobie ni mojej! A tyle roków sieje
 53     1, 10|             ten mig z chałupy, żeby ni śladu po was nie ostało! -
 54     1, 10|             czynić między nimi, ale ni syn, ni ojciec mówić sobie
 55     1, 10|            między nimi, ale ni syn, ni ojciec mówić sobie o tym
 56     1, 10|          opłotków na drogę... Antek ni się obejrzał na chałupę,
 57     1, 10|     szczękały kiej we febrze... ale ni jednego słowa nie rzekł,
 58     1, 11|           sobie dać nie mogła... aż ni stąd ni zowąd ozwała się
 59     1, 11|             nie mogła... aż ni stąd ni zowąd ozwała się do matki:~-
 60     1, 11|           wsiów zjechali.~Juści, że ni Kłęba, ni Winciorków, ni
 61     1, 11|       zjechali.~Juści, że ni Kłęba, ni Winciorków, ni tych morgowych
 62     1, 11|            ni Kłęba, ni Winciorków, ni tych morgowych biedot nie
 63     1, 11|          morgowych biedot nie było, ni tego drobiazgu, co po wyrobkach
 64     1, 11|            bo nie po jednym już był ni po dwóch...~- Kalikant jucha,
 65     1, 11|              nie to wypasione zboże ni przeoranie granicy, bo to
 66     1, 11|             z garści nie popuszczaj ni na to oczymgnienie, byś
 67     1, 11|         było i chłopskie.~- A teraz ni dziedzicowe, ni chłopskie -
 68     1, 11|             A teraz ni dziedzicowe, ni chłopskie - żydoskie jest
 69     1, 11|       łańcuchem jednym, bez przerwy ni przestanku... bo co muzyka
 70     1, 12|        juści, parobek bez kulasa... ni do pługa, ni do żadnej roboty.
 71     1, 12|          bez kulasa... ni do pługa, ni do żadnej roboty. Cóż ja
 72     1, 12|      dosłyszy człowieczego płakania ni żałosnego skrzybotu duszy
 73     2, 13|       niedzielę, a bez folgi żadnej ni przestanku. Dnie to tam
 74     2, 13|         kroki nie dostrzegł chałupy ni drzewa, ni płotu ni czyjej
 75     2, 13|        dostrzegł chałupy ni drzewa, ni płotu ni czyjej postawy,
 76     2, 13|         chałupy ni drzewa, ni płotu ni czyjej postawy, ino głosy
 77     2, 13| przytrząsnął świat, że nie rozeznał ni drzew, ni chałup, ni dalekości,
 78     2, 13|           że nie rozeznał ni drzew, ni chałup, ni dalekości, ino
 79     2, 13|       rozeznał ni drzew, ni chałup, ni dalekości, ino na wschodzie
 80     2, 13|       niczego, nie przeboli krzywdy ni opamiętali się w zawziętości -
 81     2, 13|           po kątach krył nie będzie ni ustępywał nikomu z drogi!
 82     2, 13|          nawozu i śmiecia zgniłego. Ni jednej deski na ziemi, gliniany
 83     2, 13|           się, ani zagadać do kogo, ni się przed kim wyżalić! Niechby
 84     2, 13|             ani przemówić do niego, ni przystąpić z tym szczerym
 85     2, 13|            bolesnego zalewu żałości ni łez, uciekła do krów, za
 86     2, 13|            Nie powstrzymywała jęków ni płaczu, bo wstawał w niej
 87     2, 13|            coś pieski jazgoczą...~- Ni, w Sikorowym obejściu naszczekują -
 88     2, 13|     oczymgnieniu nie żałowała krowy ni niczego. Spoglądała ino
 89     2, 13|           od drogi, a nie osłonięty ni płotem, ni sadem, kilka
 90     2, 13|            nie osłonięty ni płotem, ni sadem, kilka dzikich, pokręconych
 91     2, 13|             na zaśnieżonycłn polach ni żywa dusza nie majaczyła,
 92     2, 13|             śnieg jęła zlizywać, aż ni stąd, ni zowąd zaryczała
 93     2, 13|          jęła zlizywać, aż ni stąd, ni zowąd zaryczała przeciągle,
 94     2, 13|     przeprzesz, doli nie przemożesz ni tego, co być ma...~- Co
 95     2, 13|           się nie mogła od bydlątka ni przyciszyć frasunku i żałości...~
 96     2, 13|             że ani oprzeć się temu, ni nawrócić. Dola go rzuciła
 97     2, 14|         duszy nie ujrzał na drogach ni na polach - parę sań przewlekło
 98     2, 14|           tej śniegowej topieli, że ni znaku, ni głosu nie ostało
 99     2, 14|     śniegowej topieli, że ni znaku, ni głosu nie ostało po nich.
100     2, 14|   poczęstował. O Antkowym zaś długu ni o nim samym nie rzekł ni
101     2, 14|            ni o nim samym nie rzekł ni słowa; zmyślna jucha była,
102     2, 14|   dziecisków na poniewierkę nie dam ni sama nie pójdę... toć to
103     2, 14|             że ruszyć się nie mogła ni oderwać oczów, ni serca
104     2, 14|             mogła ni oderwać oczów, ni serca rozkołatanego.~Noc
105     2, 14|           niepomna na czas biegnący ni na szczypiące, ostre zimno.
106     2, 14|          młocki we wsi?~- Parobkiem ni wyrobnikiem nie był, to
107     2, 14|             co ani uciecze od męki, ni poratunku uprosi, ni bronić
108     2, 14|          męki, ni poratunku uprosi, ni bronić się poradzi - jako
109     2, 14|             że to im przecież Magda ni swat, ni brat:~Pogadali
110     2, 14|             przecież Magda ni swat, ni brat:~Pogadali o tym i owym
111     2, 14|          nie było podejrzeń żadnych ni żalów, ni goryczy, a ino
112     2, 14|         podejrzeń żadnych ni żalów, ni goryczy, a ino tym miłowaniem
113     2, 15|            wytchnął jeszcze całkiem ni odpoczął jak się patrzy,
114     2, 15|     rozsrożone.~Mateusz nie był zły ni nieużyty, a nasprzeciw,
115     2, 15|             kiej do człowieka, a ta ni wyrozumie, ni rozważy, jeno
116     2, 15|       człowieka, a ta ni wyrozumie, ni rozważy, jeno bele co klepie.
117     2, 15|            nie uciekał już od ludzi ni stronił od nich, ino im
118     2, 15|         była, komu smutek, komu zaś ni jedno, ni tamto - a wszyscy
119     2, 15|          smutek, komu zaś ni jedno, ni tamto - a wszyscy żyli gwarno,
120     2, 16|         żaden głos żywy nie zadrgał ni nawet poświst wiatru nie
121     2, 16|        Mateusz, ani Stacho Płoszka, ni inni?... Nikto drugi, tylko
122     2, 16|          prostym chlebem, bo placka ni strucli, że z mlekiem i
123     2, 16|             nie powinien być głodny ni ostawać bez dachu - odezwał
124     2, 16|           serca, ale się to Borynie ni Dominikowej nie widziało
125     2, 16|             siwula!...~Nie odrzekła ni tym słowem jednym, postękiwała
126     2, 16|        jednej litery nie rozeznała, ni kart nawet, nic, bo te jego
127     2, 16|       kościelnych i szedł na świat, ni jakichś cichych, skamlących
128     2, 17|             że ani odetchnąć mogła, ni krzyknąć, ni się porwać
129     2, 17|       odetchnąć mogła, ni krzyknąć, ni się porwać z łóżka; leżała
130     2, 17|            na nią, że się opamiętać ni wyrwać spod tego nie mogła -
131     2, 17|             nie było w sercu wesoło ni drujko, nie!...Ziąb ją przejmował,
132     2, 17|             łyżki pokładli, buchała ni z tego, ni z owego śmiechem,
133     2, 17|        pokładli, buchała ni z tego, ni z owego śmiechem, to znowu
134     2, 17|          beze mnie! - myślał - wójt ni młynarz, ni co pierwsi nie
135     2, 17|           myślał - wójt ni młynarz, ni co pierwsi nie pójdą z wami!
136     2, 18|          kurzawa, tak kotłowało, że ni płotów, ni drzewin widać
137     2, 18|            kotłowało, że ni płotów, ni drzewin widać nie było.~-
138     2, 18|           siedźcie, przeciech ławki ni ognia nie ubędzie.~Nieznajomy
139     2, 18|       nagrzewał nie bacząc na ludzi ni ich szepty i uwagi, dopiero
140     2, 18|    mrocznością, że nic nie rozeznał ni drzew, ni kamionek, ni borów -
141     2, 18|          nic nie rozeznał ni drzew, ni kamionek, ni borów - jeno
142     2, 18|     rozeznał ni drzew, ni kamionek, ni borów - jeno tuż za smętarzem,
143     2, 18|         odeszła, że nie wykrztusiła ni słowa więcej, ruszyć się
144     2, 18|            kużdego! - Ale nie rzekł ni słowa z tych deliberacji,
145     2, 18|            będę przy tym stojał, że ni jednej chojki nie zetnie,
146     2, 19|           którym nie było do zmówin ni do spraw, też ciągnęli,
147     2, 19|            nie słuchał tych wyzwisk ni zbytnio do serca nie brał,
148     2, 19|      tęsknością duszę przejmuje, że ni jeść, ni spać, ni robić
149     2, 19|        duszę przejmuje, że ni jeść, ni spać, ni robić nic, jeno
150     2, 19|     przejmuje, że ni jeść, ni spać, ni robić nic, jeno by człowiek
151     2, 19|           nic nie pamiętał i na nic ni zważał, bo Jaguś cisnęła
152     2, 19|       gęstwą, że ani okiem uchwycił ni rozpoznał, gdzie chłop,
153     2, 19|         okno nie błyskało światłem, ni pies nie zaszczekał, ni
154     2, 19|             ni pies nie zaszczekał, ni młyn nie turkotał, nic -
155     2, 20|          Stary, powróciwszy do domu ni potem, nawet nazajutrz ani
156     2, 20|         potrzebuje! Nie drewno jest ni starucha, za chłopa poszła,
157     2, 20|            nie ja wam ją podtykałam ni ona sama! Mogła se iść za
158     2, 20|         hołubił, myśli nie zgadywał ni o jej łaski się starał,
159     2, 20|          nie cierpiała bowiem Jagny ni Antka, ale jeszcze barzej
160     2, 20|               i jak kamień we wodę, ni znaku po nich! To i niejeden
161     2, 20|     ludziach, a te insze rzeczy, że ni spamiętać, ni opowiedzieć
162     2, 20|            rzeczy, że ni spamiętać, ni opowiedzieć któż poredzi!
163     2, 20|              nie odmawiał ale na tę ni na drugą stronę się nie
164     2, 21|          stawa, a płakać nie będzie ni żalić się nie będzie, ni
165     2, 21|            ni żalić się nie będzie, ni o poratunek zabiegać.~Gdzie
166     2, 21|            a na politowanie ludzkie ni pośmiewisko się nie da! .~
167     2, 21|         przyziemnych krzach - a las ni drgnął, ni jedna gałęź nie
168     2, 21|           krzach - a las ni drgnął, ni jedna gałęź nie trzasnęła,
169     2, 21|          jedna gałęź nie trzasnęła, ni jeden pień się zakołysał,
170     2, 21|             już nie czuła zmęczenia ni zimna.~Z wiatrem dobiegło
171     2, 21|            nasłuchując, nie zebrała ni słowa, ktoś jednak jechał
172     2, 21|           też wszystkiego nie zrobi ni dojrzy... dobrze, byś jego
173     2, 21|         światem, nie wahała się już ni bała niczego!~Wyjrzała jeszcze
174     2, 22|        jedna za drugą, nie zawodząc ni się zbytnio opóźniając,
175     2, 22|           zapytał Rocho.~- Plotkami ni obmową nie pożywi się u
176     2, 22|           się przed Jego okiem...~- Ni nawet najtajniejsze pomyślenie,
177     2, 22|           najtajniejsze pomyślenie, ni chęć jaka paskudna - dorzucił
178     2, 22|          nawet nie ma, z lewentarza ni śladu... a z chałupy ino
179     2, 22|         wiecznym, i nie cieszyły go ni bogactwa, ni nic... Aż musiał
180     2, 22|            cieszyły go ni bogactwa, ni nic... Aż musiał mu Michałek
181     2, 22|        żaden z nich się nie turbuje ni rozmyśla, co tam będzie
182     2, 22|           choroby i nie popuszczały ni na to oczymgnienie.~Potem
183     2, 22|           chałupą, a tu ani karety, ni lokajów, jeno deszcz, błoto,
184     2, 23|           Nie było gwiazd jarzących ni księżyca, niebo wisiało
185     2, 23|             do podniebnego lotu, że ni wiedząc wybuchali namiętnym,
186     2, 24|           innymi, nikt ani słuchał, ni zważał na ich mowy, kużden
187     2, 24|             ostawiając całego nawet ni kawałka skóry! Dostało się
188     2, 24|        zapomniano o pożarze, ile że ni Boryna, ni Antek, ni Jagna
189     2, 24|          pożarze, ile że ni Boryna, ni Antek, ni Jagna nie drażnili
190     2, 24|             że ni Boryna, ni Antek, ni Jagna nie drażnili sobą
191     2, 24|     Antkowym domu nie było cichości ni spokojnego śpiku, ni wesołych
192     2, 24|       cichości ni spokojnego śpiku, ni wesołych ostatków.~Co się
193     2, 24|            i niesprawiedliwości, że ni spała przez ten czas, ni
194     2, 24|            ni spała przez ten czas, ni jadła, ni wiedziała dobrze,
195     2, 24|           przez ten czas, ni jadła, ni wiedziała dobrze, co się
196     2, 24|       płaczów dziecińskich niepomna ni siebie, aż ulitowała się
197     2, 24|             nocą, nie bacząc na nią ni na dzieci, a zresztą nie
198     2, 24|          się już teraz krzyków jego ni złości, jakby obcym, a tak
199     2, 24|          razu nie wypominając Antka ni Jagny, strzegli się oboje
200     2, 24|              z głodu mrzeć nie będę ni dzieciom nie dam, kiej ty
201     2, 24|    przekładał - Antek ani usłuchał, ni dał sobie co mówić, zapamiętywał
202     2, 24|      spadzistego, nie bacząc na nic ni na nikogo, a wieś nie przestała
203     2, 24|  nieznacznie, ale nie dojrzał Jagny ni nikogo od ojca, natomiast
204     2, 24|             nie minie ogień wieczny ni kara ludzka!~Struchlał ci
205     2, 24|            Ani słówkiem nie odrzekł ni się gniewem zapalił, odeszła
206     2, 24|             już ruchać się nie mógł ni krzyczeć, ni uciekać, więc
207     2, 24|           się nie mógł ni krzyczeć, ni uciekać, więc przywarł pod
208     2, 25|            gotowego grosza nie miał ni co wywieźć do miasteczka,
209     2, 25|   wielgachnego, że ani im początku, ni końca wymiarkować, szły
210     2, 25|         pomogły jej przymilania się ni uroda, ni nawet złość, ni
211     2, 25|           przymilania się ni uroda, ni nawet złość, ni te rzekome
212     2, 25|           ni uroda, ni nawet złość, ni te rzekome dąsy i gniewy,
213     2, 25|         swoje ręce i nie popuszczał ni na pacierz, komory pilnie
214     2, 25|       poredziła przemóc zawziętości ni żalów, ni krzywd, jakie
215     2, 25|       przemóc zawziętości ni żalów, ni krzywd, jakie im w sercach
216     2, 25|        dżdżów i słońca, jeno że już ni razu dusza jej nie padała
217     2, 25|           uciechy niepowściągliwej, ni razu nie omraczało jej czucie
218     2, 25|         śmierci z lubością wiedzie, ni razu nie zapamiętała się
219     2, 25|             przychwycił za rękę, że ni drgnąć nie mogła, i chrypliwym,
220     2, 25|            nikto nie zważał na nich ni słuchał - wiedziano bowiem
221     2, 25|        stała, krzywda równa, jakiej ni ścierpieć, ni podarować!
222     2, 25|         równa, jakiej ni ścierpieć, ni podarować! Dwór las nasz
223     2, 25|            bite mocą niezmożoną, iż ni "Jezus!" krzyknąć nie krzykną
224     2, 25|             w takim pomieszaniu, że ni jednej twarzy nie rozeznał,
225     3, 26|             ani weź naleźć różańca, ni tych słów pacierza, które
226     3, 26|            A i na Kłębowych morgach ni żywej duszy! - zauważyła
227     3, 26|             nie turkotał z opłotków ni poskrzypiwały pługi, ciągnięte
228     3, 26|        dziwnie pusto.~- A chłopa to ni na lekarstwo nigdzie. Nic,
229     3, 26|          będę waju zawalała miejsca ni cisnęła się do miski, nie,
230     3, 26|       zawziął się na cały naród, że ni jednego komornika ze wsi
231     3, 26|            tym zbytnio nie frasował ni narzekał, bo swoje dokazali,
232     3, 26|            wrzasków lamentliwych... ni tych przekleństw strasznych.~
233     3, 26|       niedziele przeszło, a jeszcze ni jeden nie wrócił. Rocho
234     3, 26|          nie będzie miał kto zmówić ni na mszę dać... - potwierdziła
235     3, 26|             w czystym obleczeniu... ni razu nie używaną... dyć
236     3, 27|    oszroniałą. Pusto było jeszcze i ni znaku życia, świt jeno skrzył
237     3, 27|            nie cofnęła przed robotą ni ludzi nie ulękła. A przeciwko
238     3, 27|             rozumem a mocą.~Ona zaś ni dojadła, ni dospała, ni
239     3, 27|           mocą.~Ona zaś ni dojadła, ni dospała, ni wypoczęła harując
240     3, 27|             ni dojadła, ni dospała, ni wypoczęła harując nikiej
241     3, 27|             że to niezwyczajna była ni takiej pracy, ni stanowienia
242     3, 27|  niezwyczajna była ni takiej pracy, ni stanowienia o wszystkim
243     3, 27|           było sąsiedzkich ugwarzań ni tego w opłotkach wystawania
244     3, 27|           drętwiał nie przemówiwszy ni słowa jednego.~Już mu i
245     3, 27|          było do kogo gęby otworzyć ni pośmiać się z kim, ni wybiec
246     3, 27|      otworzyć ni pośmiać się z kim, ni wybiec do kogo...~A w domu
247     3, 27|         choćby na lekarstwo!~Że już ni miejsca, ni rady dać sobie
248     3, 27|       lekarstwo!~Że już ni miejsca, ni rady dać sobie nie mogła.~
249     3, 27|           ten smok ognisty, i brał, ni pytając o przyzwoleństwo...
250     3, 27|         pytając o przyzwoleństwo... Ni w myśli postało opieranie,
251     3, 27|            smutnymi oczyma, Jagusia ni pary z gęby nie puściła.~-
252     3, 27|    chmurzyska przysłoniły niebo, że ni jeden gwiezdny migot się
253     3, 28|             nie bacząc na złe drogi ni na dzień płaksiwy, przykry
254     3, 28|          dam, ale bez jego przykazu ni kosteczki.~- Wściekła się
255     3, 28|            uśmiechał się do niej.~- Ni... leżał cicho, jako i dzisiaj
256     3, 28|              Wiem to, kiej mi o tym ni słówkiem nie zatrącił?..~-
257     3, 28|            nie żałując dobrych słów ni nawet gorzałki, miała się
258     3, 28|              a nikaj w wysokościach ni jednej gwiazdy, ni też ogniowego
259     3, 28|     wysokościach ni jednej gwiazdy, ni też ogniowego migotu w chałupach,
260     3, 28|            ale jakby na złość Jagna ni krokiem nie ruszała się
261     3, 28|          już trudno wypowiedzieć... Ni komu robić, ni gdzie zarobić,
262     3, 28|      wypowiedzieć... Ni komu robić, ni gdzie zarobić, ni grosza,
263     3, 28|            robić, ni gdzie zarobić, ni grosza, ni poratunku znikąd...
264     3, 28|           gdzie zarobić, ni grosza, ni poratunku znikąd... Mógłby
265     3, 28|             podwórzu szukała; nikaj ni znaku po nim, więc już prosto
266     3, 29|            we wsi, a nie ich to moc ni głowa poredzić wszystkiemu.~
267     3, 29|          drogę, nie bacząc na błoto ni na rozkolebane drzewa, siekące
268     3, 29|              Powiedzielim, że wozów ni koni nie damy.~- Któż to
269     3, 29|            od orki, jeść bym dała i ni jednego nie namówiłam. Każden
270     3, 29|          Ale chłopy nie powracali i ni sposobu było się dowiedzieć,
271     3, 29|            piąty, ani obrazu nawet, ni jednej całej miski! - wyrzekała
272     3, 29|       sposobu zajrzeć było do kogo, ni z kim pogadać.~Jakże, ani
273     3, 29|             Post. Nie było parobków ni starszych, to zmówiły się
274     3, 29|          lągi.~A później widząc, że ni Jagna, ni kowalowa nie pomyślały
275     3, 29|        później widząc, że ni Jagna, ni kowalowa nie pomyślały o
276     3, 29|          tak kury goni z ogrodu, że ni jedna nie zostaje!... A
277     3, 30|             nie pomnąc na Jego rany ni krew świętą, wylaną dla
278     3, 30|         jeno wróci a gospodarzy, to ni słówkiem mu przypomnę przeszłe. -
279     3, 30|        oddalach.~- Boga by nie było ni sprawiedliwości na świecie!-
280     3, 30|        ozwał się na jej zagadywania ni nawet spojrzał na nią, ale
281     3, 30|            milczenie zaległo drogi, ni gwarów zwyczajnych w taką
282     3, 30|            zwyczajnych w taką porę, ni śpiewań, ni ludzi, tyle
283     3, 30|            w taką porę, ni śpiewań, ni ludzi, tyle jeno, co tam
284     3, 30|           był la dzieuch... we Woli ni jednej nie przepuścił...
285     3, 30|           stanęła, rąk nie zbraknie ni głodnych na ziemie... juści... -
286     3, 30|       wydziwiać!... Pokaż, Witek!~- Ni, jutro pójdziemy po dyngusie,
287     3, 30|           rozpytywał, a o dzieciach ni wspomniał... Szła ku niemu
288     3, 30|          wszyćkie - nic w zapłacie: ni jednego słowa łaski, ni
289     3, 30|             ni jednego słowa łaski, ni jednego słowa pociechy!~-
290     3, 30|         popuścić duszy tam przy nim ni potem z powrotem przy ludziach,
291     3, 30|          Wyniesłam im jeść, wołam i ni jednego!~- Prawda, dyć i
292     3, 30|             się, nie ważąc odsapnąć ni poruszyć się z miejsc i
293     3, 30|       ratować!~I nie pomogły klątwy ni groźby, ani nawet proboszczowe
294     3, 30|           rękoma, gdyż ani bosaków, ni wiader nie pozwolili zabierać
295     3, 31|          ten pies, że żadnej pomocy ni wyręki. Hale, powiedzcie
296     3, 31|         czekają.~- Psiachmać, że to ni pacierza spokojności! Hale
297     3, 31|     obmotane, że świata nie dojrzał ni dróg, ni chat skulonych
298     3, 31|         świata nie dojrzał ni dróg, ni chat skulonych pod przemokłymi
299     3, 31|       żałowała sobie tłustego jadła ni jajków, ni mięsa, nawet
300     3, 31|           tłustego jadła ni jajków, ni mięsa, nawet przykazała
301     3, 31|           się jakiejś głuchej obawy ni przezwyciężyć ciekawości
302     3, 31|         pługi się imali, nie leniąc ni ociągając. Dopiero o samym
303     3, 31|      najlepsze, nie żałowały bowiem ni mięsa, ni gorzałki...~We
304     3, 31|           żałowały bowiem ni mięsa, ni gorzałki...~We wszystkich
305     3, 32|         koleiny, głęboko wyrznięte.~Ni żywej duszy nie wypatrzył
306     3, 32|              które jeszcze nie myte ni czesane, a wszystkie ledwie
307     3, 32|      chociaż żadna nie wymiarkowała ni literki, że to był urzędowy,
308     3, 32|             dzisiaj gospodyń w polu ni na ogrodach.~- Chłopy wracają,
309     3, 32|             się twoje panowanie, że ni wójt, ni kowal cię nie obronią,
310     3, 32|        twoje panowanie, że ni wójt, ni kowal cię nie obronią, ty...
311     3, 32|           na Jagustynkowe przycinki ni widząc babich ślepiów, co
312     3, 32|      sztrafu za to płacić nie każą, ni go strażnik do kreminału
313     3, 32|             wrona gniazda nie uwije ni żaden ptak nie przysiądzie.
314     3, 32|           Nie ciągnęło jej do matki ni do brata, któren przemyślnie
315     3, 33|          się byli podnieśli z bitki ni ździebka się nie ogarniając,
316     3, 33|             tego gnoju nie wybierze ni jednego bala.~- Bójcie się
317     3, 33|          wsi, nie bacząc na gadania ni pogrozy.~- Wróci Jasiek,
318     3, 33|           to cherlawe i wymiękłe... Ni to z pierza, ni z mięsa!
319     3, 33|         wymiękłe... Ni to z pierza, ni z mięsa! Gnat rozkwaszony.
320     3, 33|      rozkwaszony. Cyganicha prosto. Ni postury, ni...~Prawda, jedne
321     3, 33|       Cyganicha prosto. Ni postury, ni...~Prawda, jedne oczy to
322     3, 33|              Razem jedli obiad, ale ni razu do niej się nie ozwał,
323     3, 33|         razu do niej się nie ozwał, ni nawet spojrzał w jej stronę.
324     3, 33|            się, cichuśko wama usnę, ni się spodziejecie... pokrótce... -
325     3, 33|        Pochwalili Boga, nie odrzekł ni się poruszył. ~- Nie poznajecie
326     3, 33|  niespokojny i swarliwy. Ale reszta ni słuchać nie chciała, w żywe
327     3, 33|        podkuwał, ale wykręcał się i ni to, ni owo odpowiadał.~Dopiero
328     3, 33|           ale wykręcał się i ni to, ni owo odpowiadał.~Dopiero
329     3, 33|             śmiał się jej przeciwić ni w poprzek stawać. A tu kto
330     3, 33|         przedzwonić na Anioł Pański ni kościoła otworzyć.~Zebrali
331     3, 34|            przykazując, abym nikomu ni słówkiem nie pisnęła. Wama
332     3, 34|        ćwiartek nie wynoszę do Żyda ni z komory niczegój nie porywam!
333     3, 34|            nikto w izbach nie ostał ni na progach siadał, jak zwyczajnie:
334     3, 34|           nie rozlegały się śmiechy ni śpiewki, jak zawdy w ciepły
335     3, 34|           domach, nie żałując jadła ni napitków, zaś biedniejsze
336     3, 34|          uważnie nie bacząc na tany ni na stojącą przed nimi gorzałkę:
337     3, 35|            letko Mateuszowi, Grzeli ni ich kamratom; Mateusz bowiem
338     3, 35|            I cóżem to za nim użyła? Ni życia, ni świata!...~Rozmyślała
339     3, 35|             za nim użyła? Ni życia, ni świata!...~Rozmyślała gorączkowo,
340     3, 35|             a prędko!... czekał już ni prosił nie będę!~- Nie dam! -
341     3, 35|        poparzona, nie bacząc na ból ni na tlące się kiecki, porywała
342     3, 35|          słowa nie mogąc wykrztusić ni wiedząc, co się dzieje.~
343     3, 35|          węgieł.~Nie pomogły prośby ni molestowania, z miejsca
344     3, 35|          ten deszcz zielonozłoty.~- Ni... jeno mi niedrujko na
345     3, 35|        głęboko i zła - Ale wójta to ni słowem nie tknął, a on tu
346     3, 35|        drugim wara od tego.~- Magdy ni młynarzowych dziewek to
347     3, 36|             to nie brakowało swarów ni kłótni i wyrzekań. Może
348     3, 36|              gdyż ani się poruszył, ni spojrzał na nią.~- Może
349     4, 37|          pod piersiami, nie puściła ni jednej łzy, nie poredziła
350     4, 37|        smutnie wzdychająca.~- Że to ni minuty spokoju! - zabiadała
351     4, 37|          wiater bych najlżejszy, że ni jeden listek i ni jedno
352     4, 37|    najlżejszy, że ni jeden listek i ni jedno źdźbło się nie zaruchało,
353     4, 37|          skądciś głos jakiś dziwny, ni to krzyk, ni to huk, ni
354     4, 37|          jakiś dziwny, ni to krzyk, ni to huk, ni to wołanie dalekie,
355     4, 37|             ni to krzyk, ni to huk, ni to wołanie dalekie, i przepadał
356     4, 37|            nie porwał się do roboty ni drugich do niej zapędzał,
357     4, 37|         Hanka, dajcie mi połowę, to ni pary nie puszczę, żeście
358     4, 37|           nie uszanują już niczego, ni wieku, ni urzędu, ni nawet
359     4, 37|     uszanują już niczego, ni wieku, ni urzędu, ni nawet księdza...~
360     4, 37|       niczego, ni wieku, ni urzędu, ni nawet księdza...~Zły zapanował
361     4, 37|       Kawałka żelaza nie przepomnij ni postronka, choćby były księże,
362     4, 37|        serdecznie nie żałując jadła ni napitku, gdyż w południe,
363     4, 37|          ale już nikto nie wtórował ni słuchał, wszyscy bowiem
364     4, 38|            nie bacząc zgoła na tłok ni na spiekę.~A wiater był
365     4, 38|          pomdlało z onej spieki, że ni liść nie zadrgał, ni ptak
366     4, 38|             że ni liść nie zadrgał, ni ptak przeleciał, ni jaki
367     4, 38|        zadrgał, ni ptak przeleciał, ni jaki bądź głos powiał z
368     4, 38|       kościołem nie zdjął kaszkietu ni kogo pozdrowił. Jeno oczy
369     4, 38|       ździebko się pomięszał, rzekł ni to, ni owo i prędko poszedł
370     4, 38|             pomięszał, rzekł ni to, ni owo i prędko poszedł dalej.~
371     4, 38|      gwarzyć nie chciało się nikomu ni nawet ruchać, jako tym drzewom
372     4, 38|            Nie cieszyły jej dzisiaj ni te rozwiane wstęgi, ni granie
373     4, 38|      dzisiaj ni te rozwiane wstęgi, ni granie katarynki, ni ten
374     4, 38|        wstęgi, ni granie katarynki, ni ten ścisk i wrzaski. Szła
375     4, 38|        Mateusz stał pobok.~Mruknęła ni to, ni owo, chcąc się od
376     4, 38|         stał pobok.~Mruknęła ni to, ni owo, chcąc się od niego
377     4, 38|            wypowiedzieć nie sposób, ni to był żal, ni to tęsknica,
378     4, 38|          nie sposób, ni to był żal, ni to tęsknica, ni to kochanie,
379     4, 38|            był żal, ni to tęsknica, ni to kochanie, a oczy miała
380     4, 39|             Żeby mi nie było swarów ni kłótni, bo z ambony wypomnę!
381     4, 39|          krwie, smagały bez litości ni miłosierdzia i rozgniatały
382     4, 39|         której wybierą pisklęta, że ni krzyczeć, ni bronić, ni
383     4, 39|           pisklęta, że ni krzyczeć, ni bronić, ni uciekać już nie
384     4, 39|             ni krzyczeć, ni bronić, ni uciekać już nie poredzi,
385     4, 39|    odpowiadała na zagadywania Hanki ni na Józczyne jazgoty, dopiero
386     4, 40|            Czego człowiek nie sieje ni potrzebuje, to się bujnie
387     4, 40|            i nie wiedziała, co mówi ni co odpowiadają, bo w głowie
388     4, 40|       papier, a nie zapomniał Witka ni też o parobku.~Jaże krzyknęły
389     4, 40|             się ta nie ważono tknąć ni palcem. Niechby jucha spróbował
390     4, 40|            pomijając, nie przerywał ni pytał, brwie jeno marszcząc
391     4, 41|           smutku, a pociechy znikąd ni poratunku! Jeno oczy wypłakują
392     4, 41|             ale już jej nie spokoił ni utulał, lecz po jakim czasie
393     4, 41|         przełaj.~Nie pogonił jednak ni nawet zawołał za nią, widząc,
394     4, 41|             rozważał se o Jagusi.~- Ni z nią, ni przez niej! A
395     4, 41|            se o Jagusi.~- Ni z nią, ni przez niej! A żebyś! - zaklął
396     4, 41|           myśle o niej nie ustawały ni na to oczymgnienie.~Któreś
397     4, 41|            se radę... nie uronię ci ni zagona, jeszcze me nie znasz...
398     4, 42|              nie bacząc już na doły ni kamienie.~Wstrzymał się
399     4, 42|            nie bacząc na utrudzenie ni na żar, dnie bowiem szły
400     4, 42|     wszystką ziemię taką spieką, że ni wiater się poruszył, ni
401     4, 42|             ni wiater się poruszył, ni zaruchały się drzewa, ni
402     4, 42|            ni zaruchały się drzewa, ni ptak zaśpiewał lebo głos
403     4, 42|           nie stroniła od niego, bo ni ją ziębił, ni parzył, słuchała
404     4, 42|             niego, bo ni ją ziębił, ni parzył, słuchała cierpliwie,
405     4, 43|          dopuszczają do niej dzieci ni żadnej z przyjaciółek, gdyż
406     4, 44|            Jak wilki się włóczą, że ni pomiarkować, kiedy i którędy.~
407     4, 44|          aby nie słuchać naczelnika ni tych, które z urzędami zawdy
408     4, 44|       przerobią, boć żaden pacierza ni między sobą nie będzie mówił
409     4, 44|       ludzie porozkładać w cieniach ni przegryźć co niebądź, gdy
410     4, 44|           rubla z morgi, a na inszą ni szeląga.~- Co nam taka szkoła,
411     4, 44|            się bez trzy roki, a też ni be, ni me.~- Ciszej, ludzie,
412     4, 44|             trzy roki, a też ni be, ni me.~- Ciszej, ludzie, ciszej!~-
413     4, 44|     pokornie, ani spojrzał na kogo, ni kiwnął głową, a pogadawszy
414     4, 45|     Rozejrzał się prędko, na drodze ni żywej duszy, jeno co kancelaria
415     4, 45|            ale starszy nie popuścił ni słowa.~Antek się jeno prześmiechał
416     4, 45|            nie bacząc już na wyboje ni kałuże wieś była pusta,
417     4, 45|          zazna nigdy spokojnej nocy ni dnia, bo cięgiem służba
418     4, 45|         nikaj nie dojrzał człowieka ni ptaka, ni żadnego stworzenia
419     4, 45|         dojrzał człowieka ni ptaka, ni żadnego stworzenia i nikaj
420     4, 45|            nikaj nie zadrgał listek ni trawka choćby najmarniejsza,
421     4, 45|            na jaki brzeg ją wyniesą ni na jaką dolę.~I czy się
422     4, 45|          widzi, że nie ma już kresu ni zapory la jej mocy i kochania.~
423     4, 46|           opowiadał szeroko, jak to ni jedna kropla krwi, ni łza
424     4, 46|            to ni jedna kropla krwi, ni łza jedna, ni żaden wysiłek
425     4, 46|          kropla krwi, ni łza jedna, ni żaden wysiłek nie przepada
426     4, 47|            nie pomogły żadne prośby ni skamłania, na darmo też
427     4, 47|            za nią nie chodzę, bo me ni parzy, ni ziębi, ale są,
428     4, 47|             chodzę, bo me ni parzy, ni ziębi, ale są, które widują
429     4, 48|           nie szczędząc na dokładkę ni plotów, ani też najrozmaitszych
430     4, 48|             podnieść oczów na ludzi ni się rozejrzeć po kościele,
431     4, 48|   objawionej w tej godzinie żywota.~Ni słowa nie przemówili więcej
432     4, 48|        przemówili więcej do siebie, ni jednego słowa, tylko niekiedy
433     4, 48|          sposobu przemówić do niego ni nawet stanąć mu w oczach.~
434     4, 48|            nie przyniesła jej folgi ni ukoju, tłukła się do samego
435     4, 49|        leżała jakby już nie słysząc ni czując, co się dzieje dokoła,
436     4, 49|             nie było czasu odzipnąć ni nawet podjeść jako tako,