Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |            już z daleka krzyczała:~- Hanka, a chodźcie ino do chałupy,
  2     1, 1 |           kiej przez sito.~- A bo to Hanka nie gospodyni?~- La siebie...
  3     1, 2 |            ją białe, młode prosięta.~Hanka nadbiegła właśnie zziajana,
  4     1, 2 |           przepadł ze strachu, nawet Hanka podniosła się na progu i
  5     1, 2 |        kopaniu- tłumaczyła się cicho Hanka.~- A bo ty co kiej widzisz! -
  6     1, 2 |          zabrał się do zarzynania...~Hanka z Józią buchnęły płaczem,
  7     1, 2 |         dzisiaj i poszedł do izby.~- Hanka, a daj no jeść! - krzyknął
  8     1, 2 |           się z pacierz przedrzymać.~Hanka poszła na swoją stronę i
  9     1, 2 |            Kubą zwozili ziemniaki, a Hanka z Józią uwijały się koło
 10     1, 2 |            na dziesiąty rok idzie... Hanka kiej ta ćma łazi, a choru
 11     1, 3 |                 O Jezu ratujta...~Aż Hanka wyjrzała z chałupy, co się
 12     1, 4 |          stójka przynosi - dorzuciła Hanka.~- Bo w gazetach piszą,
 13     1, 4 |            ławki, ale padł zaraz, bo Hanka ujęła go wpół, a stary popatrzył
 14     1, 4 |              stodoły wyszedł Antek z Hanką i szli miedzą w pola.~Antek
 15     1, 4 |               Antek szedł przodem, a Hanka z chłopakiem na ręku za
 16     1, 4 |             idzie kiej bór! - mówiła~Hanka patrząc na sąsiednie zagony.~-
 17     1, 4 |             na kraju łąk pod krzami, Hanka pokarmiała dziecko, bo płakać
 18     1, 4 |           ociec mieć nie ma? zaczęła Hanka.~- Przeciech!...~- A Józce
 19     1, 4 |          skończysz, to mi powiedz...~Hanka, że to płaksiwa była, a
 20     1, 5 |         domłócał pszenicy, a Józka z Hanką, co im ino czasu ostawało,
 21     1, 5 |          przódzi już, bo o świtaniu, Hanka z Józką pognały maciorę
 22     1, 6 |      zawołała do Borynianki, która z Hanką i Kubą wycinała w podle.~-
 23     1, 6 |     powiedziała przetrwożonym głosem Hanka.~- Co ta chłopu szkodzi.
 24     1, 6 |           prawo swoje mają - zaczęła Hanka.~- Z cudzego woza to złaź
 25     1, 6 |              się pośpieszy - prosiła Hanka.~- Dobrze, dobrze...~Pobiegła
 26     1, 6 |            pośpieszajcie, bo już tam Hanka was wypatruje...Pomóżcie
 27     1, 7 |               bo starego nie było, a Hanka, jak to zwyczajnie, kiej
 28     1, 7 |             a Józia ze swej strony i Hanka pilnowały by zasię dolać
 29     1, 7 |                 ozwała się nieśmiało Hanka.~- Nie, Bóg zapłać, mięsa
 30     1, 7 |           drugą stronę, gdzie mu już Hanka spanie narządziła, że to
 31     1, 9 |          przez okno na ganek, bo tam Hanka iskała chłopaka, a nie chciał
 32     1, 10|              stronie słychać było...~Hanka gotowała obiad i pogadywała
 33     1, 10|              zabrał węzełek, jaki mu Hanka narządziła po kryjomu, i
 34     1, 10|             czekać choćby i do nocy; Hanka narządziła pod oknem warsztat
 35     1, 10|            prosili?... - wykrzyknęła Hanka.~- A cóż to, święty czy
 36     1, 10|              to na to? - powiedziała Hanka i zmilkła zastrachana, bo
 37     1, 10|              brały do baraszkowania, Hanka siedziała na progu i karmiła
 38     1, 10|            się nie damy! - wrzasnęła Hanka podnosząc się na nogi.~-
 39     1, 10|       dychania prędkie słychać było. Hanka szlochała z cicha i pohuśtywała
 40     1, 10|     odbierzcie - dorzuciła przez łzy Hanka.~- Zmilkniesz ty, a to,
 41     1, 10|         przekleństwami a pogroźbami. Hanka ryknęła nowym, ogromnym
 42     1, 10|              statki, wiązali toboły; Hanka aż mdlała z żałości, Antek
 43     1, 10|             jednego słowa nie rzekł, Hanka zaś wlekła się za wozem,
 44     1, 12|              chałupie i ten płacz... Hanka ino się kłóci z siostrą,
 45     2, 13|            dźwigając się z pościeli.~Hanka zażegała ogień w kominie
 46     2, 13|        wilgotny, a tak chwytliwy, że Hanka wzuła trepy na bose nogi,
 47     2, 13|             trzeszczała i dymiła, aż Hanka uścibnęła drzazeg z jakiejś
 48     2, 13|          pewnie z dobrości? - mówiła Hanka przyklękając do kołyski,
 49     2, 13|              wola! Panu Bogu oddaję.~Hanka aż się zerwała na odpowiedź
 50     2, 13|          miało rzec pierwsze i co? - Hanka?... Kiej się bojała gęby
 51     2, 13|            którą mieściły się krowy.~Hanka, chocia powoli, a rychło
 52     2, 13|            zdążył zaś i pomyśleć, bo Hanka ano wlazła do dołu i stamtąd
 53     2, 13|              by się nieco rozgrzali.~Hanka zaś wytarła krowie ognojone
 54     2, 13|           ledwie ją stary udzierżał.~Hanka już nie mogła tego przenieść,
 55     2, 13|          zatracenie... - lamentowała Hanka tłukąc głową o ścianę, a
 56     2, 13|          idzie, spaśna - wrzeszczała Hanka.~- Sza... sza... w handlu
 57     2, 13|           odchodzili zagniewani, już Hanka krowę ciągała z powrotem
 58     2, 13|         które czekały przed karczmą, Hanka zaś z dziećmi odprowadzała
 59     2, 13|        zaczął krzyczeć i unosić się.~Hanka zamarła w przerażeniu i
 60     2, 13|             obejrzał się na chałupę. Hanka stała pod ścianą i zanosiła
 61     2, 14|         prosiaków ci wara, słyszysz!~Hanka ino trzasnęła drzwiami,
 62     2, 14|         robił, że gdy w godzinę jaką Hanka wyjrzała, to ledwie słoma
 63     2, 14|           się gwiazda jedna i druga.~Hanka raz w raz macała za pazuchą,
 64     2, 14|        jakieś abo pies naszczekiwał.~Hanka popatrzyła ku ojcowej chałupie,
 65     2, 14|         obcinał nożyczkami do równa.~Hanka pozdrowiła wszystkich, a
 66     2, 14|               a krewniakowi pomóc...~Hanka się rozgadała, pomału, jękliwie,
 67     2, 14|        drżało w mroźnym powietrzu.~A Hanka stała wciąż, niepomna na
 68     2, 14|           oko z Nastką Gołębianką.~- Hanka! - wykrzyknęła zdumiona.~-
 69     2, 14|             robią.~Szły obok siebie, Hanka mało które słowo rzekła,
 70     2, 14|           powiedzieć, juści, że o to Hanka nie spytała, nijako było,
 71     2, 14|             idzie, to i nie dziwota.~Hanka milczała, ale przechodząc
 72     2, 14|            do młyna, na dół nieco, a Hanka przez podwórze do kuchni;
 73     2, 14|              na przypiecku i zasnął, Hanka zaś wyporządziła kółko,
 74     2, 14|             nie Lipczaki? - wtrąciła Hanka.~- Moiściewy, tyla wszędy
 75     2, 14|                Antkowie ostali sami.~Hanka po długim wahaniu, po wielu
 76     2, 14|           pasem, nie zasnęli jednak; Hanka przewracała się z boku na
 77     2, 14|           księżycowej poświacie...~A Hanka przysunęła się bliżej jeszcze,
 78     2, 15|         pierzynę i zasnął kamieniem.~Hanka nie miała serca wypytywać
 79     2, 15|              pokazały z dwojakami, a Hanka wychodziła za węgla młyna.
 80     2, 15|            ziemniaczane z mlekiem, a Hanka ukucnęła mimo i z rozczuleniem
 81     2, 15|              wieczór, to się zmiele.~Hanka wyszła, a on pozostał jeszcze
 82     2, 15|         zrobić na dzisiaj, a o którą Hanka mu co dnia głowę suszyła,
 83     2, 15|              też było niezwyczajnie, Hanka chodziła strapiona i zapłakana,
 84     2, 15|             nic nie powiedział, choć Hanka jeszcze nie spała zajęta
 85     2, 15|              go też zabrał i poszli.~Hanka nic z tego jeszcze nie pojęła,
 86     2, 17|            przy wejściu w kruchcie z Hanką, pochwaliła Boga wstrzymując
 87     2, 17|             pierwsza umaczała palce, Hanka zaś nie odrzekła pozdrowieniem
 88     2, 17|       kościołem znowu się spotkała z Hanką, która przystanęła na wprost,
 89     2, 19|               słyszysz, wolniejszym!~Hanka zapłakała żałośnie i poszła.~
 90     2, 19|       wędrownik albo i pijany - a to Hanka leżała żebrząc miłosierdzia.~-
 91     2, 19|           Nie mówili nic ze sobą, bo Hanka rzewnie płakała.~
 92     2, 21|          zaraz z pierwszego południa Hanka ze starym Bylicą, a z nimi
 93     2, 21|            nakładając niemało drogi.~Hanka szła na przedzie, często
 94     2, 21|       Filipka mruknęła niechętnie:~- Hanka gania jak ten pies za wroną
 95     2, 21|              albo muchar zaschnięty.~Hanka obłamywała kulką co grubsze
 96     2, 21|            nie śmiał się odezwać, bo Hanka miała twarz srogą, zaciętą,
 97     2, 21|         rozeznał i na krok jeden, że Hanka omackiem prawie się wlekła
 98     2, 21|       swojemu, nie bacząc na zamieć.~Hanka ustąpiła z drogi, naciągając
 99     2, 21|             skręcał przed karczmę, a Hanka już nie czekając na ojca,
100     2, 21|             pierzyny, znowu zasnęły, Hanka siadła przed ogniem do przędzenia
101     2, 21|             sobie spanie legł cicho, Hanka zaś przędła dalej rozmyślając
102     2, 22|        przywlekły się z lasu, a pono Hanka z Bylicą jeszcze nie powróciła -
103     2, 24|             nie mogła zmiarkować, że Hanka się nie skarżyła na Antka,
104     2, 24|           nadchodzili opóźnieni.~Ale Hanka nie cisnęła się do ludzi,
105     2, 24|           posypywał przyklękających.~Hanka nie czekając końca tej popielcowej
106     2, 24|           nie wierząc własnym oczom.~Hanka! Loboga! Hanka!~- Jam ci,
107     2, 24|        własnym oczom.~Hanka! Loboga! Hanka!~- Jam ci, jam, nie poznajesz
108     2, 24|                żeście to przyszli... Hanka!... - i rozpłakało się dzieuszysko
109     2, 24|             a gdy po jakiej godzinie Hanka zabierała się do wyjścia,
110     2, 24|            jakby nożem pchnięty, ale Hanka jakby się naraz wściekła,
111     3, 26|           ten klocek leży... Zwoziła Hanka dochtorów, to znających
112     3, 27|         wyjrzała z Borynowej chałupy Hanka, w wełniak jeno przyodziana
113     3, 27|            pacierzu społecznym, kiej Hanka przecknęła, śpik ją ano
114     3, 27|         jeszcze z pacierz zadrzemać.~Hanka zaś poszła jeszcze do stodoły,
115     3, 27|           pierzyną spracowane kości.~Hanka na nic nie baczyła, zstępując
116     3, 27|         urodą nad drugie! - szepnęła Hanka z taką nienawiścią, aż ją
117     3, 27|            ciążyła ta ciągła wojna z Hanką, która ją odsuwała od wszystkiego
118     3, 27|            jeszcze głupi a latawiec. Hanka więc i to musiała wziąć
119     3, 27|           tego przódzi, dopiero kiej Hanka zwaliła się do chałupy i
120     3, 27|           gnębiło boleśnie, że przed Hanką ustępować musi, przed Antkową
121     3, 27|           domu pojękiwał stary, była Hanka zawżdy gotowa do kłótni,
122     3, 27|         śniadanie! - wrzasnęła znowu Hanka.~Jagna, kieby przecknęła,
123     3, 27|     wlepiając łakome ślepie w jadło.~Hanka wzięła pierwsze miejsce
124     3, 27|             jakie słowo, a w końcu i Hanka zagadywała tknięta jej zapłakanymi,
125     3, 27|         takiego guza nabił? - pytała Hanka.~- Zwaliłem się o żłób! -
126     3, 27|            Józka zmywała naczynia, a Hanka słała łóżka.~- Pójdziecie
127     3, 27|              o Mateuszu? - zagadnęła Hanka po przywitaniu.~- Tyle jeno,
128     3, 27|        poszli z chałupy do kościoła.~Hanka ostała sama, nastawiła obiad,
129     3, 27|          opustoszałe drogi pomilkły.~Hanka wyiskawszy dzieci do czysta
130     3, 27|     wielgachny poniósł się po ziemi.~Hanka modliła się żarliwie, bacząc
131     3, 27|    troskliwie obzierał się po izbie. Hanka warowała jego oczu, a nie
132     3, 27|         płacząc a pomstując...~Jedna Hanka spokojniejsza się uczuła
133     3, 27|              posiedzieć przy chorym, Hanka zaś z Józką udały się do
134     3, 27|       spólnie poszukać Jambroża.~Ale Hanka nie wybrała się do karczmy,
135     3, 27|            rozglądając się po izbie. Hanka przypadła ku niemu trzymać,
136     3, 27|            wchodził niespodzianie.~- Hanka!~Powiedział wyraźnie i mocno,
137     3, 27|             umiera!... - wrzeszczała Hanka targając nim z całej mocy.~
138     3, 27|       zawołał zupełnie przytomnie:~- Hanka, wypraw tych ludzi.~Magda
139     3, 27|         jakby próbował się podnieść.~Hanka zakrzyczała ze strachu,
140     3, 27|             i przódzi, przy was...~- Hanka, nie doprowadzajcie me do
141     3, 27|              na płacz zbierało; jeno Hanka nie mogła usiedzieć na miejscu,
142     3, 27|          śpik ogarnął cały dom, jeno Hanka poszła jeszcze sprawdzić,
143     3, 28|         będzie... - nakazywała ostro Hanka i przyokrywszy się zapaską
144     3, 28|     suchszymi miejscami do kościoła.~Hanka przyśpieszała, rachując,
145     3, 28|         koniec ma! - szepnęła ponuro Hanka naciągając zapaskę na głowę.~-
146     3, 28|          przerwała te gorzkie wywody Hanka i wyszła.~Zajrzała do ojca
147     3, 28|              gramoląc się z barłogu.~Hanka zaś, pełna myśleń o Jagnie,
148     3, 28|              kościoła - przerwała im Hanka, wielce nierada tym przymówkom
149     3, 28|           nie odrzekła, bo i właśnie Hanka nalewała kieliszek przepijając
150     3, 28|          soleniu i przyprawie mięsa.~Hanka też pomagała, co ino mogła,
151     3, 28|              młynarz albo organista.~Hanka była tym wielce rozradowana,
152     3, 28|        kościele? - podjęła śpiesznie Hanka, również wielce nierada
153     3, 28|          odrzekła zimno, z naciskiem Hanka.~Jaguś cisnęła się naprzód
154     3, 28|         odpowiedziała z prześmiechem Hanka.~- Borynowy wieprzek! -
155     3, 28|       chałupie naharujesz!~Odradzała Hanka takim głosem, że Magda dała
156     3, 28|            grzech!- usprawiedliwiała Hanka.~- Człowiek chętliwie se
157     3, 28|              pomagania tak ostro, że Hanka wzbronić nie śmiała.~Że
158     3, 28|             prędko stało, że nim się Hanka mogła sprzeciwić, nim pomiarkowała,
159     3, 28|         onych grubaśnych salcesonów. Hanka siekała mięso z jakąś ponurą
160     3, 28|                zagadywała stara.~Ale Hanka zmilkła, zajęta pracą, a
161     3, 28|           obrządzać!~Krzyknęła naraz Hanka w sień z taką mocą, że Pietrek
162     3, 28|     opóźnianą, że Józka, a to i sama Hanka cięgiem odbiegały roboty,
163     3, 28|             omacku utykać! - myślała Hanka wyzierając na dwór przed
164     3, 28|           oczy zaczerwienione jakoś.~Hanka zrazu jeno raz jeden zajrzała
165     3, 28|           jeszcze jąkał nowinki, ale Hanka, wyprawiwszy Józkę, przyodziała
166     3, 28|           wama, chorzyście? - pytała Hanka ze współczuciem.~- Tyle
167     3, 28|              Syna! - krzyknęła naraz Hanka zrywając się na równe nogi,
168     3, 28|              starczy na picie...~Ale Hanka jakby nie słyszała przemyśliwając
169     3, 28|            chałupy! - zawołała naraz Hanka.~- Kowal poszli dopiero
170     3, 28|      objaśniała, nie podnosząc oczu.~Hanka zajrzała do sieni, nie było
171     3, 28|            zamysły, przejrzałam...~- Hanka, stul pysk, bo ci go przymknę! -
172     3, 28|          tymi rozgorzałymi ślepiami.~Hanka aż wodę piła, długo nie
173     3, 28|             w samą porę nadszedł, że Hanka, przywstydzona jego patrzeniem,
174     3, 28|      nieutulonym płaczu roztrzęsiona~Hanka tymczasem opowiadała Rochowi,
175     3, 29|           deszcz rzęsisty.~Właśnie i Hanka wyszła na świat, by obejrzeć
176     3, 29|          przez rozumu, płaczą ino...~Hanka, chwyciwszy jeno zapaskę
177     3, 29|              głos.~Przypadła do niej Hanka, ludzie też kołem otoczyli
178     3, 29|             przyszli! - szepnęła jej Hanka.~Zerwała się wtedy, a spostrzegłszy
179     3, 29|           powiedzieć na pocieszenie.~Hanka zajęła się gorliwie siostrą
180     3, 29|        drugiego nie naleźć! - dodała Hanka.~- Krowie na księżej oborze
181     3, 29|      rumowisk ze statków i pościeli. Hanka aż parobka swojego przyzwała
182     3, 29|             długo... - uspokajała ją Hanka poczciwie. - A kaj to ociec?~
183     3, 29|            świecie, są!... - myślała Hanka z rozczuleniem.~A tu i organiścina
184     3, 29|            kawał słoniny w papierze.~Hanka nie czekając już na jej
185     3, 29|        zaprzęgła! - krzyknęła za nią Hanka wyglądając przed dom.~Tereska
186     3, 29|       brakuje.~Porwała się do komory Hanka, poleciała za nią Józka
187     3, 29|              sprawka! - zawyrokowała Hanka rzucając się zajadle do
188     3, 29|           Ale na te słowa Jagustynki Hanka zakrzyczała w złości:~-
189     3, 29|              już prawie cały wieczór Hanka nie dawała jej spokoju dunderując
190     3, 29|      uśmiechem w oczy jej poglądała.~Hanka dziw się nie wściekła ze
191     3, 29|            hardo się postawiła, kiej Hanka przykazała Pietrkowi założyć
192     3, 29|              spulchniał ziemię, gdyż Hanka jeszcze dzisiaj zamierzała
193     3, 29|               już o samym zmierzchu, Hanka wespół z Pietrkiem skończyła
194     3, 29|         oglądając raz po raz, a kiej Hanka powróciła z Jagustynką z
195     3, 29|         wielce! - mruknęła urągliwie Hanka, gdy Jagna poszła na swoją
196     3, 29|         chałupy.~Dołożyła mu jeszcze Hanka od siebie za zniszczony
197     3, 29|           pięknie chustką przykryte.~Hanka z Jagusią i Dominikową,
198     3, 29|        flaszkę i ogień, którym zaraz Hanka rozpaliła drwa przygotowane
199     3, 29|            wodą święconą i kropidło.~Hanka wyszła go przyjmować aż
200     3, 29|             mieli pójść po dyngusie.~Hanka wyprawiła najpierw Józkę
201     3, 30|           czerniały dworskie powozy.~Hanka jeszcze raz w kruchcie cosik
202     3, 30|             księżyca zza chmur.~Jeno Hanka nie mogła się przyłożyć
203     3, 30|              na świat wywalać. Tylko Hanka ostała jeszcze, bo się tak
204     3, 30|        owdzie rozbłyskiwały światła.~Hanka, opatrzywszy po drodze stajnie
205     3, 30|             u Borynów zaspali. Jedna Hanka, co się ździebko poraniła,
206     3, 30|           święconym. Właśnie je była Hanka przynosiła z ojcowej izby,
207     3, 30|        Jagusią a robiąc grdyką, gdyż Hanka, przeżegnawszy się, przepijała
208     3, 30|     przysapki a bulgoty gorzałki, bo Hanka nie żałowała nikomu, sama
209     3, 30|           smakowitości. Dopiero kiej Hanka się podniesła, wzięli się
210     3, 30|            zaraz konie! - zarządziła Hanka i przyrychtowawszy la męża
211     3, 30|            może w pacierz pojechały. Hanka już z bryki nakazywała Józce,
212     3, 30|        kobiety powróciły z miasta, a Hanka nie nadjeżdżała.~Józka narządziła
213     3, 30|          wkrótce wtoczyła się bryka.~Hanka była dziwnie smutna i milcząca,
214     3, 30|              do budy zapędzając.~Ale Hanka, choć się zarno do dzieci
215     3, 30|            chrzanu pod nos nakładła, Hanka oprzytomniała otwierając
216     3, 30|     zmiarkować, czego brakowało.~Ale Hanka od razu pomiarkowała, że
217     3, 30|      opustoszał, do kościoła poszli, Hanka jeno w łóżku ostała, pacierze
218     3, 30|         zbierą.~Przypochlebiała, ale Hanka wymówiła się słabością,
219     3, 30|             siedzieli przed chałupą. Hanka wstała i otulona w kożuch,
220     3, 30|          czytał z książki, że nieraz Hanka, rozglądając się, przykazywała
221     3, 30|              Rochowych przysiedli, a Hanka nieco z boku na kamieniu.~
222     3, 31|      Rozdział 6~Na taką dziwną wieść Hanka aż się uniesła z pościeli,
223     3, 31|           chłopaki robią? - zapytała Hanka po długiej chwili.~- Pietrek
224     3, 31|          jeno rozum stracił - mówiła Hanka unosząc głowę, gdyż w opłotkach
225     3, 31|            się kiej smok i ścichnął.~Hanka dziękowała serdecznie kumom
226     3, 31|       Jambroży.~Rozpłakała się na to Hanka, aż kobiety jęły do niej
227     3, 31|           przechodziła, zawołała jej Hanka, wódką częstując: wypiła
228     3, 31|        Płoszkowa poredzała z cicha z Hanką. Jeden Jambroży nie przepuszczał
229     3, 31|           Wybiegł wraz z sołtysem, a Hanka wpierając oczy w kowala
230     3, 31|            chcieli co przegryźć, ale Hanka kazała powiedzieć, że mleka
231     3, 31|       dobrości je przytula! - rzekła Hanka surowo.~- Pięćdziesiąt złotych
232     3, 31|            rąk pomocnych nie brakło.~Hanka, choć jeszcze z łóżka, rządziła
233     3, 31|        dzieciak się rozkrzyczał, a i Hanka poczuła się tak utrudzoną,
234     3, 31|           zerwały się z krzykiem. To Hanka stanęła w progu.~- Pietrek,
235     3, 31|            to spuszczać! - ostrzegła Hanka - i kiej się dziewczyny
236     3, 31|             kiej zajrzał do Borynów, Hanka, która znowu leżała czując
237     3, 31|             skoro weszli do chałupy, Hanka zaraz spostrzegła, że to
238     3, 31|          Sutszą też wieczerzę kazała Hanka narządzić i podać im na
239     3, 32|              zapraszała wójtowa, ale Hanka nie chciała, naciągnęła
240     3, 32|            jej z wyblakłych oczu, aż Hanka się zdumiała.~- Myślałach,
241     3, 32|           zabawiań starszych dzieci. Hanka przyklęknąwszy przed kołyską
242     3, 32|      ziemniaki na pole! - zarządzała Hanka wyzierając na komornice,
243     3, 32|             jakże idzie? - krzyknęła Hanka z przełazu.~- Bóg zapłać!
244     3, 32|             nie nabyły! - zakończyła Hanka cofając się z przełazu.~-
245     3, 32|             całą wieś obgadując:~Zaś Hanka szła od przełazu chyłkiem
246     3, 32|          wrzasnęła Józka przez okno.~Hanka odstawiła gar z barszczem
247     3, 32|          nawet przy obiedzie, któren Hanka kazała podać na ganku, bo
248     3, 32|              się jedna przez drugą. ~Hanka, co była szła w rzędzie
249     3, 32|            zagonów i zapłakać.~Tylko Hanka poczuła się jakby za całym
250     3, 32|             było i weselej, że jedna Hanka chodziła po ciemnej izbie
251     3, 32|        świniom żarcie poniesła, jaże Hanka zdumiała się, ledwie wierząc
252     3, 33|     pobrawszy, zawodziły po drogach.~Hanka powracała jeno z dzieckiem
253     3, 33|              już takich uciekło! Zaś Hanka mogłaby jechać potem la
254     3, 33|       słowiczych kląskań i zawodzeń.~Hanka siedziała wciąż na jednym
255     3, 34|         ruszył do Borynów.~Juści, co Hanka przyjęła go radośnie i z
256     3, 34|           jakby już lepiej? - pytała Hanka.~Długo coś miarkował, aż
257     3, 34|              wieś się wybierał, kiej Hanka z wielką nieśmiałością się
258     3, 34|       Poczynały z różnych stron, ale Hanka odrzekła smutnie: ~- Wstyd
259     3, 34|           prześmiechy! - zgromiła ją Hanka wyniośle i już ani słowem
260     3, 34|           przytwierdzała tak zajadle Hanka, jaże Pietrek spojrzał na
261     3, 34|          wójta, i przed Borynami, że Hanka wraz z domownikami już od
262     3, 34|            rozumiesz co twój bociek. Hanka pedzieli, co żadna we wsi
263     3, 35|              płaczów... że gdyby nie Hanka, już by co złego sobie zrobiła...
264     3, 35|    wyciągając jakąś kopertę z torby.~Hanka przybiegła i niespokojnie
265     3, 35| najspokojniej:~- Sąd was zawiadamia, Hanka, że możecie się z Antkiem
266     3, 35|              widywać raz na tydzień.~Hanka, opatrzywszy stójkę, wróciła
267     3, 35|        czasie znowu zajrzał do izby.~Hanka klęczała na środku modląc
268     3, 35|             z półsłówek i z tego, co Hanka wyprawiała. Poniesła i ją
269     3, 35|            obiedzie zajrzała do nich Hanka, jeno że jakaś była dziwna,
270     3, 35|            odwagi. Szli w milczeniu. Hanka czuła się głęboko dotknięta
271     3, 36|             kiej śliwa dojrzała, gdy Hanka zajechała przed chałupę,
272     3, 36|        rozdzwaniał się przenikliwie.~Hanka co jeno rozdziawszy się
273     3, 36|          jeść Nastka, wyrobnikom żaś Hanka z Jagustynką; przysiadły
274     3, 36|            utwierdza! - przywtórzyła Hanka.~- A tak będzie, jak się
275     3, 36|        szukał czegoś koło siebie, że Hanka odchodząc na łąki przykazała
276     3, 36|          wrzeszczeć wniebogłosy.~Gdy Hanka przyleciała, jeszcze siedział
277     3, 36|            się na drogi rozchodziło. Hanka rozumiejąc, jako na koniec
278     3, 36|              bo zdawał się konać, że Hanka już mu gromnicę wtykała,
279     3, 36|        przemian szły dnie za dniami, Hanka wciąż była zajęta sianokosami
280     3, 36|             a jego jeszcze nie było, Hanka wyglądała za kościół, aż
281     3, 36|              gwarno było i ludno, bo Hanka, że to skończyli kosić,
282     3, 36|              niecąc wybuchy śmiechu. Hanka dokładała co trochę z garów
283     3, 36|         pacierz poszedł.~Po chwili i Hanka wyszła, na darmo wypatrując
284     3, 36|           cały dom wkrótce zasnął, a Hanka jeszcze późno w noc warowała
285     4, 37|           lament powstał w chałupie, Hanka rozkrzyczała się wniebogłosy,
286     4, 37|              zgrozie.~Szczęściem, że Hanka wrychle się opamiętała i
287     4, 37|              się za nim wzgardliwie.~Hanka przywiedła Mateusza, bych
288     4, 37|        dalekim, a słodkim trzepotem.~Hanka, nie mogąc sobie nikaj naleźć
289     4, 37|          minuty spokoju! - zabiadała Hanka, gdyż przypominki chlasnęły
290     4, 37|          ludźmi, wozami a gwarem, że Hanka śpiesznie powróciła do chałupy.~
291     4, 37|             Pan Jezus sądzi - dodała Hanka łagodnie.~- Wójt ta wasze
292     4, 37|             rozeszły się do domów, a Hanka posłała za kowalem, bych
293     4, 37|         młynarzowego! - przytakiwała Hanka.~- Tak mu do mojego, jak
294     4, 37|        przywołał ją i rzekł cicho:~- Hanka, dajcie mi połowę, to ni
295     4, 37|       poskubał wąsów i zaciął konie.~Hanka zaś wzięła się ostro do
296     4, 37|              rzewliwie, jaże ją sama Hanka sprowadziła do izby probując
297     4, 37|             przekpinki - skarciła ją Hanka.~- Powiedam szczerą prawdę,
298     4, 37|        chłopami.~Jagna nie odrzekła, Hanka zaś wyniesła w opłotki żarcie
299     4, 37|            Józka buchnęła płaczem, a Hanka ozwała się do Jagustynki
300     4, 37|               ryczała Magda, ryczała Hanka i stryjeczne, płakały bliskie
301     4, 37|            wyczekująco, gdyż kowal z Hanką spraszali poniektórych na
302     4, 37|       gospodarza...~Stypa była suta, Hanka zapraszała serdecznie nie
303     4, 37|         błąka się dusza zmarłego.~Aż Hanka zaśpiewała rozdygotanym,
304     4, 38|      wychodził ze mszą, kiej dopiero Hanka z Józką nadeszły, ale że
305     4, 38|            skamląc proszalne pieśni.~Hanka też ruszyła ku wyjściu,
306     4, 38|          obrazy boskiej - westchnęła Hanka.~- Słyszeliście to już o
307     4, 38|        zapanował przed wrótniami, że Hanka się zgubiła ostając kajś
308     4, 38|         grosz sypał mu się do czapy.~Hanka przystanęła pod smętarzem
309     4, 38|             wyklinał.~Nadeszła na to Hanka przystając przy furcie.~-
310     4, 38|             pogonił za chłopakiem.~A Hanka strapiona wielce poszła
311     4, 38|           chałupą - zwróciła się doń Hanka krzątając się kole obiadu.~
312     4, 38|              do obiadu pod drzewami, Hanka wyłożyła jadło na miski,
313     4, 38|           może się i ugodzą - rzekła Hanka.~- A Miemce się już wyniesły,
314     4, 38|          Borynów było cicho i pusto. Hanka poniesła się z dziećmi do
315     4, 38|           zagdakały na grzędach, gdy Hanka nadeszła i zaraz go przepędziła,
316     4, 38|              brzękliwe głosy muzyki.~Hanka siedziała przed gankiem
317     4, 39|                szepnęła rozrzewniona Hanka. Snadź i dobrodziej był
318     4, 39|             prosto głód - westchnęła Hanka.~- Kozły też penetrują po
319     4, 39|         pewnie od Kozłowej? - pytała Hanka.~- Tak, i ciągle mi jeszcze
320     4, 39|             gdy weszli do chałupy, a Hanka zakrzątnęła się kole śniadania,
321     4, 39|              ziemniaczanym dołom, aż Hanka powiedziała:~- Oglądacie,
322     4, 39|        wagował oglądając na drugich. Hanka też była dziwnie powściągliwa,
323     4, 39|            jakże zrobimy z działami?~Hanka drgnęła i prostując się
324     4, 39|        przeciech dobrze pamiętają...~Hanka poczerwieniała gwałtownie
325     4, 39|          klektać. Prawdę rzekliście. Hanka, że trza poczekać na Antka.
326     4, 39|            niech się suszy - broniła Hanka.~- A już te buciary oddacie.
327     4, 39|              nie wynieśli złodzieje.~Hanka patrzyła na niego ze szydliwym
328     4, 39|        urzędowy papier.~- To la was, Hanka, stójka przyniósł z kancelarii.~-
329     4, 39|         poredzisz rozebrać - prosiła Hanka.~Stanęły nad nią pełne niepokoju
330     4, 39|             Pietrowa! - wtrąciła się Hanka miarkując już, na co się
331     4, 39|            pięściami, szczęściem, co Hanka zdążyła ją odciągnąć i ostro
332     4, 39|       piekielna! Radzę ci, broń się, Hanka! Przez litości bądź la niej
333     4, 39|               Magda huśtała dziecko, Hanka zapatrzyła się w komin srodze
334     4, 39|            nami było, co? - szepnęła Hanka.~- Gorzej niźli temu psu
335     4, 39|          słowa!~- Cichoj, Jaguś, dyć Hanka ci nie przeciwna. Cichoj!~-
336     4, 39|              co? - wyrzekła zdumiona Hanka stając przed nią. - Nie
337     4, 39|             przez długą chwilę, jaże Hanka cofnęła się nieco od proga
338     4, 39|              poczęła piekłować, jaże Hanka musiała ją skrzyczeć, bych
339     4, 39|             nie minęło co najgorsze!~Hanka jaże ścierpła, ale puszczając
340     4, 39|              się odbijając w wodzie.~Hanka długo patrzała za nimi z
341     4, 39|       turbacji a zabiegów, zwłaszcza Hanka.~A po wsi w mig się rozniesły
342     4, 39|              powiedział wzburzony:~- Hanka nie miała prawa jej wyganiać,
343     4, 39|         rozczerwieniona Płoszkowa:~- Hanka grontu jej nie zapiera,
344     4, 39|            zwracając się do Borynów.~Hanka sprzątała już po kolacji,
345     4, 39|              bogactwo! - broniła się Hanka, lecz skoro się porozchodzili
346     4, 39|        krzywdę musicie sami odrobić.~Hanka wyprostowała się i rzekła
347     4, 40|        przeróżne a ciężkie przejścia Hanka całkiem nie mogła zasnąć
348     4, 40|     nieprzejrzanym mącie i cichości.~Hanka przysiadła na przyźbie i
349     4, 40|             a puste, orosiałe drogi.~Hanka prała zawzięcie, gdy naraz
350     4, 40|            trepów i przeróżne głosy.~Hanka, jeno rozwiesiwszy przeprane
351     4, 40|             pomarać! - rzekła surowo Hanka, iż pomilkły.~Słońce już
352     4, 40|          zamoczyć kulasów - szydziła Hanka.~- Nie każdy tak łasy na
353     4, 40|             ku nim jakaś dziewczyna. Hanka przysłoniła oczy od słońca,
354     4, 40|         Hanuś! Antek wrócili! Hanuś!~Hanka prasnęła motyczką i porwała
355     4, 40|             ruchając przy robocie, a Hanka szła wciąż jednako i jakby
356     4, 40|              zaraz z progu pyta: kaj Hanka? Powiedziałam i zarno w
357     4, 40|        Właśnie na to samo mam smaki!~Hanka rzuciła się szykować, ale
358     4, 40|            cudności - szepnęła łzawo Hanka siadając przymierzać trzewiki. -
359     4, 40|         stodoły, kaj już naniesła im Hanka do sąsieka pierzyn i poduszek.~-
360     4, 40|   wydzierając się piskliwą nutą, zaś Hanka kluski zagniatała na ganku.~
361     4, 40|           stronę, przyleciała za nim Hanka.~- Trza będzie wyporządzić
362     4, 40|              chałupie! - skarciła ją Hanka dźwigając picie la ostatniej
363     4, 40|             brata i pyrchając nosem.~Hanka zwijała się teraz kole świń,
364     4, 40|             znowu ukąsiło? - spytała Hanka wyzierając oknem.~- A co?
365     4, 40|          odpowiedzi poszedł do domu.~Hanka kręciła się kole okna, raz
366     4, 41|                krzyknęła sprzed domu Hanka, rozmamłana była całkiem
367     4, 41|             drzewo? - zawołała znowu Hanka.~- A tam, kaj było przódzi! -
368     4, 41|             podwieczorek - przerwała Hanka.~- Zaraz poletę. Usmażyć
369     4, 41|           uwinęła się z robotą i nim Hanka zalepiła piec, zabrała troje
370     4, 41|          może ta i co więcej najdzie Hanka - dodał z dobrością.~- Żeby
371     4, 41|              z dobrością.~- Żeby nie Hanka, to byśwa już byli pozdychali -
372     4, 41|            rozbabrane i zamączone, a Hanka kłóciła się z kimś w sadzie.~-
373     4, 41|               nasłuchując kłótni, bo Hanka już wykrzykiwała rozwścieklona:~-
374     4, 41|            zaciśniętymi pięściami.~- Hanka! - krzyknął zakładając se
375     4, 41|        Pietrek, niech se podjedzą...~Hanka próbowała go rozpytywać,
376     4, 41|              na ciebie pora. Już tam Hanka pierzynę wietrzy a wzdycha...~
377     4, 41|         chałupie i zamamrotała cosik Hanka; uniósł głowę, ale po chwili
378     4, 41|          oczy, przyleciała go budzić Hanka. Podniósł na nią schmurzoną
379     4, 41|              srogi a niewyrozumiały. Hanka w głowę zachodziła, na darmo
380     4, 41|             drzwiach. Szczęściem, co Hanka całkiem przytomnie zapraszała
381     4, 41|         nikomu nie zamąci - wtrąciła Hanka.~- Nu, my znamy, kto on
382     4, 43|         jagód la Józki, a że właśnie Hanka doiła krowy przed chałupą,
383     4, 43|           mnie co ponieść - szepnęła Hanka.~- Narychtujcie, to zaniesę -
384     4, 43|         teraz, skoro ugwarzyła się z Hanką, podetknęła chorej jagód
385     4, 43|              szeptem rozpowiadała:~- Hanka mi wzbrania na wesele Nastusi,
386     4, 43|             mi jabłek, niech cię ino Hanka nie przychwyci! Juści, że
387     4, 43|              nad nią kiej kokosz, bo Hanka ostawiła go w chałupie do
388     4, 43|              się taki harmider, jaże Hanka przyleciała z podwórza,
389     4, 43|          przystanęła ze zdumienia.~- Hanka też nie gorsza od niego,
390     4, 43|          gatunku.~- Cudeńka prawisz, Hanka dała ci maciorkę, prosto
391     4, 45|        chleba ze serem, jaki mu była Hanka wetknęła w kieszeń.~Pojadał
392     4, 46|            Jezus, Maria! - krzyknęła Hanka stając w progu i uderzyła
393     4, 46|              żyto.~- Odejdź, Grzela! Hanka, do swojej roboty! Uciekaj,
394     4, 46|              pokazywać i otwierać, a Hanka siedziała pod oknem z dzieckiem
395     4, 46|             do cna przysłonił świat, Hanka podoiła krowy i Pietrek
396     4, 46|              się żegnać z kobietami. Hanka padła mu do nóg, a Józka
397     4, 47|             Częstochowy? - zagadnęła Hanka.~- A idzie moja Jewka z
398     4, 47|            lecz się nie odzywał, zaś Hanka z Kłębową szczerze ubolewając
399     4, 47|                 spytała niespokojnie Hanka.~- A co, napiłam się człowieczego
400     4, 47|            płakała przez ciebie, jak Hanka albo wójtowa! Ja cię nauczę
401     4, 48|           cudnych zwidzeń, a głównie Hanka, która przyszła już przyszykowana
402     4, 48|      kompanią - ozwała się po chwili Hanka.~Jagusia posłyszawszy nowinę
403     4, 48|         daleką drogę.~Z Lipiec szły: Hanka, Marysia Balcerkówna, Kłębowa