Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |             a ciotka jej mówią, póki tego ostatniego szelążka od niej
  2     1, 1 |            to ci oddadzą; rychtyk ci tego starczy na sznureczek abo
  3     1, 2 |                 Kiej tak... to naści tego ptaka! - szepnął z radością
  4     1, 2 |         ciemnej obory - nie ma tutaj tego znajdka co?~- Witka?...
  5     1, 2 |              A gdzieście to podzieli tego znajdę, co was prowadzał
  6     1, 2 |        dorznąć musiał... Ale dworowi tego nie daruję... Podam do sądu.~
  7     1, 2 |              nieboszczyku~- A Ulisia tego Wojtka, co to za kościołem
  8     1, 2 |              pasionki, ale Maciejowi tego nie potrza, ma już pastucha
  9     1, 2 |                Jest ci jeszcze, jest tego nasienia panowego, ale ino
 10     1, 2 |              się cieszy, bo profit z tego miał będzie - rzekł dziad
 11     1, 3 |            niedzielę...~Westchnął do tego jadła i powlókł się budzić
 12     1, 3 |             się łaski, a dyć ja żona tego chudziaka, Bartka Kozła -
 13     1, 3 |           między jarką Tomka a owsem tego Jaśka, co go łoni do wojska
 14     1, 3 |          wyprawia z parobkami; to ci tego nikt nie wypomina, a ty
 15     1, 3 |            ludzkiego obmówiska, no i tego że przysądzić mogą, by płacił -
 16     1, 3 |          mógł uwierzyć.~- Co by mu z tego przyszło?~- Tyla, żeby was
 17     1, 3 |        niczym, a jeszczem za chrzest tego jej bękarta dał dobrodziejowi
 18     1, 3 |           jak te mruki, ale ino tyla tego było, żeby śpik nie morzył
 19     1, 3 |               ino nie wiada, co mu z tego ostanie, kiej się urząd
 20     1, 3 |            przódzi narodu namarnuje, tego nikt nie odbierze.~- Czasy
 21     1, 4 |         wołają. Ale Kuba nic sobie z tego dzisiaj nie robił; ściskał
 22     1, 4 |         nierzadko.~Nie słyszał nic z tego; śpiew ludu brzmiał potężnym
 23     1, 4 |               I nie zmądrzałeś nic z tego, że się zadajesz z kowalem.~-
 24     1, 4 |           Nie bucz, głupia, zawżdy z tego osiem morgów nasze...~-
 25     1, 5 |            ni pokrzyków wesołych, ni tego ptaszków piukania, ni nawoływań
 26     1, 5 |             i zasługi służbie - tyla tego razem, że niektóren, choćby
 27     1, 5 |         jeszcze jest dosyć, ale co z tego za profit!~- Pochówków nie
 28     1, 5 |    usprawiedliwiał Boryna.~- Ale i z tego, że ludzie o zbawienie swoje
 29     1, 5 |           choćby i na włóce... warta tego...~- To tylko wam posłać
 30     1, 5 |        ostawał coraz dalej, bo Jasio tęgo prażył konie, że rwały z
 31     1, 5 |             między kramami.~Było też tego, że ani przeliczyć, ni objąć -
 32     1, 5 |        niechcenia niby.~- Co mi ta z tego, kiej nie moje! - rzuciła
 33     1, 5 |         przeciwny! Dajcie mi chociaż tego ciołka, co wam ostał po
 34     1, 6 |              nie, ino obraza boska z tego bywa.~- Mógłby zapis zrobić -
 35     1, 6 |             nic nie brakowało, chyba tego ptasiego mleka... a że wasz
 36     1, 7 |              pod ręce nawinęło, a do tego głowa ją poboliwała, aż
 37     1, 7 |          przyglądała się córce. Ale, tego złodzieja Kozła pono już
 38     1, 7 |           pot gęsto pokrył mu czoło; tęgo robił, ale śmiał się cięgiem
 39     1, 7 |            czerwieniła się. Ale nikt tego nie widział prócz Jagustynki,
 40     1, 7 |         jeden z parobków.~- A bo ino tego by wartał taki człowiek,
 41     1, 7 |       ugościli, po gospodarsku, a do tego Boryna cięgiem zapraszał
 42     1, 7 |        pobożne pieśnie grał jakby la tego wędrownika; któren oczów
 43     1, 7 |              Panu Jezusowi dość było tego głupiego strachania, i że
 44     1, 7 |             pole nie wyjdzie, bo bez tego piekielnika przespieczności
 45     1, 8 |               powiedział surowo:~- Z tego padnie złe na wieś całą,
 46     1, 8 |              słodką, i asencję, a do tego śledzie, placek z szafranem
 47     1, 8 |             la dziewczyny. Przeciech tego grontu, póki żyjecie, nikt
 48     1, 8 |             i parę dwojaków w garść.~Tęgo sobie podpili, że już wszyscy
 49     1, 9 |         opłotki - i tyla go już dnia tego widzieli...~Józka cały dzień
 50     1, 9 |         ostała, to ostała, nic ci do tego, a powiedz komu choć słowo,
 51     1, 9 |            zipał, ledwie mógł złapać tego dechu... i tak mu się ckno
 52     1, 9 |               ale tym biedotom nic z tego.,. Księdzowe albo i dziadoskie
 53     1, 10|        dzisiaj i uredzić... względem tego lasu, co go dziedzic sprzedał
 54     1, 10|              w ogień.~Kowal pracował tęgo, nagrzewał żelazo raz po
 55     1, 10|            rzekł ciszej:~- Nie mówię tego do ciebie... Ale swojego
 56     1, 10|         odebrać - bacz to sobie i la tego nie potrza mu się przeciwić.
 57     1, 10|            wygoni, pomogę jeszcze do tego... a tak czy owak grontu
 58     1, 10|          jeszcze wydać przed starym. Tego się najwięcej obawiał.~-
 59     1, 10|               Na cały tydzień będzie tego, no - dziwował się talk
 60     1, 10|             nie zanosi, a wam nic do tego! - powiedziała tak ostro
 61     1, 10|         Antek... a to przyślim wedle tego zapisu... - jąkała kowalowa.~-
 62     1, 10|        cięgiem wracało przypomnienie tego, co na Jagnę wypowiedzieli,
 63     1, 10|          nożem...~- Nie daruję ja ci tego, psie jeden , nie daruję!-
 64     1, 10|                 Stary nie spostrzegł tego, bo przypilnowywał, by się
 65     1, 11|        wszystko... Tak, sama chciała tego, a teraz, a teraz... jakby
 66     1, 11|           abo i co gorsze wyszłoby z tego!... Jezus mój! A rady już
 67     1, 11|             Dobrze by ci to było bez tego zagona, bez tej świętej
 68     1, 11|              ale z nagła wspomnienia tego wieczora, kiedy wracali
 69     1, 11|              spiesznie.~A Dominikowa tęgo się zwijała - pilnowała
 70     1, 11|        morgowych biedot nie było, ni tego drobiazgu, co po wyrobkach
 71     1, 11|           dziesiątku z morgi, a my i tego grosza nie damy!~- Nie damy! -
 72     1, 11|                  To nawet na książce tego pacierza rozebrać nie potrafią...
 73     1, 11|         pacierza uczą, szkoła nie od tego, ja, wójt, wama mówię.~-
 74     1, 11|       parobkami.~- Mateusz ino czeka tego!~- Hale, hale?~- Przeciech!
 75     1, 11|                juści, mnie to nic do tego, ale tak myślę, że się Antkom
 76     1, 11|              zdarzy... Dyć wesele od tego, bych zawziętość stajała
 77     1, 12|              końskim? Ksiądz jest od tego, by gdzie go do chorego
 78     1, 12|             ganiać za parobkami...~- Tego nie zrobi, ino że Mateusz
 79     1, 12|                poniecha! Zmusi go do tego ktoś drugi, zmusi...~- Boryna?~-
 80     1, 12|             garści.~- Mój Boże, tyla tego, że nigdy w życiu nie miałem,
 81     2, 13|             strasznych - jakby pełne tego gmerzącego robactwa; a jeszcze
 82     2, 13|             cięgiem huruburu, jak na tego psa, to pewnie z dobrości? -
 83     2, 13|           bez wrzasków a bijatyki, a tego kłyźnienia! Pies to, nie
 84     2, 13|        kolebkę, by łez nie pokazać i tego strapienia!~- Jakże, taka
 85     2, 13|           powiedać? że mu źle? I bez tego wiadomo, a do przyjacielstwa
 86     2, 13|             słowa nie dał - a jak na tego zbója spoglądali.~Nie to
 87     2, 13|         gorszy niźli z gnojówki, a z tego trzęsawiska dźwigały się
 88     2, 13|        gospodarstwo; juści, niewiela tego było; krowa, jałowica, prosiak,
 89     2, 13|             tuląc rozbolałą duszę do tego stworzenia czującego. Nie
 90     2, 13|          twarz umiłowaną, a słuchała tego głosu, co jak ogień szedł
 91     2, 13|       udzierżał.~Hanka już nie mogła tego przenieść, żal ją przejął
 92     2, 13|               doli nie przemożesz ni tego, co być ma...~- Co chcecie? -
 93     2, 13|              nie zdzierżę... Dość mi tego, dość mi tego ludzkiego
 94     2, 13|                Dość mi tego, dość mi tego ludzkiego politunku i tego
 95     2, 13|           tego ludzkiego politunku i tego patrzenia kiej na parszywego
 96     2, 13|         sieni nawrócił.~- A to nawet tego słowa dobrego żałujesz...
 97     2, 13|            dobrego żałujesz... nawet tego...~- Cóż to, ceckał się
 98     2, 13|           Ścierwa, buczy i buczy! Do tego to rozum ma!... We świat!
 99     2, 13|              wiór wyschła, a co mu z tego?... Ksiądz jest prawy, dobrze
100     2, 14|           się zadychał zdziebko, tom tego powietrza łapał... pierunem
101     2, 14|        Wygnali me! Wypędzili me! Jak tego psa na mróz, w cały świat!
102     2, 14|             i nie dziwota, że się do tego nie rwie.~- Przyzwyczai
103     2, 14|              cyganił...~Uczepiła się tego ze strachem i oburącz trzymała.~-
104     2, 14|           się wspomogą, niewiele tam tego, a i dla naszych za daleko.~-
105     2, 15|            no się do pary z Boryną i tego dąbka rychło wyrychtujcie,
106     2, 15|             lubi, a powiedziesz kiej tego pieska na postroneczku,
107     2, 15|        utrudzenia, a śpieszyć się do tego, bo cztery piły tak zeżerały
108     2, 15|        srogie, wzwyczajał się był do tego po trochu - bo jak się człek
109     2, 15|            czego znieść nie mógł, to tego Mateuszowego przodownictwa
110     2, 15|         drugie zasię dowodzili, że z tego wyjdą jeszcze historie,
111     2, 15|             mus... a Mateusz jest od tego, kiej ten piesek, co strzeże
112     2, 15|              pracy, poczerniał, a od tego robienia na mrozie twarz
113     2, 15|              poprowadzi Boryna, i do tego za cztery złote na dzień !
114     2, 15|            głupim ma sprawę...~- Jak tego Pana Boga kocham, tak czystą
115     2, 15|      niewolił, żeby obrazy boskiej z tego nie wyszło, że dzieci osobno,
116     2, 15|              po tym spotkaniu, bo do tego nie wiodło mu się jakoś
117     2, 15|              i srodze bolała... A do tego i Mateusz dzisiaj był rozżarty
118     2, 15|            zwiesnę za czym bryka, od tego zimą umyka! - dorzucił ze
119     2, 15|              Ale nie, ino wziąć kiej tego szczeniaka za uszy i ciepnąć
120     2, 15|              taki wstyd, taki wstyd, tego chyba Mateusz nie przeniesie!...
121     2, 15|            No, no wiecie, moiściewy, tego jeszcze nie było szeptali
122     2, 15|              wasza sprawa, nic mi do tego, a tartak stać nie może,
123     2, 15|         zabrał i poszli.~Hanka nic z tego jeszcze nie pojęła, bo o
124     2, 16|     powiadali, że całkiem zgłupiał z tego kochania, bo choć kwardy
125     2, 16|          chodzili koło niej jak koło tego dzieciątka rozgrymaszonego,
126     2, 16|          Czemuż to się tak wyrzekasz tego, co?~- Bo nie chcę i tyle!~-
127     2, 16|            nie godziło się jeść dnia tego.~Jedli długo i mało kiedy
128     2, 16|     okruszyny chleba... gorzej niźli tego psa... a tam u nich gwarno,
129     2, 16|        przecyka, nasłuchuje, a czeka tego słowa! Dla jednych ono przychodzi,
130     2, 16|   przekładali i tak, i owak, a pojąć tego nie mogli. Juścić, moc boska
131     2, 16|             swoją miało... nie mogli tego wymiarkować. I nie myśleli
132     2, 16|               mówicie, a tyle jest z tego, że wam czas się nie dłuży!
133     2, 16|               mniej mizeracji, mniej tego dusznego skrzybotu?... Człowiek
134     2, 16|           był zapchany do cna, aż do tego ostatniego miejsca w kruchcie,
135     2, 17|             opamiętać ni wyrwać spod tego nie mogła - nic, tylko zmora
136     2, 17|            obrządziła wszystko, a do tego stary chodził za nią cięgiem
137     2, 17|              pierwszy raz w życiu do tego stopnia, taka była zła na
138     2, 17|           jej łzy stanęły w oczach z tego spostponowania i jawnej
139     2, 17|          organy, cisza ją zbudziła z tego sennego rozmarzenia, z żalem
140     2, 17|              miarkuję i czekam, co z tego wyjdzie...~Ale na tym się
141     2, 17|         łyżki pokładli, buchała ni z tego, ni z owego śmiechem, to
142     2, 17|              i z wolna prowadzili do tego, z czym przyszli...~Boryna
143     2, 18|    przesiaduje.~- Lofer dzieucha, że tego pacierza w chałupie nie
144     2, 18|          pysk na mnie wywarła jak na tego psa, jak wy jej nie przykrócicie,
145     2, 18|             się do siebie, a teraz i tego słowa rzec było trudno i
146     2, 18|           wiedło się im całkiem dnia tego, bo tyla co wleźli w bróg,
147     2, 18|       obracał, aż w końcu wyraźnie z tego wyszło, że dziedzic wysłał
148     2, 18|         niego radzili! Nie daruje im tego, popamiętają. Mają go widać
149     2, 18|             o nim takie sprawy, iż z tego może być i kreminał, zna...
150     2, 18|            wielce, ale zasie komu do tego! Zmiarkował się rychło,
151     2, 18|            ten pies mi pomoże...~- Z tego widzę, że z dworem nie trzymacie.~-
152     2, 19|              Trzy Króle, które jakoś tego roku wypadały w poniedziałek,
153     2, 19|             przytwierdził.~Niemała z tego turbacja padła na biedotę,
154     2, 19|            starego na twoją krzywdę, tego to już wyrozumieć nie mogę...~-
155     2, 19|              za takiego nie dałbym i tego grosza - rzucił pogardliwie.~-
156     2, 19|            miarkował, jeno nie dawał tego poznać po sobie.~W karczmie
157     2, 19|               któren będzie cięższy, tego na zięcia wybierę.~Zafrasowały
158     2, 19|               Juści, że w tym, prócz tego ważenia, innej prawdy nie
159     2, 19|     gospodarzy! Juści, mają prawo do tego, bo wszystko w garści dzierżą
160     2, 19|           odsłużyłem, lata mi idą, a tego, co moje, dać nie chcą! -
161     2, 19|        pozostał.~Juści, że Antek ino tego czekał, bo wnet bokiem karczmy
162     2, 19|        szepnęła.~- Niech tańcują, od tego karczma! - odparł i wziął
163     2, 19|             nim uderzy! Pił przy tym tęgo i Jagusię niewolił, aż się
164     2, 19|              i wrzeszczała:~- Bijcie tego zbója, bijcie, tatulu!...~-
165     2, 20|            rozpowiadał, jako się był tęgo napił i przez to zachorzał!~
166     2, 20|             i do roboty zaganiał.~Od tego dnia wszystko z nawrotem
167     2, 20|              ona, nacierzpiała! Mało tego bowiem, że o bele co krzyczał
168     2, 20|              brakowało, a nie umiała tego poszanować, to niech popróbuje
169     2, 20|            tak postąpił! Ale dosyć i tego, że się z Antkiem zadawała!~-
170     2, 20|            szeptała - odstaw go kiej tego ciołka od krowy, nie przypuszczaj
171     2, 20|          siebie ani na zdziebko, jak tego psa przed progiem trzymaj!
172     2, 20|             mogła wymyślić. Słuchała tego chciwie Jagusia nie zdradziwszy
173     2, 20|              powiedziała hardo.~I od tego wieczoru zaczęło się piekło
174     2, 20|            mi się, że i u Borynów do tego przyjdzie!- szepnęła złośliwie.~
175     2, 20|          rozczerwieniła, popłakała i tego słowa nie wykrztusiła! Dal
176     2, 20|           Zaraz poznałem z maści i z tego łyska na czole, tęgi źrebak!...
177     2, 20|             się przed niesnaskami, z tego wychodzą najgorsze rzeczy.
178     2, 20|             stracił do gospodarza za tego boćka, a przylgnął do Jagny,
179     2, 20|              a jej nie dostaje nawet tego kąta, gdzie by mogła głowę
180     2, 20|             się jej ozora, a głównie tego, że pono złe oczy miała...
181     2, 20|               a pókim żyw, nie dam i tego zagona! Że mnie pobił i
182     2, 20|             ino zwiesny doczekać abo tego, co komu przeznaczone.~Tymczasem
183     2, 20|     koniecznie chciał się dowiedzieć tego sposobu, ale Witek burknął:~-
184     2, 21|             niej i łamała z osobna z tego bolenia - wycierpiała! Nie
185     2, 21|            przejść jeszcze może. Ale tego przeniewierstwa nie mogła
186     2, 21|          pamiętała.~- Przyjdzie i do tego, jeśli czymś gorszym się
187     2, 21|             tylko co patrzeć.~- Jeno tego powietrza złapię i letę,
188     2, 21|        dróżkę całkiem zasypało, a do tego z boku od pól wciąż grzmocił
189     2, 21|           się z wichurą. - Dosyć już tego, a to i kamień już by się
190     2, 21|              dna serca rozdartego, z tego skrzybotu ginących bez ratunku,
191     2, 22|         sobie, bych ino nie przerwać tego różańca cudowności. Jagusia
192     2, 22|           tak cudowny, że żadne usta tego nie wypowiedzą!~Baśniowy
193     2, 22|             drugi też nie spostrzegł tego w zasłuchaniu i w tej ciszy,
194     2, 22|              Zbawienie wieczne czeka tego, któren ochotnie kładzie
195     2, 22|             palca podpisał.~I już od tego dnia zaczęło mu się wszystko
196     2, 22|          przeszkadzała, ledwie go od tego kobieta odwiedła skamleniem
197     2, 22|       rozgrzeszania... Sama pójdę po tego kostyrę do dworu... Naści
198     2, 22|            błocko, kawał drogi, a do tego diabli wszędzie psocili.~
199     2, 23|              podrywa, tak ponosi, że tego nieba bym się uwiesiła i
200     2, 24|          kieby w ulach, bo w Lipcach tego dnia zrobiło się jakoby
201     2, 24|            się kurzyło, miarkowali z tego, co jakąś warzę la strażników
202     2, 24|         chyba jeden Pan Bóg wie, ale tego żadne ludzkie słowo nie
203     2, 24|             się temu siostra, a jeno tego nie mogła zmiarkować, że
204     2, 24|        wszystkim.~I wkrótce, jeszcze tego dnia na odwieczerzu, poszła
205     2, 24|           kupił, glonkiem chleba jak tego psa - mruknął ponuro.~-
206     2, 24|           jakieś zatracenie, kieby z tego pagórka spadzistego, nie
207     2, 24|            płomieniem buchnęło.~A do tego, jakby na złość wszystkim,
208     2, 24|           tych oczów szarpiących, od tego głosu strasznego.~Wypadł
209     2, 24|             niego pysk, sklęła i jak tego psa przegoniła z chałupy. ~
210     2, 25|   szczególniej dla Jagusi, boć nigdy tego użyczliwego słowa jej nie
211     2, 25|              napędzał do roboty kiej tego zwałkonionego konia i w
212     2, 25|        pogodzeni. Nie, nie poredziła tego, mierziło się jej życie
213     2, 25|               To i nie dziwota, że z tego wszystkiego garnęła się
214     2, 25|         ludzie palcami wytykali jako tego najgorszego; biła od niego
215     2, 25|            cięgiem huru-buru kiej na tego Łyska...~- Baczysz mi to,
216     2, 25|            Miłujesz mnie, juści, jak tego psa złego, któren ugryźć
217     2, 25|           Prawdę powiedam! A kiej do tego przyszło, to mi już wszystko
218     2, 25|          mnie jak wszystkie, kiej na tego mordownika i najgorszego!
219     2, 25|          było zamarzłych kałuży kiej tego szkła potrzaskanego, w nozdrzach
220     2, 25|     pobojowiska.~Dworscy bronili się tęgo, wymyślali i bili niezgorzej
221     2, 25|             przeszli na ich stronę i tęgo wspierali; pierwsze Rzepczaki
222     3, 26|             kogo iść ze skargą? A do tego zawziął się na cały naród,
223     3, 26|            ci go tak uszlachtował, a tego ci znowuj Antek Boryniak
224     3, 27|              jednakże patrzała i nie tego. ~Jawiły się ano w niej
225     3, 27|          staremu zrobił, a może i la tego, by się w ten czas gdzie
226     3, 27|              sąsiedzkich ugwarzań ni tego w opłotkach wystawania la
227     3, 27|        poszanować.~Nie rozumiała ona tego przódzi, dopiero kiej Hanka
228     3, 27|              dać sobie nie mogła.~Do tego zaś często, coraz częściej
229     3, 27|             Mój Jezu, kto by się był tego spodziewał! Taki gospodarz,
230     3, 27|           wszystkiemu, iż nie sposób tego wypowiedzieć.~Skoro się
231     3, 27|               Wyjdź, Magda, ja się z tego miejsca nie ruszę - wycedził
232     3, 27|          otwartymi oczyma, daleki od tego, co się przy nim działo.~
233     3, 27|              waszych gróźb bojam, co tego psa...~- I wtykał wam cosik
234     3, 27|             radośnie.~I niejeden raz tego wieczoru było tak samo,
235     3, 28|         głowę.~- Ale co się naużywa, tego jej nikto nie odbierze,
236     3, 28|             przekpinki z Jagustynką, tęgo zajętą wyparzaniem statków,
237     3, 28|       poniechajcie księży!~Nie lubił tego.~- A o tym ze Słupi też
238     3, 28|             i krótkim obiedzie, jeno tęgo zakropionym, bo Jambroż
239     3, 28|            No... niechby przyszło do tego co rychlej!...~Obrzucił
240     3, 28|            chałupy wygryźć.~Ale mimo tego żarła ją trwoga o niego
241     3, 28|              ją strach zatykał, a do tego zaś i Magda po jego odejściu
242     3, 28|             nie zdążył; poganiał też tęgo, na Witka hukał, konie batem
243     3, 29|          było i łoni, i drzewiej, do tego się już był naród wezwyczaił
244     3, 29|             wybrały, to i one mogą z tego urzędu zesadzić... - wrzeszczała
245     3, 29|          kłyźnień, swarów a bitek, z tego umęczenia serc w biedzie
246     3, 29|           słowa, nie cierpiał bowiem tego pleciucha.~Dopędziła go
247     3, 29|             nie patrzała, to już bym tego biedowania i marnacji nie
248     3, 29|           wypierzoną kokoszkę albo i tego płótna półsztuczek, że to
249     3, 29|            też długo w noc siedzieli tego wieczora.~Chmurno było na
250     3, 30|          ściany do ściany, aż się od tego naporu kolebały chorągwie
251     3, 30|          nagła objęła kościół, jakby tego zwiesnowego przypołudnia,
252     3, 30|        radosne, nabożeństwo i pamięć tego, czego to dzisiaj dopięła,
253     3, 30|        pierwszego głodu nie zapchali tęgo pracując, że ino w onej
254     3, 30|              nikim nie zabaczy, jeno tego ostawia se, by lepiej skruszał,
255     3, 30|             i skrzydła rozkładać, do tego zaś zapiał Gulbasiak, jaże
256     3, 30|             nikto nie wie kiedy... U tego, co ma na sądach Antka bronić,
257     3, 30|              też byłam... Nie mówiła tego, co jej kamieniem zaciężyło
258     3, 30|            toć Antek ją przyjął kiej tego psa uprzykrzonego... Święcone
259     3, 30|         przyparli też gdzieś Jagnę i tęgo utytłali, nawet Józce nie
260     3, 30|                  Zląkłem się, byście tego zbytnio do serca nie wzięli!-
261     3, 30|            Aż ją w dołku ścisnęło od tego głosu.~- Co bym ta nie poznała!...
262     3, 30|          zabierać z chałup.~- Kijami tego, któren ruszy! Na stracenie
263     3, 31|         warzy a popija...~- Na darmo tego nie robi, cosik w tym być
264     3, 31|               kumów. ~- Nie zbraknie tego nasienia, nie! Proszą się
265     3, 31|          wszyscy do roboty, a prawie tego znać nie było na ziemiach;
266     3, 31|        ludzkiej.~Cóż to naród miał z tego, że dni przychodziły wybrane
267     3, 31|             się kipieć i bulgotać od tego wrzątku zwiesnowego!~A cóż
268     3, 31|         wrzątku zwiesnowego!~A cóż z tego, kiej pola nie zaorane,
269     3, 31|           idą!~- Masz diable kaftan, tego jeszcze brakowało. Zawołaj
270     3, 31|           Konia z wozem ukradły, no, tego jeszcze we wsi nie bywało.~-
271     3, 31|            wieś i pilnować, a oprócz tego i w każdej chałupie z osobna
272     3, 31|             Bóg zapłać chcą robić... tego jeszcze nie bywało...~-
273     3, 31|            nami, jeno chłopy jeszcze tego nie miarkują i stąd bieda
274     3, 31|            pługów do ziemniaków to i tego nie! - szeptały łzawo.~-
275     3, 31|                  a jak się jeszcze i tego ziemniaka nie wsadzi, to
276     3, 32|     chwytając się za głowę,~Bała się tego mówić, a głos ten huczał
277     3, 32|              wy ino huru buru jak na tego łysego konia...~- Podziękuj
278     3, 32|              tej chwili.~Zwijała się tęgo, jaże przyśpiewując z radości
279     3, 32|            odsuwała. Aże przyszło do tego, że kiej w stodole nabierała
280     3, 32|            drugiej.~Na szczęście, do tego nie przyszło, bo Jagusia
281     3, 33|              świata i wypicia choćby tego kieliszka.~Każden miał swój
282     3, 33|             wściekłe zamykaj, boś od tego, babę swoją weź lepiej na
283     3, 33|           urzędniku, posiedzisz!~Ale tego już było za wiele la obojga,
284     3, 33|             cna, samo próchno, nic z tego nie postawi, to darmo...~-
285     3, 33|          Dokupcie na całą chałupę, z tego gnoju nie wybierze ni jednego
286     3, 33|              kupce się nalazły! Tyle tego, jaże się wieś trzęsie od
287     3, 33|             Kto jeno o drugich stoi, tego bieda wydoi! - mruknął pykając
288     3, 33|          oddawać... juści, na drodze tego nie znajdzie - tłumaczyła
289     3, 33|           wiedział, nasłuchiwał niby tego świegotania jaskółek lepiących
290     3, 33|            gniazda pod strzechą lebo tego szmeru gałęzi szorujących
291     3, 33|               Zginął, a drugie się z tego pożywią - westchnął.~- Raz
292     3, 33|            woli Bożej.~- Nie zmienić tego człowiekowi, coć mu przeznaczone,
293     3, 33|        sprawa, ale wójt nie zaspał i tęgo zabiegał. Górę też wziął
294     3, 33|         niczego nie wskórają.~Nowe z tego wychodziły historie, że
295     3, 33|     przebierały.~Więc jeno wrzaski z tego szły i gniewy, bo cóż? mogli
296     3, 33|     zapalczywością:~- Pchnę w kałdun tego j z brzega, zwali me, to
297     3, 33|        wieczorami po drogach, a było tego, było, jaże się ściany rozpierały!
298     3, 34|          przyjmie mnie kto potem, do tego przystanę na dłużej.~I żwawo
299     3, 34|             i to jeno za Bóg zapłać, tego jeszcze nie bywało!~- Powiadali,
300     3, 34|              jeno prześmiechał się z tego nieznacznie i pogadawszy
301     3, 34|            był kiej świnia!~- Jezus, tego jeszcze w Lipcach nie bywało -
302     3, 34|         litością i jeszcze parę razy tego wieczora zaglądała do niej.~
303     3, 34|           podniesła, wśród świateł i tego kwiecia, sypanego pod nogi
304     3, 34|              w ciemię.~- Bieda nie z tego, że ojcowie nie chcą wam
305     3, 34|               mówił dalej - a jeno z tego, że Lipce mają ziemi za
306     3, 34|            mu przerwał:~- Cóż nama z tego, że drugie dobrze mają!
307     3, 34|               Przekładał, jakie to z tego wynikną procesy, nowe straty
308     3, 35|              niego... i z Antkiem by tego nie było... i wójt by się
309     3, 35|          wszystkiego z półsłówek i z tego, co Hanka wyprawiała. Poniesła
310     3, 35|          ambony prawie po imieniu... tego już za wiele... Borynową
311     3, 35|             sprawa, a drugim wara od tego.~- Magdy ni młynarzowych
312     3, 35|              ożenić z Nastką: już ja tego dopilnuję! Ścierwy baby!~-
313     3, 35|           się Kłąb.~- Byłby zaraz. z tego nowy podatek z morga, jak
314     3, 35|        jajków dała mu na święta, a z tego wyszło, co na książce do
315     3, 35|              wrzasnął:~- Ziemia jest tego, kto za nią płaci!~- Tak
316     3, 35|              inaczej, że powinna być tego, komu jest potrzebną - powiedział
317     3, 36|              na Kaczym Dołku, karwas tego galanty.~- I trawa po pas
318     3, 36|               sąsiedzkie spory, tyle tego było, że prawie zapominali
319     3, 36|         gwałt.~Chłopy naśmiały się z tego do woli.~Właśnie dzisiaj
320     3, 36|              dawne, to jakby odgłosy tego, co się dokoła niego działo
321     3, 36|       koszulę nabierać ziemi, niby z tego wora zboże naszykowane do
322     3, 36|              do tej płonej pracy, do tego trudu na nic, do tych zbędnych
323     4, 37|         pytał trąc suche oczy.~- Ani tego słowa, ogarnęłam mu pierzynę,
324     4, 37|            wnet jął ich morzyć śpik, tęgo wodząc za łby, że wyciągali
325     4, 37|              niesły się we świat i u tego nieba chmurnego żebrały
326     4, 37|              i zagadywał, ale jak do tego muru, żaden bowiem nie dał
327     4, 38|        Pachniało też od nich kieby z tego trybularza.~Chłodziły się
328     4, 38|             i nikomu też nie żałując tego dobrego słowa, a natknąwszy
329     4, 38|            teraz miarkuję, coś go do tego sama przyniewoliła.~- Przelewa
330     4, 38|         gębusie i modlić się kiej do tego cudownego obrazu. Nie poruszyła
331     4, 39| Chcielibyście! Co dostała we wianie, tego jej nikt mocen odebrać!
332     4, 39|           się wama więcej. Mnie ta z tego dacie co niebądź, jakąś
333     4, 39|      miłosierdzia i rozgniatały kiej tego mizernego robaka; waliła
334     4, 39|        wargami, opadła na ławę, a od tego bolu to wszystko się w niej
335     4, 39|         ramionami:~- Nie gadajcie do tego pomietła! Wiadomo, o co
336     4, 39|        wzięła do pielenia, lecz mimo tego męczyły ją pogrozy Dominikowej
337     4, 39|      opowiadali się chłopi, że już z tego miejscami przychodziło do
338     4, 39|              całą wieś, co?~- Może i tego wam żal, pies ta was wyrozumie!
339     4, 40|           ściany zadrzemała, ani się tego spodziewając, na jakie dobre
340     4, 40|         jakby zgoła kto drugi, pojąć tego nie mogła.~- Przemieniłem
341     4, 40|              kamieniami, że ledwie z tego kłótnia nie wyszła z młynarzową.~
342     4, 40|          drodze, a z kim się zszedł, tego witał krótko i prędko przechodził.
343     4, 40|      uchwalić na szkołę!~- Co nam do tego, niech se ojcowie radzą? -
344     4, 40|             drugi musi się zabrać do tego.~- Ale kto? Może ksiądz
345     4, 41|              wieje, nie, a chociem i tego zwyczajny, ale zawierciło
346     4, 41|                 I wzwyczaiłeś się do tego, co? Hi! hi! hi!...~- Hale,
347     4, 41|               Drugie na przednówku i tego nie mają. Obacz no, jak
348     4, 41|      rzewliwie, nie mogąc wykrztusić tego słowa podzięki.~- A może
349     4, 41|              kulasy odrąbała abo i z tego ołtarza zdarła i poniesła
350     4, 41|          wiater obalił stodołę, a do tego synowa po rodach ostatnich
351     4, 41|             mu to dowiedły, że zabił tego strażnika?~- Nie czekał,
352     4, 41|           pomóc, ale cóż, kiej nic z tego nie wychodziło, nie było
353     4, 41|        ludzie patrzą na mnie kiej na tego psa...~- Ja cię sponiewierałem?
354     4, 41|              me do się zniewolił jak tego psa? Miałeś przecież swoją
355     4, 41|               nie mógł sobie darować tego, co się stało, i srodze
356     4, 41|              że w końcu przyszedł do tego, co sobie rzekł uroczyście,
357     4, 41|         zarobić na śmierć, lecz mimo tego nie zabił pamięci o Jagusi
358     4, 41|           miał swoich turbacji? A do tego kowal już prawie codziennie
359     4, 41|             rozpaczą w duszy.~Więc z tego bojowania ze sobą zmizerował
360     4, 41|        uspokoiła z tej strony. Cóż z tego, że mu służyła jak mogła
361     4, 42|            nie uradzi, trza by, wart tego! - przytwierdzali, jeno
362     4, 42|         Szymek rad przechwalał się z tego, co to już dokonał, i z
363     4, 42|              kiej niekiej:~- Loboga, tego jeszcze nie bywało na świecie...
364     4, 42|       Weronczyne krowy?~- Prawda, że tego ani sposób wymiarkować!~-
365     4, 43|            coraz głośniej.~- Widno z tego, co wam Pan Jezus błogosławi! -
366     4, 43|         działów po Macieju.~- Będzie tego z półwłóczek, no! Wiedzie
367     4, 43|              i poszła do domu czekać tego jutra i śnić o Jasiowym
368     4, 44|            płacić nowe podatki, a do tego nikomu się nie śpieszyło.~
369     4, 44|            chce gromada, nikto ją do tego nie przymusi.~Ale nie zdążyli
370     4, 44|            długo wywodził, jaki to z tego będzie profit, jakie to
371     4, 44|              i jego kamraty parły do tego samego, młynarz zaś pyskował
372     4, 44|              zapomniał powiedzieć? A tego, żeśta kundle i barany.
373     4, 45|        ostatnie kałuże wyschły, a do tego od zbóż prawie dojrzałych
374     4, 45|            wara ci, chamie jeden, do tego, co panowie robili, pilnuj
375     4, 45|             pisków, całowań i pytań, tego i nie wypowiedzieć, zaś
376     4, 45|              kto się zada z plewami, tego świnie zjedzą! No, mówię,
377     4, 45|            tej kruszyny ludzkiej, od tego zetlałego źdźbła, co drgając,
378     4, 45|          Zaśby ta komu przyszło co z tego.~Więc i Jasio prędko się
379     4, 45|              co śliczności... jakbym tego kazania słuchała.~Jaże oczy
380     4, 46|           przelewki. Ho, ho, wyjdą z tego historie, wyjdą...~- A może
381     4, 46|            Pewnie, ale nic dobrego z tego nie wyjdzie, obaczycie,
382     4, 46|             żeby człowieka gonić jak tego psa zepsutego! - buchnął
383     4, 47|             sposobieniu zapasów, a z tego wszystkiego zrobiło się
384     4, 47|           niech Bóg broni! Jasiek mu tego nie przepuści, nie!~- Nie
385     4, 47|             pytał ostrożnie.~- Cóż z tego, kiej nie odpisała się u
386     4, 47|     wywiedziawszy się od Antka co do tego zapisu po Macieju, już stanowczo
387     4, 47|          sobie, a służyła ci będę za tego psa wiernego, za tę ostatnią
388     4, 48|             rozumiesz? Z palca sobie tego nie wyssałam. ~- Bajki,
389     4, 48|              i prawda! Mama by sobie tego nie stworzyła.~Z okien plebanii
390     4, 48|       mruknęła stara.~- Nie ruchajmy tego! Proszę was ze szczerego
391     4, 49|        przykładką, jeszcze nie brali tego zbytnio do serca.~- Próżniaki
392     4, 49|       przyjdzie płacić za złodzieja! Tego była już za wiela na ludzką
393     4, 49|         Stracił na Jagusię, wiadomo.~Tego się nie spodziewano, więc
394     4, 49|        ważyli wyganiać człowieka jak tego wściekłego psa. Nie sposób,
395     4, 49|             i tyla mi do niej, co do tego kamienia.~- Ratuj, Antek,
396     4, 49|           złość czy nie, nic komu do tego - powiedział surowo i wsparty
397     4, 49|       ryczało po oborach, nawet mszy tego dnia ksiądz nie odprawił