Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |                brzózek i do domu... na nic się konie zmachają.~I poszedł
  2     1, 2 |            żeby krew puścić-ale krowie nic nie pomagało, wyciągała
  3     1, 2 |            rzekł uroczyście Ambroży. - Nic to, ino paskudnik albo i
  4     1, 2 |              Jambroży puszczali krew i nic... i wosk topiony lali jej
  5     1, 2 |          topiony lali jej w gardziel i nic... i sól... i nic... pewnie
  6     1, 2 |           gardziel i nic... i sól... i nic... pewnie paskudnik...Witek
  7     1, 2 |             Trzysta złotych warta, jak nic.~- Pewnie, pewnie - przytakiwała
  8     1, 2 |                nieśmiało i z obawą, bo nic to nie było u niego skląć
  9     1, 2 |               się na kim, ani wyżalić, nic... sam jak ten kołek; sam
 10     1, 2 |           wesele...~Boryna nie odrzekł nic, łypnął ino oczami i wyszedł.~-
 11     1, 3 |              zgorszenia we wsi nie czy nić. Gospodarz był przeciech
 12     1, 3 |               znowu! Cie! myślę sobie, nic, jeno swynia to abo i zasie
 13     1, 3 |            świadkowie w rzeczywistości nic nie zeznali prócz plotek
 14     1, 3 |                       Miarkuję, ino że nic rozeznać nie mogę! Napijwa
 15     1, 3 |               jest tam i Jaguś moja.~- Nic mi z drogi, to was podwiezę...~-
 16     1, 3 |                im prosto w twarze, ale nic to - robota, śmiechy, wesołe
 17     1, 4 |                go nie wołają. Ale Kuba nic sobie z tego dzisiaj nie
 18     1, 4 |   poszturchując nierzadko.~Nie słyszał nic z tego; śpiew ludu brzmiał
 19     1, 4 |            wojnie o wiano żonine - ale nic nie wymiarkował, bo mu się
 20     1, 4 |                raz!~- I nie zmądrzałeś nic z tego, że się zadajesz
 21     1, 4 |                ojców...Ścierwa... że i nic nie ostanie!... - Splunął
 22     1, 4 |         ucieszy. Dałby jej Antek kumy! Nic, ino siedź w chałupie a
 23     1, 4 |           jakie słowo i ani spojrzy... nic, jeno medytuje a medytuje...
 24     1, 4 |               Jankiel udobruchał się i nic już nie mówił...~Tymczasem
 25     1, 4 |          zważając na babie powiedzenie nic - a wszyscy we szkołach
 26     1, 4 |              tak drogę pozastawiać!... nic, jeno się pochlały... zbereźniki...
 27     1, 5 |              nie słychać było we wsi - nic, jeno ten wiatr, pojękujący
 28     1, 5 |               wzdychał i kalkulował, a nic nie wychodziło bez wyprowadzenia
 29     1, 5 |              wozami i towarem różnym - nic, jeno ta wielka woda, do
 30     1, 5 |                 kiej zdrowy chłopak.~- Nic nie szkodzi, mógł zachorować.
 31     1, 5 |           Niech dwór płaci.~- Juści, o nic nie idzie, ino o sprawiedliwość.~-
 32     1, 5 |                mnie nie potrza. bom ci nic niewinowaty - powiedział
 33     1, 5 |               napocznie, i jakby nigdy nic, najspokojniej i prosząco
 34     1, 5 |            poprosili, bo od rana jakby nic w gębie nie miał.~- Jakże
 35     1, 6 |               pomogę. Pomroka taka, że nic nie widać.~Wjechali zaraz
 36     1, 6 |               plecy. Już tam by Jagnie nic nie brakowało, chyba tego
 37     1, 6 |                 córuchno... co?...~- A nic... wszyćko mi zarówno...
 38     1, 6 |            zapisy, a majątki - tyle co nic, abo i mąż? Mało to chłopaków
 39     1, 6 |              jej leniwie się snuła jak nić lniana z kądzieli i jak
 40     1, 6 |             lniana z kądzieli i jak ta nić okręcała się ciągle jednako
 41     1, 7 |             gdzie nie przejaśnia - ale nic, kromię burych chmur, płynących
 42     1, 7 |               Mówiłam ci już, że tutaj nic po tobie...~- Do Jagusi
 43     1, 7 |             była srodze... bo przecież nic temu niewinna...nie zwoływała
 44     1, 7 |           zagranicznemu... a od nikogo nic nie weźmie, tyle co kapkę
 45     1, 7 |               się różnie, a widząc, że nic nie wskóra, wysunął się
 46     1, 7 |                zapasce.~Nie pomogło to nic, bo choć nie chciała, a
 47     1, 7 |         przewrócił o szatkownicę.~- I, nic... chłopak któryś przyciął
 48     1, 7 |              rozeźlił i zapamiętał, że nic, ino kły szczerzy, warczy,
 49     1, 7 |           włosy wstawały na głowie, bo nic nie uszanowała, nawet księdza
 50     1, 8 |        turkotało w powietrzu, nawijała nić i szła dalej, do gęsi, do
 51     1, 8 |             przyzbie, wyciągnęła długą nić, zwinęła na wrzeciono i
 52     1, 8 |                Juści, juści... jak kto nic nie ma, dobra mu i Jezusowa
 53     1, 8 |         Prawdęście rzekli, matko, jeno nic nam po szukaniu, bo u was
 54     1, 9 |               Gdzie ostała, to ostała, nic ci do tego, a powiedz komu
 55     1, 9 |                kładą, ale tym biedotom nic z tego.,. Księdzowe albo
 56     1, 9 |                drzewa jakie ocieniały, nic, jeno ten piach szczery,
 57     1, 9 |         przyhołubi duszyczkę każdą, że nic jej zimy nic jej bolenie,
 58     1, 9 |       duszyczkę każdą, że nic jej zimy nic jej bolenie, nic jej śmierć
 59     1, 9 |              jej zimy nic jej bolenie, nic jej śmierć sama...~Hej!
 60     1, 10|               srodze zakasłał, a Antek nic nie rzekł, szedł w podle
 61     1, 10|           śmiertelny i obraza boska. A nic ten dobrego nie zwojuje
 62     1, 10|             będzie zaganiał! Hale, sam nic nie robi, frasunku nijakiego
 63     1, 10|      dobrodzieja? No i co?~- A cóż by, nic! W kościele bym to samo
 64     1, 10|              co ci go dał niedawno, to nic?~- Mogłeś i ty brać.~- Złodziej
 65     1, 10|                wójta, ale Antek już na nic nie zważał, bo obu zwymyślał
 66     1, 10|            Przywitali się, jakby nigdy nic nie zaszło pomiędzy nimi~
 67     1, 10|         rozmówić się dokumentnie... Na nic tam złości i żalenia się
 68     1, 10|              on ci powie, co robić!... Nic sama nie rób i nie miarkuj,
 69     1, 10|               kożuszysko się wytarło i nic mę nie grzeje... i łóżko
 70     1, 10|             Laboga! A czemuście to nam nic nigdy nie rzekli, że wam
 71     1, 10|           Zanosi czy nie zanosi, a wam nic do tego! - powiedziała tak
 72     1, 10|           oczekiwaniu jakiegoś cudu, a nic nie mógł poredzić, niczemu
 73     1, 10|            poglądała po wszystkich, bo nic wymiarkować nie mogła . ~-
 74     1, 10|              Stary uderzył go oczami i nic nie odrzekł, przysiadł przed
 75     1, 10|               podwórza pod okna... ale nic rozeznać się nie rozeznali,
 76     1, 10|           porozcinaną o szyby.~Staremu nic się nie stało; spencer miał
 77     1, 10|                Antek podniósł się, ale nic nie odpowiadał... i zaczął
 78     1, 10|               na to nie odrzekł, jakby nic nie słyszał...~- Józka,
 79     1, 10|              odpowiedział stary.~Antek nic nie odrzekł na namowy, ino
 80     1, 11|               nie, nie stała dzisiaj o nic... Leciałaby tylko gdzieś
 81     1, 11|             wpatrywała się w córkę, że nic nie słyszała, co do niej
 82     1, 11|                puszczał się w tany, na nic już nie bacząc !~Jagusia,
 83     1, 11|             stoły.~Jagusia jedna jakby nic nie jadła, próżno ją Boryna
 84     1, 11|            obaczycie... juści, mnie to nic do tego, ale tak myślę,
 85     1, 11|                krzykaniem a płaczem? - nic; spokojności się ino zbędziesz,
 86     1, 11|              drugiego nie słyszał, ale nic to, bo i tak jedno czuli,
 87     1, 11|            gdzie chłop, gdzie kobieta; nic, ino jakby kto tęczę rozsypał
 88     1, 11|        splątało, i pijane, oślepłe, na nic niepomne, oszalałe, taczało
 89     1, 12|               wodził pustym wzrokiem i nic nie rozeznawszy zapadał
 90     1, 12|              ho! Kulas widzi mi się na nic już... kosteczki chroboczą
 91     1, 12|                cię, piekielniku... ino nic nie mówcie...do sądu by
 92     1, 12|                jęczał wystraszony.~Już nic nie odrzekł, ino rękawy
 93     1, 12|                Nogę?..~- Juści, już na nic, zepsuta, czernieje cała.~-
 94     1, 12|                tak zagłębiał w siebie, nic nie słyszał; jak przez sen
 95     1, 12|              szeptał.~- Boli cię to?~- Nic a nic. Sił się ino wyzbyłenn
 96     1, 12|                   Boli cię to?~- Nic a nic. Sił się ino wyzbyłenn do
 97     1, 12|            duszy lekko i wesoło, że za nic sobie miał chorobę, ino
 98     1, 12|               wszystkiej mocy... i oto nic go teraz nie boli, pomogło
 99     1, 12|              chce...~- Leż spokojnie i nic się nie ruchaj, jadła dostaniesz
100     1, 12|            pogryzać, żuć, ale nie mógł nic przełknąć.~- Weselą się,
101     1, 12|           stęka! Biedota kochana, a ja nic nie potrafię pomóc...okrutniem
102     2, 13|              tych spływających puchów, nic, zamilkło wszystko, ogłuchło,
103     2, 13|           końcu nie było już dla oczów nic widne, prócz tych strug
104     2, 13|              jakby całkiem nie widział nic koło siebie! Westchnęła
105     2, 13|              czujny, nie drewno. A ten nic, czasem burknie kiej pies
106     2, 13|              żywa dusza nie majaczyła, nic ino ta przeogromna pustka
107     2, 13|          szarwarkiem przekopują drogę!~Nic się nie ozwał na ich gadanie,
108     2, 13|        dostałby pięćdziesiąt rubli jak nic. Ale gdzie mus pogania,
109     2, 13|               się raz i drugi, ale już nic nie było widać pod topolami,
110     2, 14|              głosu nie ostało po nich. Nic, jeno ta cichość zmartwiała
111     2, 14|            oprzędźcie, bo na przęślicy nić wyjdzie nierówna.~- Bóg
112     2, 14|             się strzegła, by o Borynie nic nie powiedzieć, juści, że
113     2, 14|               źle.~Stanęła wystraszona nic nie rozumiejąc.~- Chłop
114     2, 14|                odszukała, nie widziała nic i szła już w tej ciemnicy
115     2, 14|      pierwszych kurów, a wciąż, jak~ta nić, wiło się przez nią młynarzowe
116     2, 14|                każdą wypruła la niego, nic to, kiej serca la mnie nie
117     2, 14|            tłumaczyła się zestraszona.~Nic już nie odrzekł, a i ona
118     2, 15|               i kruszy się kiej szkło, nic byście siekierą nie zrobili,
119     2, 15|             miała serca wypytywać go o nic, ale dogadzała mu, jak mogła,
120     2, 15|              gnaty bolą, że ruchać się nic mogę! - wyrzekał.~- To ino
121     2, 15|                wynosił nad drugie i za nic je sobie ważył, a i tę miał
122     2, 15|                nasienie, z dawna! A to nic jeno krzyczy, wrzeszczy,
123     2, 15|           sprzeda, a pókim żyw, ojca o nic prosił nie będę, rozumiesz...~-
124     2, 15|             drzwi izdebki. Nie słyszał nic, turkot przygłuszał rozmowy,
125     2, 15|              żebra popękały od żerdek, nic to, wylekuje się, ale taki
126     2, 15|         nienawistnie i splunął.~W domu nic nie powiedział, choć Hanka
127     2, 15|            Mateuszem, to wasza sprawa, nic mi do tego, a tartak stać
128     2, 15|             też zabrał i poszli.~Hanka nic z tego jeszcze nie pojęła,
129     2, 16|          Hostia w monstrancji utajona, nic nie grzejące, a naprzeciw,
130     2, 16|                  A cóż by, dał Bóg, że nic złego. Pomaluśku wszystko,
131     2, 16|                o niczym nie myślał i o nic nie stojał, co ino nie było
132     2, 16|               prawie nigdy nie robiła, nic to jednak nie pomogło, bo
133     2, 16|             głaskali, patrzyli w oczy, nic nie pomogło, wypłakała się
134     2, 16|              mi nowina brać i cięższą!~Nic nie rozumiała.~Ale stary
135     2, 16|                a la mnie tyla stoi, co nic...~- Boś młódka jeszcze
136     2, 16|             stara skarciła~- Siedźcie, nic się jej nie stanie, daleko
137     2, 16|                 że nie wrócicie już po nic...~I z wielką dobrością
138     2, 16|            wedle siebie.~Ale nie mogła nic przełknąć, choć jej Jagusia
139     2, 16|               strachliwie dookoła, ale nic nie dojrzał... chojary ino
140     2, 16|         słuchali z zamarłym tchem, ale nic nie usłyszeli, ani słowa,
141     2, 16|              nie usłyszeli, ani słowa, nic...~- Grześniśmy pewnie,
142     2, 16|          świerków tak przysłaniały, że nic pobok nie dojrzała, dopiero
143     2, 16|              rozeznała, ni kart nawet, nic, bo te jego oczy smutne,
144     2, 16|            światem całym, nie słyszeli nic, nie widzieli nic i nie
145     2, 16|             słyszeli nic, nie widzieli nic i nie czuli nic prócz siebie.~
146     2, 16|               widzieli nic i nie czuli nic prócz siebie.~Strach, radość,
147     2, 16|       rozlegających się w dzwonnicy... Nic, o niczym nie wiedział,
148     2, 17|           wyrwać spod tego nie mogła - nic, tylko zmora musiała ją
149     2, 17|                 Jaguś, co?~- A cóż by, nic. Odsuńcie się, przy ludziach
150     2, 17|           borów ciemniejących, jeno że nic nie rozeznawała, tak ją
151     2, 17|                kto na śmierć chory, na nic mu i dochtory!- dodał Walenty
152     2, 18|            taki mąt, że i na dwa kroki nic nie rozezna przed się.~-
153     2, 18|              księżą oborę patrzy, to i nic poradzić nie poradzili -
154     2, 18|                ale beze mnie przeciech nic nie uradzą...~Umilkli oboje,
155     2, 18|             nie widział!~- Jeszcze by, nic nie robią i na czystym owsie
156     2, 18|       dobrodziej płakali na pochowku i nic nie wzięli za nabożeństwo.~-
157     2, 18|      poczerwieniała~- Weźcie, za darmo nic na świecie nie dają...~-
158     2, 18|           zgoła i sine mrocznością, że nic nie rozeznał ni drzew, ni
159     2, 18|           ciągle po chałupach włóczy i nic nie robi, juści, że dzieucha
160     2, 18|               oczach mi wisisz. Jaguś, nic mi to nie powiesz?~- Cóż
161     2, 18|                dosłyszała głos Nastki, nic jej nie rzekła i powróciła,
162     2, 18|                powie o porębie.~- Kiej nic a nic o las nie pytał.~-
163     2, 18|                o porębie.~- Kiej nic a nic o las nie pytał.~- Hale,
164     2, 18|          popamiętają. Mają go widać za nic, to im pokaże, co znaczy
165     2, 18|               biedaki, co? - jęknął.~- Nic im nie poradzę, a latego,
166     2, 18|                  szeptał urągliwie, bo nic a nic nie uwierzył.~
167     2, 18|            szeptał urągliwie, bo nic a nic nie uwierzył.~
168     2, 19|                 ale żaden z nich jakby nic nie słyszał, tak siedzieli
169     2, 19|                jeść, ni spać, ni robić nic, jeno by człowiek łbem tłukł
170     2, 19|                tak siarczyście, że już nic nie pamiętał i na nic ni
171     2, 19|              już nic nie pamiętał i na nic ni zważał, bo Jaguś cisnęła
172     2, 19|             młodością, uciechą, że już nic nie widziała, ino te jego
173     2, 19|             się dzisiaj zapamiętał, na nic już nie patrzył, z niczym
174     2, 19|             białość widniała wszędzie. Nic nie mógł wymiarkować, co
175     2, 19|              mogli z nim dogadać, gdyż nic nie odpowiadał, opuścili
176     2, 19|      zaszczekał, ni młyn nie turkotał, nic - jeno od _karczmy dochodził
177     2, 19|                 jaki padał od parkanu, nic nie można było rozpoznać,
178     2, 19|            powiódł do domu.~Nie mówili nic ze sobą, bo Hanka rzewnie
179     2, 20|              się nie użalał, jakby się nic nie stało.~Rozchorzał jeno
180     2, 20|               i gorącość rozbierała.~- Nic to innego, tylko wątroba
181     2, 20|                mu boki gorącym olejem; nic się nie odezwał, jeno postękiwał
182     2, 20|       nieopowiedziane, że to i o Antku nic nie wiedziała, nie pokazał
183     2, 20|             panią, robiła, co chciała, nic jej nie brakowało, a nie
184     2, 20|             Bójcie się Boga, a dyć ona nic złego nie zrobiła!~- Niechby
185     2, 20|                mogła się upokorzyć, za nic nie mogła, a naprzeciw,
186     2, 20|                Za dziewkę cię ma, a ty nic; szmaty ci pono w skrzyni
187     2, 20|           płaczem biegała się skarżyć; nic to nie pomagało, bo jeszcze
188     2, 20|               to po wsi nie rozniesło, nic jednak nie poradził na jej
189     2, 20|          zakończył:~- Powiadam wam, że nic się nie ukryje przed okiem
190     2, 20|           okiem sprawiedliwości Bożej, nic! Strzeżcie się dnia sądu
191     2, 20|                 piersi zrywam, proszę, nic nie pomaga, macie więc za
192     2, 20|         koniecznie, przez te gniewy na nic się chłop rozpuścił.~- Nie
193     2, 20|            przeciw dworowi zamierza.~- Nic mi o tym nie powiadali.~-
194     2, 20|        przypuszczenia możliwości onej. Nic nie wiedział, nie myślał
195     2, 20|               go Rocho, tłumaczył, ale nic nie wskórał.~- Spali mnie,
196     2, 20|        gospodarz wydali dobrodziejowi, nic ci już nie zrobi! - mruknął
197     2, 20|                polu roboty zaczną, jak nic zarobicie ze sto rubli.~-
198     2, 20|          nietabelowe i do lasu mu było nic; wójt też siedział na ziemiach
199     2, 20|                długo nie przychodziła, nic nie dał znać po sobie i
200     2, 20|                   i poszła do chałupy.~Nic już o tym w domu nie zaczynał,
201     2, 21|               to śmignięcie kamieniem, nic, jeno biała, rozkłębiona,
202     2, 21|             wskróś świata.~Zdawała się nic nie widzieć, i na nic nie
203     2, 21|              się nic nie widzieć, i na nic nie baczyć, siedziała zatopiona
204     2, 21|      powyciąganymi ku niebu ramionami.~Nic nie rozeznał i na krok jeden,
205     2, 21|             cię dogonić...~- Tak było? Nic mi o tym nie powiedział.~-
206     2, 21|                całą duszą pazurami, że nic ją nie oderwie i nie zmoże.
207     2, 22|                pożywi się u nas, to za nic ma taką kompanię.~- Pleciuch
208     2, 22|             Pan niebieski, i rzecze:~- Nic tu po tobie, wałkoniu i
209     2, 22|                resztę... że nie ostało nic, ziemia jeno a niebo.~Siedział
210     2, 22|            cieszyły go ni bogactwa, ni nic... Aż musiał mu Michałek
211     2, 22|     poczciwości się wyzbył, że, już za nic miał świat cały.~Głupi!
212     2, 22|          opuścił, diabli zabrać muszą, nic tam już po mnie... - i pojechał
213     2, 23|         bielmami oczy nie widziały już nic, nawet samych siebie.~I
214     2, 23|               pustą.~Nie wiedzieli już nic, szli przywarci do się a
215     2, 24|             przygnietło, że pewnie już nic z chłopa nie będzie... -
216     2, 24|              godzinę, a nie wiada było nic pewnego, bo co trochę ktosik
217     2, 24|             sołtys, ale ci nie chcieli nic powiadać, więc ciekawość
218     2, 24|                to zaraz, nie potrza mi nic od niego! - zakrzyczał.~-
219     2, 24|          tajonych, nie darowała mu już nic, nie przepomniała ani jednej
220     2, 24|                pomsty i nie widząc już nic poza tym, iż go nawet nie
221     2, 24|             spadzistego, nie bacząc na nic ni na nikogo, a wieś nie
222     2, 24|               Panajezusowej.~Antek zaś nic nie słyszał, bo z wolna
223     2, 24|                ale Antek nie zważał na nic, biegł jak błędny, a przerażony
224     2, 24|            wszedł ostro, i jakby nigdy nic, przystąpił do największej
225     2, 25|          zapierał się i przysięgał, że nic nie wie, to już i gdzieniegdzie
226     2, 25|      nieutulonych smutków, że już i na nic nie bacząc, ryczała w głos
227     2, 25|             powstawać na radzących, że nic nie uradzą dobrego la narodu,
228     2, 25|         zaczęli się z wolna rozchodzić nic nie postanowiwszy.~Mateusz
229     2, 25|                zamęt, taki wir, że już nic nie było widno, kromie splątanych
230     2, 25|              to próśb nie słuchał i na nic nie baczył, jeno prał z
231     3, 26|               ni na lekarstwo nigdzie. Nic, jeno na sądy poszły albo
232     3, 26|                zapytała wreszcie.~- To nic nie wiecie? A dyć wszystkie
233     3, 26|           dochtorów, to znających się, nic nie pomaga...~- Juści, pomogą
234     3, 27|                na kulasy niełacno; jak nic ma na cztery palce słoniny. -
235     3, 27|             spracowane kości.~Hanka na nic nie baczyła, zstępując w
236     3, 27|          patrzyły przed się nieruchomo nic zgoła nie widzące, głowę
237     3, 27| niebieskościach, po wszystkim świecie, nic jeno nie rozpoznając spoza
238     3, 27|             Wójt akuratnie tyle wie co nic albo i wymyśli, czego nie
239     3, 27|                zapowiedział, byście na nic nie bacząc wieprzka zabili
240     3, 27|              wszystko, co potrzeba, na nic się nie oglądając. Powiedziałem,
241     3, 27|               Cóż tu u was nowego?~- A nic, jak było... Puszczą go
242     3, 27|              osobna wywiedział, i choć nic złego nie mówił, a to babskie
243     3, 28|           Stacho był, to się zdało, że nic w chałupie nie stoi, a skoro
244     3, 28|          dzisiejsza.~- Za to Jagusię o nic głowa nie zaboli: nie taka
245     3, 28|           oczyma ogarniając siostrę.~- Nic wielkiego, jeno to, że się
246     3, 28|              rozum temu, któren się na nic nie ogląda! Hale, wieprzka
247     3, 28|                Przykucnęła przy nim.~- Nic, córuchno, nic, tyle że
248     3, 28|             przy nim.~- Nic, córuchno, nic, tyle że me frybra trzęsie
249     3, 28|              zapalając papierosa.~- Bo nic ze mną nie zwojujecie!~Uspokoiła
250     3, 28|            zdrowe były, takim ścierwom nic się złego nie stanie - szepnęła
251     3, 29|              za grubsze drzewa i jakby nic dokoła nie widzący, we świat
252     3, 29|              przyciszcie się! Gadaniem nic nie poredzi! Cichocie!... -
253     3, 29|          pocieszając, ale nie słyszała nic i nie widziała zanosząc
254     3, 29|             bok się odsuwając, ale ona nic nie dojrzała przez płacz.~-
255     3, 29|           chałupa trzeszczała, ale się nic nie bojałam, bo nie takie
256     3, 29|                niczego im nie potrza i nic nie przedadzą.~- A spędź
257     3, 29|               pójdę, da Bóg, że mi się nic nie stanie. Rocho mówili,
258     3, 29|        przyszła na kolację jakby nigdy nic i z uśmiechem w oczy jej
259     3, 29|                też wzięła patrzeć, ale nic nie rzekła, jeno stara,
260     3, 29|               się prawie zagoiła, a im nic nie lepiej.~Zażył tabaki,
261     3, 30|               mu ino łeb się bielił.~- Nic, Józia... nic... - szeptał
262     3, 30|                bielił.~- Nic, Józia... nic... - szeptał pomieszany.~-
263     3, 30|               te cierpienia wszyćkie - nic w zapłacie: ni jednego słowa
264     3, 30|              jakby głuche skamlenie, a nic tam nie nalazłszy, pobiegła
265     3, 30|            podejrzeniem.~Na szczęście, nic nigdzie nie brakowało.~Dobrze
266     3, 30|            sołtys.~- Spłoszyli się, że nic pono nie unieśli.~- Pewnie,
267     3, 31|              pan chciałby mieć gorzej? Nic inszego, jeno rozum stracił -
268     3, 31|            Pewnie, że bywają i złe, za nic mające ojców, kwarde, ale
269     3, 31|                Dobrześ zrobiła, Hanuś, nic ci nie zrobią. Jezu, to
270     3, 32|             się zabawią! nikto za nimi nic płacze!~- Juści, w mieście
271     3, 32|        nabierało się wody, a szmaty na nic się marały w błocie, bo
272     3, 32|           końca przewidzieć złej doli! Nic, jeno cięgiem truć się zgryzotą
273     3, 32|                zgryzotą i płakaniem... nic kromie udręki wiecznej i
274     3, 32|           szczęśliwości w całym życiu, nic zgoła! Skarżyła się tak
275     3, 32|           srogo, po matczynemu.~- I... nic... A to me znowuj kulas
276     3, 32|          sroższy smutek~Zapłakane oczy nic nie widziały wpodle siebie,
277     3, 33|             już ci wczoraj rzekłam, że nic mi do waju. Wróci twój z
278     3, 33|          Zetlałe do cna, samo próchno, nic z tego nie postawi, to darmo...~-
279     3, 33|        zaniesie na zapowiedzie.~Ale na nic szły wszystkie zabiegi,
280     3, 33|          Wiecie, jak jej nie szczędzą. Nic mi do niej, chociaż mi powinowata
281     3, 33|               jadły, słodko popijały i nic nie robiły. Czyste złoto
282     3, 33|               za rękę go biorąc.~Jakby nic nie wiedział, nasłuchiwał
283     3, 33|            wyrzekania a biadolenia też nic nie pomogły.~A jakby na
284     3, 33|              jeszcze się kłócili, a na nic by się człowiek rozpił...~
285     3, 33|              nią na ogrody.~Na wsi się nic nie ukryje, dobrze wiedzą,
286     3, 33|         Słyszycie to?...~- Słyszę, ale nic a nic nie wierzę - uspokoiła
287     3, 33|                      Słyszę, ale nic a nic nie wierzę - uspokoiła się
288     3, 34|             wiór wysechł...~- Dyć jeść nic nie chce, nawet mleka nie
289     3, 34|       jałowcach leżą... Wołalim, a oni nic, leżą kieby pomarłe...~-
290     3, 34|              łasym cudzych sekretów, a nic tu, widzę, po mnie...~-
291     3, 35|           przeszkadzało; to i teraz na nic nie zważał: zawierali mu
292     3, 35|             nadzieją, że nie bacząc na nic poleciała do matki.~Nie
293     3, 35|                    Precz z moich oczu! Nic tu twojego, moje wszyćko,
294     3, 35|                rzekł:~- Chodź do mnie. Nic tu teraz po tobie...~- Nie
295     3, 35|           prawdzie, taka szkoła nam na nic... Mój Jadam całe dwa roki
296     3, 35|               się ani poruszyli, jakby nic nie słysząc, a jeno lubując
297     3, 36|               intencję na mszę dawali, nic jednak nie pomogło, susza
298     3, 36|        Odwrócił się do ściany i więcej nić nie powiedział, ale że widać
299     3, 36|               złudy jak to wrzeciono w nić uciekającą wiecznie, a cięgiem
300     3, 36|              nawet przewracał, jeno że nic o tym nie wiedział i nic
301     3, 36|               nic o tym nie wiedział i nic nie czuł kromie tej potrzeby
302     3, 36|                pracy, do tego trudu na nic, do tych zbędnych zabiegów.~
303     4, 37|           leciała za dom, na przełaz i nic nie widzący patrzyła po
304     4, 37|                dochtory, co leki, a na nic poszło wszystko. ~- Bo jak
305     4, 37|               trza lecieć kopić, bo na nic przemięknie! Witek, wałkoniu
306     4, 37|                zawodziła rzewliwie, na nic nie bacząc.~Zaś proboszcz
307     4, 38|                utonęła w jego oczach i nic prawie nie pomiarkowała.~
308     4, 39|       przechlają. Nie powiadam na nich nic złego, ale mi dziwno, że
309     4, 40|           rzekła spokojnie jakby nigdy nic:~- Róbcie tu same, a na
310     4, 40|                 Jakże, toć w końcu już nic jeść nie mogłem.~- Powiadali
311     4, 40|        przysiec, za bujna. Na górce, a nic ją nie przypaliło! Czyste
312     4, 40|              cały ten świat kochany.~- Nic, jeno me tak powietrze rozbiera! -
313     4, 41|            Ledwie się już pohamował.~- Nic, jeno ta spieka tak me rozebrała! -
314     4, 41|                mu pomóc, ale cóż, kiej nic z tego nie wychodziło, nie
315     4, 41|                pomiarkowania o niczym, nic, kromie ognia i burzy, i
316     4, 41|                kromie ognia i burzy, i nic, kromie wiecznie żądnej
317     4, 41|                na niego?~- Tak cóż by, nic, po znajomości pytam...~-
318     4, 41|              zapowiedział, jako im już nic nie pozostaje, jeno przedać
319     4, 41|              poczekać na sprawę.~Że na nic się zdały chytre kowalowe
320     4, 42|            tylko Szymek, nie bacząc na nic, jakby się zapamiętał w
321     4, 42|             chałupy, ani bydlątka, ani nic! - zapłakała przytulając
322     4, 42|              ani sposób wymiarkować!~- Nic, jeno mu się w głowie popsuło.~-
323     4, 42|       nadchodzą Antkowie, z którymi za nic spotkać się nie chciała
324     4, 43|               Przemienienia Pańskiego, nic jednak nie pomagało, pola
325     4, 44|         człowiek, nawet prawo ma se za nic.~- Juści, przeciek prawo
326     4, 45|            jako od samego rana jeszcze nic nie miał w gębie.~- Naczelnikowi
327     4, 45|          zatargało kajś we wątpiach.~- Nic drugiego, jeno się zmówili! -
328     4, 45|                szczęściem, co z Jasiem nic nie wskóra - rozjątrzał
329     4, 45|                gołymi rękami pszczoły; nic się bowiem nie bojał, chociaż
330     4, 45|        porządna frycówka. Nie bój się, nic jej nie będzie.~- Ależ krzyczy,
331     4, 45|                   Cóż to wam jest?~- A nic, śmierć se we mnie rośnie
332     4, 46|                drugiego.~- Pewnie, ale nic dobrego z tego nie wyjdzie,
333     4, 46|                pastwisk, gdy odjechali nic nie wskórawszy.~Wieś odetchnęła
334     4, 46|               jeno nie powraca więcej, nic ta po nim! - rzekł stary
335     4, 47|         Młynarz leżał chory, ale snadź nic się nie działo bez jego
336     4, 47|           wiecie to niczego o Rochu?~- Nic a nic - odwrócił się od
337     4, 47|               niczego o Rochu?~- Nic a nic - odwrócił się od niej jakoś
338     4, 47|           Wyznałam się przed nim... na nic już by się zdały cygaństwa...
339     4, 48|                cię nie podejrzewałam o nic zdrożnego! Myślałam sobie
340     4, 48|                nie wyssałam. ~- Bajki, nic więcej! Przecież to byłoby
341     4, 48|                przewietrzyć ornaty, na nic spleśnieją. Komżę i alby
342     4, 48|            większy cień i chłodniej. - Nic się nie odezwał, ale czując,
343     4, 48|           postępłe od własnych żarów i nic o sobie nie wiedzące.~Nie
344     4, 48|             całą drogę nie brać do ust nic gorącego, i parę komornic,
345     4, 48|             Nie było, nie było la niej nic i nikaj, nie było już zmiłowania
346     4, 49|              wiedzieć, że przed ludźmi nic się nie uchowa! A kto cicho
347     4, 49|                gotowa ona na wszystko, nic dla niej nie ma świętego,
348     4, 49|            dopuszczę, nie dopuszczę!~- Nic ci nie pomogę. Postanowili,
349     4, 49|             cóż znaczy jeden sprzeciw, nic.~- Masz do niej złość! -
350     4, 49|    niespodzianie.~- Mam złość czy nie, nic komu do tego - powiedział
351     4, 49|          spotniałą z męki, oczy prawie nic nie widziały, jakby już
352     4, 49|               pono skarży całą wieś?~- Nic nie wskóra! Wszystkie postanowiły,