Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         pociętym gęstymi pręgami cieniów, jakie rzucały pnie tnpoli,
 2     2, 13|           łopotów jakichś lotów, cieniów zaczajonych pod ścianami
 3     2, 23|          tam, w te zwite kołtuny cieniów...~Jeszcze staje... jeszcze
 4     2, 23|         wężowych skrętach wskroś cieniów, to znowu noc jakby zawierała
 5     2, 23|        rozdzierały się przysłony cieniów, pękały jakby gromem rozprute
 6     2, 24|          słuchał, że od domów, z cieniów wszystkich, z pól, spod
 7     3, 27| przesuwały wskroś mdlejących już cieniów drzew nadbrzeżnych; potem
 8     3, 30|        bory, szła przez te progi cieniów i lśnień, które zachód rzucał
 9     3, 34|      chwiały się nad nim płachtą cieniów, że jeno czasem, kiej ją
10     3, 34|          procesja wywaliła się z cieniów smętarza na plac, jaże biały
11     3, 35|     ulewę migotliwych brzasków i cieniów, kieby ten deszcz zielonozłoty.~-
12     4, 38|          na topolowej, że jeno z cieniów i kurzawy szły słabnące
13     4, 45|          ale skoro się wysunął z cieniów na drogę zatopioną w słońcu,