Tom, Rozdzial

 1     1, 6 |             każde dygotało w bezmiernym bólu.~A spod ciężkich chmur,
 2     1, 11|            zatrząsł, aż skurczyła się z bólu i przysiadła na łóżku...
 3     1, 12|          kożuchem, ścichł, bo zemdlał z bólu. Oporządził mu nogę, obłożył
 4     2, 14|               cisnęła się doń mocno, do bólu.~- Może i nieprawda, może
 5     2, 16|               cały ze zgrozy świętej, z bólu nad tą duszą zgubioną, a
 6     2, 23|               uściskach, rozgniatali do bólu, darli się wprost pazurami,
 7     2, 25|                  aż się zatrząsł cały z bólu, i złość, pełna wyrzutów
 8     2, 25| niesprawiedliwość; iż serce rozpękało z bólu, dusiła się w sobie i chciało
 9     3, 32|                i serce dziw nie pękło z bólu, ale zdzierżyła uderzenie
10     3, 35|                  że już rozwścieczony z bólu oddawać zaczął. Sczepili
11     3, 35|              stara już prosto ryczała z bólu... Jakże, toć całą twarz
12     4, 45|               tą radością nabrzmiałą do bólu, tymi jeno łzami, co jej
13     4, 47|                napiłam się człowieczego bólu i jaże mnie zamgliło - rozpłakała