Tom, Rozdzial

 1     1, 10|       staw roziskrzył się jakby żywym srebrem, drzewa rzucały
 2     1, 12| wierciły, tak piekły, jakby kto żywym ogniem rany przysypywał,
 3     2, 13|  radosne zarazem, przejmujące i żywym ogniem rozbłysłe.~Przygasła
 4     2, 15|    głęboko za pazuchę że go tam żywym ogniem piekła, ale dla ludzi
 5     2, 19|       przyzby, choć mróz prażył żywym ogniem.~A w karczmie kłębiła
 6     2, 20|      ambit wziął, można go było żywym ogniem przypiekać, a głosu
 7     2, 22|      odlatywały, a słońce żarło żywym ogniem! Cały dzień się tak
 8     3, 30|   bolesne przypominki sieroctwa żywym ogniem zapiekły.~Jakże,
 9     3, 32|        samotne drzewa zdały się żywym ogniem płonąć, rozgorzały
10     3, 34|   spieki, słońce lunęło w oczy, żywym ogniem prażąc, że już się
11     4, 37|   słoneczny war lał się jeszcze żywym ogniem i tak przypiekał,
12     4, 41|        i powietrze prażyło kiej żywym ogniem, że już ruchać się