Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          a niech dzieciom, póki żyw, nie daje ni staja, ni liszki
 2     1, 5 |      wysupłał złotówkę i dał.~- Żyw wszystkich swoją krwawicą... -
 3     2, 15| ostatnie bydlę sprzeda, a pókim żyw, ojca o nic prosił nie będę,
 4     2, 16|       suchym powietrzu.~Kto był żyw, do kościoła ciągnął, ostały
 5     2, 17|        do żniw nie każdy będzie żyw! - mruknął Caban.~- A jak
 6     2, 20|    torbami, iść, pójdę; a pókim żyw, nie dam i tego zagona!
 7     2, 24|         karczmie, na którą, kto żyw i ruchał nogami, pospieszył,
 8     2, 25|       las! Na las! Wychodź, kto żyw! Pod karczmę! Na las!...~
 9     2, 25|     Wszystkie chodźmy, kto jeno żyw, kto jeno kulasami rucha,
10     2, 25|        prawie na pół rozłupaną, żyw był jeszcze, ale już oczy
11     4, 38|        se sprowadź do chałupy i żyw, kiejś taka honorna.~- A
12     4, 47|   krzyknął do Mateusza:~- Pókim żyw, to ci jej krzywdy nie daruję,