Tom, Rozdzial

 1     1, 9 |   dostałem przykładem... ale się zwaliła... ino kopała nogami...
 2     2, 13|       stajania, Winciorkom komin zwaliła, we młynie udarła kawał
 3     2, 17|  przychodził, a jeno jakby zmora zwaliła się na nią i na piersi padła
 4     2, 18|          noc niemocą się na nich zwaliła, ciężarem słodkim, ale i
 5     2, 24|        niewypowiedziana ciężkość zwaliła mu się na serce, poczuł
 6     3, 27|      przódzi, dopiero kiej Hanka zwaliła się do chałupy i górę nad
 7     3, 28|         dłużył, że to i ciemnica zwaliła się na świat, iż pięści
 8     3, 32|        co dnia, a kiej przyszła, zwaliła me kiej pałą w ciemię. Od
 9     4, 37|        kiej ustał wszelki ruch i zwaliła się niezgłębiona cisza nocy,
10     4, 37|      powietrzu, że sroga cichość zwaliła się na dusze, jeno dzwony
11     4, 45|          w oną godzinę Południca zwaliła się na świat i wysysała
12     4, 46| rozsiadając między nimi. Jagusia zwaliła toboł i przysiadła nieco