Tom, Rozdzial

 1     1, 10|   oszkloną szafkę i z nią razem zwalił się na ziemię... Porwał
 2     2, 22|     wspierać, by się do cna nie zwalił.~Gwar się czynił z wolna,
 3     2, 25|       że twarz osmalił, a Antek zwalił się na niego jak piorun.~
 4     3, 27|       ale że spaśny był wielce, zwalił się na gruby zad i jeno
 5     3, 27|        skończył już, posiniał i zwalił się na pościel, oczy mu
 6     3, 28|      poprawi już obu rękoma, że zwalił się na bok wierzgając kulasami,
 7     3, 29|         szczytem; komin też się zwalił, że ostał z niego niewielki
 8     3, 29|         z chałupy, boć dach się zwalił do cna i razem z sufitem
 9     3, 33| podniósł ręce jakby w obronie i zwalił się na wznak.~Józka wpadła
10     3, 34|     prawdę rzekł, jakby obuchem zwalił w ciemię.~- Bieda nie z
11     3, 36|     jakby słuchał, ale wnet się zwalił w pościel i zaciągnąwszy
12     4, 45|       Antek zawrócił bez słowa, zwalił na taczki kapotę i buty,