Tom, Rozdzial

 1     1, 5 | zawołała do syna.~- Ciepło mi, zupełnie ciepło - zapewniał, lecz
 2     1, 12|       mógł, nie chciało mu się zupełnie, rosło mu w ustach.~- Mój
 3     2, 14|        słowa, sen ich odleciał zupełnie, roili coś w utajeniu głębokim,
 4     2, 20|  Dominikową, na której słowach zupełnie polegał. - Ale, co tom miał
 5     2, 21|   całkiem ustał, uspokoiło się zupełnie, noc była ciemna, że ledwie
 6     2, 24|   ulęknął, co się z nim stało, zupełnie jak wtedy nad stawem.~Ale
 7     2, 24|         gdy Antek oprzytomniał zupełnie i porwał się na nogi.~-
 8     2, 25|         blady był jak płótno i zupełnie podobny do trupa.~Antek
 9     3, 27|       go dość silnie i zawołał zupełnie przytomnie:~- Hanka, wypraw
10     3, 32|  stanęła większa, wiater ustał zupełnie, choręgwie zwisły, a naród
11     4, 45|     mściwej radości.~- Ależ to zupełnie co innego, siedzi w cytadeli.~-
12     4, 47|        chustą do zawiązania, i zupełnie nowe trzewiki, wszyćko śmiertelne