Tom, Rozdzial

 1     1, 10|         bo mu serce zamierało ze zgrozy niewytłumaczonej, z obawy
 2     2, 16|         głos, trząsł się cały ze zgrozy świętej, z bólu nad tą duszą
 3     2, 20|          pięście i skamieniał ze zgrozy samego przypuszczenia możliwości
 4     2, 24|        Jagnie i dochodziła aż do zgrozy strasznego, śmiertelnego
 5     2, 24|     błędny, a przerażony i pełen zgrozy niewypowiedzianej ~- Że
 6     3, 26|        pochyliła się ku ziemi ze zgrozy i zdumienia, bo te nowinki
 7     3, 26|        jęknęła załamując ręce ze zgrozy.~Stara się już nie ozwała,
 8     3, 33|     pokrótce, sfrasowani i pełni zgrozy.~- Trup ci tam leży, a nie
 9     3, 33|      Szli czas jakiś w milczeniu zgrozy, jakby z grobu wyszli.~-
10     3, 34| pomordowanych, wrzask się czynił zgrozy pełen i bieganina, ludzie
11     3, 34|     załamując ręce, że już z tej zgrozy i oburzenia co miętsze kobiety
12     4, 49|         Aż głos jej schrypnął ze zgrozy,~- A nie. Ksiądz do kary