Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |     chyciło się go rozeznanie i żałość taka, aż przystanął, oglądał
 2     1, 4 |       abo i gorszy!... żeś. .~I żałość z nagła go objęła nad sobą,
 3     1, 8 |       że trupem padnę, tak mnie żałość ścisnęła! Poszłam do dobrodzieja,
 4     1, 8 |         drapać po głowie, bo go żałość ułapiła za serce; jakże,
 5     1, 9 |       jest na tej ziemice, jeno żałość a turbacja!~I złość jako
 6     1, 12|    Zamilkł znużony, żuł w sobie żałość, a jakieś ciche, nieśmiałe
 7     1, 12|         nie miałem, a nie mogę.~Żałość ścisnęła mu duszę i łzy
 8     3, 28|         Hankę zaś przejęła taka żałość i strach, by w gniewie nie
 9     4, 37|         przywaliła bezgraniczna żałość, że kiej te dymy gryzące
10     4, 45|         przejął go luty strach, żałość ścisnęła duszę, łzy zatopiły
11     4, 46| wszystkim było markotno i jakaś żałość rozpierała dusze, że siedzieli
12     4, 48|  zaledwie powstrzymywane, przez żałość szarpiącą mu serce i przez