Tom, Rozdzial

 1     4, 37|       co się już nie morduje - wyrzekł.~- Juści, a sami wiecie,
 2     4, 37|    synowie wdali się w niego - wyrzekł potem do Hanki. - Dobry
 3     4, 38|         a Grzela, wójtów brat, wyrzekł niby to z frasobliwością:~-
 4     4, 38|        Jaguś, swoją patronkę - wyrzekł wtykając jej obrazik, ręce
 5     4, 38| dostanie gotowymi pieniędzmi - wyrzekł Mateusz.~Kowal odciągnął
 6     4, 41|        nie zasnął, gdyż ktosik wyrzekł: - Pochwalony! ~Komornice
 7     4, 41|        było wszystkiego, co? - wyrzekł do Filipa, syna Jagustynki,
 8     4, 42|           Panie Boże zapłać! - wyrzekł przymrużając oczy. - Na
 9     4, 44|        im na ręce nie patrzy - wyrzekł Mateusz, ale ktosik zakrzyczał:~-
10     4, 44|   Płoszka po długim rozważaniu wyrzekł niespodzianie:~- Prawdę
11     4, 44|   szkoła?~- Jak i wszystkie! - wyrzekł otwierając oczy.~- To my
12     4, 48|  Zmówię pacierz przy Jagacie - wyrzekł cicho i pokornie.~- A idź,