Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |          Jezu ratujta...~Aż Hanka wyjrzała z chałupy, co się dzieje,
 2     1, 7 |  przyodziała na głowę w zapaskę i wyjrzała za próg na błoto i pluchę -
 3     2, 13|        zażegała ogień w kominie i wyjrzała przed sień. Wcześnie było,
 4     2, 14|          gdy w godzinę jaką Hanka wyjrzała, to ledwie słoma była pokryta
 5     2, 18|        paszę i chlastały ogonami. Wyjrzała w podwórze, noc stała za
 6     2, 21|          się już ni bała niczego!~Wyjrzała jeszcze na dwór, wiatr całkiem
 7     2, 24|       skowytem radosnym, aż Józka wyjrzała do sieni stając w zdumieniu,
 8     3, 27|    słońcem, ale już o dużym dniu, wyjrzała z Borynowej chałupy Hanka,
 9     3, 27|    szczekać w opłotkach, aż znowu wyjrzała podszczuwając jeszcze. Łapa
10     3, 29|    zajadłe naszczekiwania piesków wyjrzała na dwór.~U Jagny jeszcze
11     3, 36|         swojej stronie i na świat wyjrzała.~- Śpią to jeszcze ociec?~-
12     4, 45| odprawiało w jej, duszy, bo kiedy wyjrzała w pole, to dzwoniły jej