Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |     gromnic.~A co świtanie - dzień wstawał leniwiej, stężały od chłodu
 2     1, 6 |       sennym majaczeniem, a smutek wstawał z pól przegniłych, z borów
 3     1, 7 |          rozleciała po izbie, a on wstawał z trudem i co się już zebrał
 4     1, 7 |          ledwie się już ruchał, to wstawał i szedł, a ino się pośmiewał
 5     1, 11|            księżyc zaszedł i wiatr wstawał od lasów i przeciągał, jakby
 6     2, 13| powstrzymywała jęków ni płaczu, bo wstawał w niej nagły, mocny bunt.
 7     2, 21|       przewalał wznak na pola, ale wstawał niezmożony, zgarniał całe
 8     2, 25|          że w sercach człowieczych wstawał radosny krzyk, dusze się
 9     3, 27|         migot się nie przedzierał, wstawał wiatr i miecił z wolna drzewinami,
10     3, 32|            i majowy, wczesny dzień wstawał, jeno że jakiś poczerniały
11     3, 33|                   Rozdział 8~Dzień wstawał cudny, ciepły, a jędrny,
12     3, 35|         niej kajść zapodziewały, a wstawał natomiast srogi gniew i