Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |    zwały śniegów, nawiane przez wichry i postrzępione.~A pod nimi,
 2     2, 13|   wszelki odetchnął z ulgą.~Ale wichry wiały wciąż, bez mała całą
 3     2, 13|     ćwiartką jaką do karczmy.~A wichry wciąż jednako wiały i gryzły
 4     2, 13|         ociepliło się zdziebko, wichry jakby zdychały, bo ino od
 5     2, 15| mierziło, nie ciężka praca, nie wichry złe, skrzytwy, pluchy czy
 6     2, 21|   dźwiga na sobie zimę, śniegi, wichry, cały świat zgoła i że zawsze
 7     2, 25|   roztrzęsały nad światem, nowe wichry zawodziły, nowe pluchy i
 8     3, 29|       nie bojałam, bo nie takie wichry przetrzymała. Nie spałam
 9     3, 34|  wątroba, słońce zgasło, zawyły wichry i pioruny jęły bić jeden
10     4, 38|          szalone krzyki, jakieś wichry palące ją ponosiły, jakieś
11     4, 43|        szumiała ulewa i jęczały wichry i drzewa.~Pioruny już biły
12     4, 49|        myśli, kiej lute kąśliwe wichry, owiały go mrocznym tumanem