Tom, Rozdzial

 1     1, 11|    wolniej pojadać, aby się do syta najeść; niejeden już i pasa
 2     1, 12|          Podjem se choć raz do syta! Dostaniesz, piesku, swoje,
 3     2, 14|       raz mogła się wygadać do syta.~Słuchali jej. Powiadali
 4     2, 21|       gdy dzieci nakarmione do syta, poobtulane w pierzyny,
 5     2, 22|       i wszystkiego używają do syta!~Uspokajał się potem Jastrząb
 6     3, 31|     sama nieczęsto naje się do syta, to skąd i la dzieci weźmie...~-
 7     3, 32|     naszeptawszy się o niej do syta, że to ciepło już się zrobiło
 8     4, 37|          Któż to jej zażywa do syta! Coby największy dziedzic,
 9     4, 38| głównie, bych się napatrzyć do syta owym wstęgom, paciorkom
10     4, 38|       karty.~Napatrzyła się do syta i poszła opłotkami, które
11     4, 41|        Zaś kiej się nałożył do syta i brał za lejce, dorzuciła
12     4, 42|      on zaś, nałożywszy się do syta, pasa popuścił, kości rozprostował